วรนิษฐา / Miss sexy

ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร "นับดีใจจังที่ได้รักพี่" นับพันดาวเอ่ยรับพร้อมกับซุกตัวเข้าหาภูตะวันมากขึ้น ชายหนุ่มปัดปอยผมที่ชื้นด้วยเหงื่อออกจากหน้าผากเธอแล้วจุมพิตหนักๆ อย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นั้น "อย่ารุ่มร่ามนะคะ พอแล้ว" นับพันดาวตีมือที่เริ่มซุกซนของภูตะวันเบาๆ นอกจากบ้ากามแล้วเขายังบ้าพลังอีกด้วย เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเขาก็จะเริ่มใหม่อีกแล้ว "ยังไม่พอ" เขาว่าอย่างติดตลกพลอยทำให้คนฟังค้อน เขาสูบพลังไปจากเธอจนหมดยังจะบอกว่าไม่พออีกหรือไง สำหรับภูตะวันแล้วเซ็กซ์แต่ล่ะวันแต่ล่ะคืนไม่เคยมีคำว่าครั้งเดียว "คนบ้ากาม" คำพูดของนับพันดาวทำให้คนฟังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "มีเมียน่ารักแบบนี้ใครที่ไหนจะอดใจไหว" เพราะเขินอายทำให้นับพันดาวทุบแผงอกของภูตะวันไปแรงๆ ก่อนที่เขาจะทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง ซึ่งนับพันดาวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จูบที่อ่อนหวานกลายเป็นเร่าร้อนดุดันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร

ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร "นับดีใจจังที่ได้รักพี่" นับพันดาวเอ่ยรับพร้อมกับซุกตัวเข้าหาภูตะวันมากขึ้น ชายหนุ่มปัดปอยผมที่ชื้นด้วยเหงื่อออกจากหน้าผากเธอแล้วจุมพิตหนักๆ อย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นั้น "อย่ารุ่มร่ามนะคะ พอแล้ว" นับพันดาวตีมือที่เริ่มซุกซนของภูตะวันเบาๆ นอกจากบ้ากามแล้วเขายังบ้าพลังอีกด้วย เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเขาก็จะเริ่มใหม่อีกแล้ว "ยังไม่พอ" เขาว่าอย่างติดตลกพลอยทำให้คนฟังค้อน เขาสูบพลังไปจากเธอจนหมดยังจะบอกว่าไม่พออีกหรือไง สำหรับภูตะวันแล้วเซ็กซ์แต่ล่ะวันแต่ล่ะคืนไม่เคยมีคำว่าครั้งเดียว "คนบ้ากาม" คำพูดของนับพันดาวทำให้คนฟังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "มีเมียน่ารักแบบนี้ใครที่ไหนจะอดใจไหว" เพราะเขินอายทำให้นับพันดาวทุบแผงอกของภูตะวันไปแรงๆ ก่อนที่เขาจะทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง ซึ่งนับพันดาวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จูบที่อ่อนหวานกลายเป็นเร่าร้อนดุดันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร

สวาทรักพ่อเลี้ยงภูเมฆ “นี่คุณจะใจดีจ่ายหนี้แทนณดลอย่างนั้นเหรอ” เพราะไม่พอใจกับการตัดสินใจของเภตราทำให้เสียงของภูเมฆนั้นห้วนไม่น่าฟัง “ฉันจ่ายเพื่อซื้ออิสรภาพของตัวเองต่างหากแล้วค่อยไปเอาคืนผู้ชายห่วยๆ นั่น คุณอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา” มีหรือที่เภตราจะจ่ายหนี้ให้ณดลกลับกันเธอจะเอาคืนอีกฝ่ายให้สาสมต่างหาก “ผมไม่รับเงินสดไม่รับเช็คหรืออะไรทั้งนั้น สิ่งเดียวที่ผมอยากได้คือแรงและเวลา ถ้าคุณทำตัวดีๆ สามสี่ปีก็น่าจะใช้หนี้ผมได้หมด” “แล้วสิ่งที่คุณทำกับฉันเมื่อคืนมันมีค่าเท่าไหร่ ไม่พอใช้หนี้เลยหรือไง” เภตราเอ่ยถามเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาที่จู่ๆ ก็เอ่อออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ภูเมฆสบตาที่แดงก่ำของเธอแล้วเอ่ยขึ้น “ไม่พอ” คำตอบของเขาช่างแสนเลือดเย็นจนทำให้เภตราจุกไปทั้งอกก่อนจะกล้ำกลืนน้ำตาลงคอ เพราะไม่อยากให้มันไหลออกมาประจานตัวเอง ในเมื่อเขาไม่เห็นค่าของมันเธอไปเก็บมาใส่ใจแล้วจะได้อะไร

งานทำบุญครบร้อยวันยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ อดีตคนรักของน้องสาวก็ประกาศจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ แถมเธอคนนั้นยังเคยเป็นอดีตคนรักของเขาอีกด้วย นั่นทำให้คริสบินตรงกลับมาที่เมืองไทยเพื่อสะสางความแค้นให้เขาและน้องผู้จากไป +++++++++++++++++ “คุณ” ลลิตาอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนที่ยืนกดออดอยู่หน้าบ้านเป็นคริส ชายหนุ่มรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ “ขอเข้าไปหน่อย” แขกที่ไม่ได้รับเชิญเอ่ยบอกแต่เจ้าบ้านสาวกลับไม่ยอมทำตามเช่นกัน “ฉันไม่สะดวก คุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย” “แน่ใจหรอกว่าจะให้ผมพูดตรงนี้” “แน่ใจ” ลลิตาเชิดหน้าขึ้นสูง เธอต้องเอาชนะผู้ชายคนนี้ให้ได้ จะไม่ยอมให้เขาเห็นความอ่อนแอแน่นอน “โอเค แน่ใจก็แน่ใจ บังเอิญว่าผมยังเก็บคลิปเซ็กซ์ของเราไว้ดูต่างหน้า” “ว่าอะไรนะ!” คำพูดของคริสทำให้ลลิตารู้สึกเย็นวาบไปถึงตัว เพราะอารมณ์ในตอนนั้นมันพาไปเธอจึงยอมให้เขาถ่ายทุกอย่างเก็บไว้ ไม่คิดว่าวันนึงคลิปบ้าๆ นั่นจะตามมาหลอกหลอนเธอ “ได้ยินชัดแล้วนี่” “แต่ฉันลบมันไปแล้วกับมือ” ลลิตามั่นใจว่าเธอลบคลิปที่ว่ากับมือแล้วทำไมคริสถึงยังมีอีกหรือว่าเขาหลอกให้เธอตายใจ “ลบเสียเมื่อไหร่เพราะก่อนหน้านั้นผมสำรองไฟล์ไว้ดูหลายไฟล์ คิดถูกจริงๆ ที่ทำแบบนั้น” “สารเลว” “นอกจากมีคลิปแล้วผมยังเปิดดูมันบ่อยๆ ด้วยนะ คุณไม่อยากดูบทรักของเราหน่อยเราเหรอ” คริสเอ่ยอย่างไม่ไยดีราวกับเรื่องที่เขาทำนั้นเป็นสิ่งปกติ “คุณมาหาฉันเพื่อเอาคลิปอุบาทว์ๆ นั่นมาขู่อย่างนี้นะเหรอ” “ผมไม่ได้ขู่” “แล้วต้องการอะไร” “วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ช่วยหาเวลาให้ผมหน่อย ขอแค่สามวันเท่านั้น” นั่นคือหนึ่งในแผนที่จะทำลายผู้หญิงตรงหน้าของคริส “ถ้าฉันปฏิเสธล่ะคะ” ลลิตาจ้องตาเขากลับมาอย่างไม่กลัวเช่นกัน “คุณก็น่าจะเดาได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง คลิปในมือผมมันคงทำให้คุณดังกระฉ่อนทีเดียวล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากพร้อมหัวเราะออกมาเล็กน้อย คำขู่ของเขายังคงได้ผลกับลลิตาเรื่องแบบนี้คนที่เสียหายที่สุดคงเป็นผู้หญิงแบบเธอ “ถ้าคลิปนั่นหลุดขึ้นมา คุณเองก็จะดังกระฉ่อนไปด้วยไม่ใช่หรอ หน้าที่การงานที่คุณโหยหาและสร้างมันของคุณจะพังทลายไปเหมือนกัน” “มันคือเรื่องส่วนตัวฝรั่งเขาไม่แคร์เรื่องนี้หรอกอีกอย่างในคลิปนั้นก็ไม่เห็นหน้าผมด้วยสิ”

คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ยังเวอร์จิ้น! มาแก้ไขปริศนาประโยคนี้กันค๊า โดยแกนนำคือรอยส์ซีอีโอหนุ่มที่ตกหลุมรักลูกน้องคนเก่งที่มีสถานะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างขวัญชีวาเข้าอย่างจัง กระทั่งเธอก็มีเหตุให้ยื่นใบลาออก รอยส์จึงใช้ความเจ้าเล่ห์เข้าล่อหลอกเพื่อให้เธอตกหลุมพราง แต่ดูเหมือนเขาต่างหากที่จะตกหลุมพรางที่ตัวเองขุดไว้เสียเอง ในเมื่อต้องการเรื่องอะไรจะปล่อยเธอไป ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องได้ด้วยคาถา โอมมมม เพี้ยงงงงง

เธอถูกคนใกล้ตัวคิดร้ายและเขาคือเจ้าชายขี่ม้าขาว รวีคือหญิงสาวที่รอดตายจากการถูกลอบฆ่า เธอดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากก้นเหมืองและคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้คือภีม บางคนกล่าวไว้ว่าความรักครั้งนี้ของภีมเกิดขึ้นจากความสงสาร แต่ชายหนุ่มก็พิสูจน์ให้เห็นว่าความรักที่เกิดจากความสงสารนั้นไม่ผิด เขารักเธอ รักผู้หญิงแปลกหน้าที่ใสซื่อและไร้พิษภัย เพราะรักจึงทุ่มเทและเลือกที่จะปกป้อง ใครหน้าไหนก็แตะเธอไม่ได้

หลักฐานในที่เกิดเหตุบ่งชี้ว่าใครคือหญิงสาวในคืนนั้น อชิระจงใจให้สัมปันนีเห็นสร้อยข้อมือที่เธอบังเอิญทำตกไว้ เธอคือ…ผู้หญิงที่ทำให้เขาอยากรู้ว่าเป็นใคร เขาคือ…ผู้ชายที่เขาได้ครอบครองเธอเป็นคนแรกและโหยหาทุกค่ำคืน สัมปันนีจะยินยอมรับสารภาพหรือยอมจำนนด้วยหลักฐาน ตามให้กำลังใจสายสืบที่แสนเร่าร้อนอย่างอชิระรวมถึงผู้ร้ายปากแข็งอย่างสัมปันนีกันได้ใน ท่านประทานขา อย่ารังแกหนู นะคะ

งานก็รุ่งรักก็พุ่ง นั่นคือนิยามในขณะนี้ของเบญจา แต่จู่ๆ เธอก็มีคู่หมั้นโผล่มาแถมงานแต่งงานทางผู้ใหญ่ก็ตระเตรียมไว้หมดแล้ว นั่นทำให้เธอตัดสินใจบินไปหาเดวิสคู่หมั้นถึงสหรัฐอเมริกาเพื่อขอถอนหมั้นให้เด็ดขาด แต่การไปครั้งนั้นกลับเปิดโลกและเปิดใจทำให้รู้จักเดวิส ความรักที่ไม่ต้องการ งานหมั้นหมายที่อยากเท อะไรๆ แถมยังถูกคนรักที่คบหาสวมเขา พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก รับวัยเบญจเพศของแท้ เบญจาจะฝ่าด่านเคราะห์ครั้งนี้ไปได้ไหม

ราตรีดาวคือผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องแบกรับภาระมากมาย ดาวฤกษ์คือคุณหมอที่เต็มไปด้วยอุดมการณ์ ทว่าหากต้องทำตามอุดุมการร์ก็ต้องทำตามคำสั่งของมารดาเสียก่อนนั่นคือต้องพาเมียที่แม่หาให้ไปด้วย คนที่ใช่ เวลาที่ใช่ สถานการณที่ใช่ เมื่อทุกอย่างมีแต่คำว่าใช่ก็จงพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมกับความรู้สึกของหัวใจ แม้เส้นทางข้างหน้าจะเจ็บปวดหรือหอมหวานก็จงยอมรับ เพราะนั่นคือความรัก

‘ดาร์กช็อกโกแลตที่ว่าขม ยังต้องพ่ายแพ้ให้รสจูบที่แสนหวาน’ ---------------------------------------- “ทำไมให้ผมทานนี่ละครับ” กษิดิศเอ่ยถามอย่างสงสัย ไอริสาจึงอธิบายชนิดไม่ตกหล่น “ช็อกโกแลตมีคุณค่าทางโภชนาการ ทำให้คุณมีแรงและตื่นตัว แถมยังเป็นอาหารต้านโรคซึมเศร้า ช่วยแก้เครียดได้ดีในระดับหนึ่ง” ชายหนุ่มฟังไปก็พยักหน้าหงึกหงักไป เวลาที่ไอริสาพูดถึงเรื่องโภชนาการอาหารแต่ละอย่างหญิงสาวมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก และดูเหมือนมีคำพูดของเธอประโยคหนึ่งที่กษิดิศดูจะสนใจเป็นพิเศษ กษิดิศส่งช็อกโกแลตอีกชิ้นเข้าปาก ความอุ่นภายในโพรงปากทำให้ช็อกโกแลตละลาย ความที่อยากให้ไอริสาชิมด้วยจึงรั้งตัวเธอมาจูบ สัมผัสที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของช็อกโกแลตหอมๆ อบอวลอยู่ภายใต้จูบอันอบอุ่น แม้จะเป็นดาร์กช็อกโกแลตที่มีรสขมแต่ตอนนี้มันกลับเปลี่ยนเป็นหอมหวานละมุนละไม ดวงตากลมโตของไอริสากระพริบไปมาหลายครั้งอย่างตกใจก่อนที่จะค่อยๆ หลับลง เธอสัมผัสจูบนี้ด้วยหัวใจ ชายหนุ่มละเล็มริมฝีปากอิ่มอย่างอ่อนโยน เพื่อถ่ายทอดคำว่ารักให้เธอได้สัมผัสและรับรู้ถึงความรู้สึกเขา ช็อกโกแลตค่อยๆ ละลายไปกับการจูบที่กำลังทวีความร้อนแรงขึ้น มือทั้งสองข้างของชายหนุ่มยกขึ้นสัมผัสใบหน้านวลเนียนของคนในอ้อมกอด ไอริสาล่องลอยอยู่ในที่ไหนสักแห่ง เธอรู้สึกเหมือนกำลังบินได้จริงๆ สมองมึนงงไปหมด แถมยังเผลอจูบกษิดิศกลับไปอย่างคนไม่ประสาเสียด้วย นั่นทำให้กษิดิศแทบคลั่ง จากเพียงแค่จูบก็เริ่มสัมผัสปลุกเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน ไอริสาหอบหายใจหนักๆ อยู่ในอ้อมกอดคนที่เธอมอบหัวใจให้ กษิดิศไม่อาจยับยั้งความต้องการได้อีกแล้ว ชายหนุ่มช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้ม ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องนอนของเขา วางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา

เรื่องราวความรักที่มาพร้อมกับการแข่งขันที่วัดด้วยความเร็ว แผ่นหลังขาวเนียนของ ‘แพรธิมา’ สะดุดสายตาของนักแข่งรถผู้ร้อนแรงอย่าง ‘รณภูมิ’ จนต้องตามหัวใจที่เรียกร้องให้เข้าไปรู้จักจนเกิดเป็นความรัก แต่แล้วแพรธิมากลับกลายมาเป็นคู่แข่งคนสำคัญในสนามความเร็ว ซึ่งจะมีเพียงหนึ่งเดียวที่เท่านั้นสำหรับคำว่าแชมป์++++ “พะ...พอแล้วนะเชน” แพรธิมารวบรวมคำพูดเอ่ยห้ามเขา แค่นี้เธอก็ร้อนไปทั้งตัวแล้ว ล่องลอยไปไกลอย่างลืมตัว แต่ก็กลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็นด้วย แต่รณภูมิกลับไม่ฟังเสียงชายหนุ่มเอนตัวแพรธิมาลงไปนอนกับโซฟา ก่อนจะจูบเธอตั้งแต่เอวคอดขึ้นสูงถึงหน้าอก จับมือทั้งสองข้างที่หญิงสาวพยายามเอามาปิดหน้าอกอวบๆ ให้ออกห่าง ก่อนจะจับเธอนอนคว่ำเพื่อจะจูบแผ่นหลัง“อีกนิดนะครับ” รณภูมิเอ่ยบอกชิดใบหูเล็กๆ ก่อนจะจูบลงไปบนท้ายทอยเธอ จากนั้นก็จูบต่ำลงไปเรื่อยตามกระดูกสันหลังแพรธิมาสะดุ้งรับทุกครั้งที่ชายหนุ่มสัมผัสถูกผิวกาย มันวาบหวิว จั๊กจี้มากจนเธอต้องกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น มือทั้งสองข้างขย้ำขยี้หมอนอิง พยายามเก็บเสียงร้องของความสุขไว้ถึงที่สุด รณภูมิจูบแผ่นหลังขาวเนียนของแพรธิมาทุกจุดอย่างหลงใหล จูบ ขบเม้ม ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกง อยากสัมผัสต่ำลงไปกว่านี้แต่อดใจไว้ก่อน ชายหนุ่มหยุดการประทำทุกอย่างก่อนจะขึ้นไปนอนกับแพรธิมาบนโซฟารั้งตัวเธอเข้ามากอด ก่อนจะจูบให้เธอหายใจหายคอไม่ออกอีกครั้ง “พอแล้วครับ” ชายหนุ่มถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งๆ ที่เขามีความต้องการเธอมากจน ปวดหนึบทรมานไปทุกจุดโดยเฉพาะส่วนกลางลำตัว แต่รณภูมิก็เลือกที่จะหยุดเพียงแค่นี้ แพรธิมานอนหายใจหอบเหนื่อยในอ้อมกอดชายหนุ่ม ประสบการณ์ครั้งนี้มันทำให้เธอแทบบ้า ไม่รู้มาก่อนว่าเขาจะทำให้เธอล่องลอยไปไกลขนาดนี้ได้ ความรู้สึกประหลาดๆ วาบหวิว รู้สึกเสียวท้องน้อยมากอยากบอกให้เขาหยุดแต่ร่างกายกลับยอมให้เขาสัมผัสไม่หยุด++++

เขา…คือชายที่เธอฝันถึง ฝันว่าได้จูบ ได้กอดและได้ทำอะไรๆ ที่ทำให้เธอสะดุ้งตื่นมาพร้อมความร้อนรุ่ม เขา…นั้นชอบฤดูฝน แต่…เธอ…ไม่ชอบ!! แต่ฝน กลับนำพาความรักฉบับเบลอๆ เข้ามาสู่หัวใจเธอ เปลี่ยนเสียงฟ้าร้องอันน่ากลัว ให้กลายมาเป็นเสียงเต้นรัวของหัวใจ ที่เต็มไปด้วยจังหวะบอกรัก -------------------------------- “คุณรักฉันไหม” แม้จะอายที่ต้องถามประโยคนี้ออกไป แต่แพรรุ้งก็ไม่อาจเก็บซ่อนความสงสัยไว้ได้อีกต่อไป ในเมื่อบุสสธิติ์ทำตัวเหมือนรักเธอมากและบางครั้งเขาก็ช่างเฉยชา หายไปเสียดื้อๆ จนเธอเดาความคิดเขาไม่ออก แต่คำตอบที่เธอได้กลับเป็นเพียงความนิ่งจากชายตรงหน้า ทำให้เธอคิดเองเออเอง พร้อมกับตัดใจจะทำอะไรบางอย่าง “ถึงคุณไม่รักฉัน แต่ฉันกลับรักคุณมากจนถอนตัวไม่ขึ้น” น้ำเสียงสั่นๆ ของแพรรุ้งเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้บุสสธิติ์แล้วคล้องแขนกับลำคอ พร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้นไปมอบจูบให้คนที่เธอรัก บุสสธิติ์พยายามแข็งใจไม่จูบเธอกลับมา แต่ก็ไม่อาจทนต่อความหวานจากริมฝีปากอิ่มได้ ทั้งคู่ต่างมอบจูบให้กันและกัน ก่อนที่พวกเขาจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง “ได้ยินอะไรไหม” บุสสธิติ์เอ่ยถาม “อะไรคะ” “เสียงของหัวใจผม ที่มันกำลังตะโกนว่ารักหนูดีมากแค่ไหน” “คุณเพชร” อยู่ๆ แพรรุ้งก็ร้องไห้ออกมา ชายหนุ่มจุมพิตเพื่อเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มนวลให้เธอ ก่อนที่จะหยุดตรงริมฝีปากอิ่มแล้วมอบจูบแห่งความรัก ที่ถ่ายทอดมาจากหัวใจให้ ซึ่งแพรรุ้งเองก็จูบตอบบุสสธิติ์กลับไปเช่นกัน ก่อนที่จะได้ยินประโยคบอกรัก -------------------------------- ฝากความโรแมนติก ที่มีกลิ่นอายการสืบสวนเล็กๆ ของ ‘ฤดูรักสีน้ำผึ้ง’ ไว้ด้วยนะคะ หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบ

‘เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ’ เมื่อ ‘ณฉัตร’ สาวมาดทอมบอยที่โครงหน้านั้นหล่อปนหวาน จนผู้ชายบางคนยังต้องชิดซ้าย เธอโด่งดังเป็นพลุแตกหลังรับบททอมในภาพยนตร์แห่งปี และบทบาทนั้นก็ทำให้ทุกคนติดภาพและตัดสินว่าตัวเธอเป็นทอมไม่เว้นแม้แต่ ‘กฤตนัย’ ------------------------------ “เคยมีผู้ชายคนไหน ทำแบบนี้กับเธอไหม” คำถามของกฤตนัย ณฉัตรกำลังคิดหาคำตอบว่าจะตอบอะไรกลับไปดี “ฉันถามว่าเคยไหม” “ไม่เคย” เมื่อถูกจี้เอาคำตอบ ณฉัตรก็ตอบรัวเสียงสั่นทันที “ก็ไม่น่าแปลก เพราะเธอเป็นทอมไม่ใช่เหรอ ต้องมีดี้สาวๆ มาหอม มาจูบสิ ถึงจะถูก ว่าไหม” ขณะถามกฤตนัยก็ก้มมองเรือนร่างของณฉัตร ลึกๆ กลับมีความรู้สึกเสียดายที่เธอเป็นทอม เพราะถ้าเธอเป็นหญิงรูปร่างแบบนี้คงดึงดูดผู้ชายไม่น้อย “มองอะไรไม่ทราบ ฉันเป็นผู้ชายเหมือนคุณ รูปร่างภายนอกก็แค่ของนอกกาย แต่จิตใจฉันแมนไม่แพ้ผู้ชายหรอก” คำพูดของณฉัตรดูวกวนอย่างบอกไม่ถูก พร้อมกับพยายามข่มความอายไว้ เพราะถ้าเธออายกฤตนัยต้องคิดว่าเธอยังเป็นผู้หญิงแน่ จึงแอ๊บแมนเข้าสู้ แต่ก็เหมือนจะไร้ซึ่งประโยชน์ “จะบอกว่านี่คือเปลือกนอกว่างั้น” “ใช่... รู้ไว้ซะว่าฉันนิยมตีฉิ่ง ไม่นิยมผู้ชาย” “เคยลองมีอะไรกับผู้ชายแล้วอย่างนั้นเหรอ ถึงบอกว่าไม่นิยมชมชอบ” แววตายียวน น้ำเสียงกึ่งๆ หยอกล้อเอ่ยถาม กฤตนัยยิ้มเจ้าเล่ห์ อยู่ๆ ความคิดที่อยากเปลี่ยนทอมให้เป็นผู้หญิงก็ผุดขึ้นมาในสมอง เขาจะใช้ทฤษฎีส่วนตัวพิสูจน์ว่าทอมอย่างณฉัตรจะกลับมาเป็นผู้หญิงได้ไหม ถ้าเขามีอะไรกับเธอขึ้นมา

“จงเป็นโสดเป็นโสดเถิด...อย่าได้มีลูกมีเมียติดตัวเลย...” น้ำเสียงของเยาวเรศดังขึ้น “อะ...อะไรนะแก สวดใหม่อีกทีซิ” ศรินภัสร์คิดว่าตัวเองหูฝาด ก่อนจะพูดให้เยาวเรศ ท่องบทสวดแผ่เมตตาอีกครั้ง ครั้งที่สองก็ยังได้ยินเหมือนเดิม “จงเป็นโสดเป็นโสดเถิด...อย่าได้มีลูกมีเมียติดตัวเลย... ท่องตามฉันด้วย” เยาวเรศหันมาสั่งเสียงดุ เธอไม่ได้ทำเล่นๆ นะจริงจังมาก “อะ…เออ” ศรินภัสร์ยิ้มแห้งๆ ให้กับบทแผ่เมตตาของเพื่อนสาวดูวันนี้จะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองยากเหลือเกิน เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวตกใจสุดขีด นี่ก็อะไรไม่รู้ แต่ถึงจะคิดแบบนั้นศรินภัสร์ก็ยอมท่องตามไปแบบทุกคำไม่มีตกหล่นให้ประโยคเสีย “จงเป็นแมนเป็นแมนเถิด...อย่าได้มีความตุ๊ดกายตุ๊ดใจเลย......จงมีความโสดกายโสดใจ...รักษาตนให้พ้นจากตุ๊ดแตกทุกช่วงวัยด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นเทอญ...” พอแผ่เมตตาจบประโยคเยาวเรศก็ยกมือขึ้นท่วมหัว ศรินภัสร์ออกอาการเหวอๆ แต่ก็ทำตามทุกอย่างเหมือนกัน “บทสวดแผ่เมตตาอะไรของแกยายเนตร พิลึก” ก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนสาวว่ามันพิลึก แต่ชักจะรู้ตัวช้าไปเสียหน่อย เพราะเล่นท่องจบบทถึงค่อยมาถาม “พิลึกแต่ได้ผลมาแล้วนะยะ แล้วจะหาว่าไม่บอก” --------------- “พี่ณุ…ไม่เอานะ” ศรินภัสร์พยายามร้องห้าม แต่อโณทัยก็จับใบหน้าหญิงสาวกดไปบนแผงอกของเขา ไม่ให้เธอพูดอะไรได้อีก คนใต้แผงอกได้แต่ร้องประท้วงอู้อี้เท่านั้น “อย่ารุนแรงล่ะ เพราะน้องผมยังไม่เคย” ภาณุพงศ์เอ่ยสองแง่สองง่ามให้น้องสาวได้หน้าแดง จนศรินภัสร์อยากกัดลิ้นตาย ก็ไหนบอกชอบ อีตาเกย์บ้านี้มากทำไมทำกับเธอแบบนี้ได้กัน เขาเป็นเกย์ทำไมพี่ชายเธอถึงได้พูดอะไรน่าเกลียดแบบนี้ออกมา “ครับ..จะถนอมให้ถึงที่สุด” อโณทัยสบตากับภาณุพงศ์แน่วแน่ แค่นี้ความคิดที่ว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นเกย์ก็แทบหายเกลี้ยงเสียแล้ว ที่เหลือก็คงต้องปล่อยให้ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันเอง ว่าอะไรเป็นอะไรแต่ดูท่าทางศรินภัสร์จะไม่ยอมเชื่อง่ายๆ เหมือนกัน เพราะรายนี้ถ้าได้ปักใจเชื่ออะไรแล้วต้องพิสูจน์จนขาวสะอาดนู่นแหละถึงจะยอมเปลี่ยนความคิด “ไม่นะพี่ณุ…อีตานี่เป็นเกย์นะ ตรีไม่ไป” ศรินภัสร์ใช้จังหวะที่อโณทัยลากตัวเองออกจากผับเอ่ยบอกพี่ชาย แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟังเสียงเธอเหมือนกัน ชายหนุ่มกึ่งลากกึ่งจูงพาเธอไปที่รถของเขาซึ่งจอดอยู่ด้านหน้า ท่ามกลางสายตาของนักท่องราตรี “แฟนผมกำลังโกรธน่ะครับ ไม่มีอะไร?” อโณทัยพยายามอธิบายสายตาทุกคนที่จ้องมองมา ด้วยคำพูดที่สุภาพมากที่สุด เพราะไม่อยากให้ใครมาสนใจมากไปนัก แต่ถึงไม่พูดคนพวกนั้นก็ได้แต่มองไม่เข้ามายุ่งอยู่แล้วเพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง “ปล่อยนะไอ้บ้า ปล่อยเดี๋ยวนี้” ศรินภัสร์พยายามยื้อตัวเองไว้จนสุดกำลังเหมือนกัน แต่ก็แพ้แรงของอโณทัย “จะไปคุยกับผมดีๆ หรือจะให้ผมพาเข้าม่านรูดแถวนี้ หือ…” คำขู่ของอโณทัยทำให้ศรินภัสร์หยุดกึก ชายหนุ่มจึงยิ้มออกมาเพราะคิดว่าถือไพ่เหนือกว่า

“เก็บคำขอโทษที่ไม่มีค่าของเธอเอาไว้ ฉันไม่ต้องการ” “ขะ...คลื่น จะให้แนนนี่ทำยังไงคลื่นถึงจะยกโทษให้” ธัญญาธรไม่สบายใจที่เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีอนวัฒน์ก็ยังโกรธพ่อเธออยู่ รวมไปทั้งเธอด้วย “เธอได้ชดใช้แน่” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยสีหน้าและแววตาที่น่ากลัว ก่อนจะกระชากธัญญาธรเข้าหา ร่างบางกระแทกกับแผงอกชายหนุ่มอย่างแรง เขาจู่โจมรวดเร็วพร้อมกับขยี้จูบที่ปนด้วยความโกรธ ความคิดถึงให้คนในอ้อมกอด จูบที่เหมือนการลงโทษจนทำให้ธัญญาธรหายใจไม่ออก ความรู้สึกกลัวและตกใจปนกันจนแยกไม่ออก “อื้อ...อื้อ” หญิงสาวพยายามผลักร่างกายที่หนักอึ้งให้ออกห่าง แต่มันกลับไม่เป็นผล ธัญญาธรฝืนตัวเองด้วยการเม้มริมฝีปากเข้าหากันให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ นั่นก็เพื่อไม่ให้อนวัฒน์ส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานได้สำเร็จ มือทั้งสองข้างก็ทุบตีเข้าที่แผ่นหลังเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่ชายหนุ่มกลับไม่สะทกสะท้าน ยังคงมอบบทลงโทษให้เธออย่างต่อเนื่อง ในที่สุดอนวัฒน์ก็ชนะ เมื่อเขาสามารถส่งลิ้นอันร้อนชื้นเข้าไปทำหน้าที่สำรวจความหวานในโพรงปากของธัญญาธรที่เขาเคยสัมผัสเมื่อนานมาแล้วได้สำเร็จ ชายหนุ่มค่อยๆ ละเล็มความหวานจากเธอ แม้ว่าครั้งแรกเขาจะรุนแรงเพราะมีความโกรธปนอยู่บ้าง แต่เมื่อส่งลิ้นเข้าสู่โพร่งปากด้วยความดุดันได้สำเร็จก็เปลี่ยนมาเป็นจูบที่เรียกร้อง โหยหา สัมผัสที่ได้รับทำให้ธัญญาธรสับสน ส่งผลให้เจ้าของความหอมหวานตอนนี้กลับนิ่งเงียบ ไม่ต่อต้านเขาเลยสักนิด อนวัฒน์รับรู้ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปนี้ได้ จึงถอนจูบออก “พอใจแล้วใช่ไหม?” คำพูดเรียบๆ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ของธัญญาธรก็ทำเอาอนวัฒน์พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน เธอเอ่ยขอโทษเขาแล้วแต่สิ่งที่ได้รับมันเป็นแบบนี้นะเหรอ แม้จะตกใจกับแววตาเย็นชาแฝงไปด้วยความเจ็บปวดของธัญญาธรที่มองมาให้ ส่งผลต่อจิตใจของคนที่ได้เห็นแม้จะเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นก็ตาม ถึงอย่างนั้นอนวัฒน์ก็พยายามปัดความรู้สึกที่ว่าออกไป ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ปาดลึกหัวใจคนฟัง “นี่มันยังน้อยไป คนอย่างเธอลงไปดิ้นตายตรงหน้าฉันก็ไม่สงสารสักนิด”

“ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป แม่สาวน้อยของฉัน”นี่คือความในใจของ ‘อีธาน’ ที่มีต่อ ‘มธุรดา’ หญิงสาวที่เขาตามหา เพื่อให้มารับบท ลออดาวนางเอกหนังฟอร์มยักษ์ ‘ร่ายรัก ไฟเสน่หา’ เป็นนิยายสายโรมานซ์ที่ ‘อีธาน’ ถึงขั้นลงทุนปลอมตัวไปเป็นคนสวน ไหนจะช่วยสอนแอคติ้งให้‘มธุรดา’ แถมยังเลือกสอนเฉพาะการจูบเสียด้วยพระเอกนี่หึงแบบมึนๆส่วนนางเอกก็รักคนมึนๆ แบบไม่รู้ตัว แม้แรกๆ จะออกแนวเกลียดก่อนจะรักบ้างก็เถอะ

เขาคือเพื่อนพี่ชายที่แอบหลงรักน้องสาวของเพื่อนโดยไม่รู้ตัว ส่วนเธอคือเด็กสาวที่เอาแต่แอบหลงรักรุ่นพี่! โดยมองข้ามใครบางคนไปเช่นกัน เรื่องชุลมุนของคนแอบรักจึงเริ่มต้นขึ้น -------------------------------------- สามเดือน! คือเวลาที่ฉันอยากมาอยู่ใกล้กับเขาก่อนจะห่างกันไป สามเดือน! คือเวลาที่มันสั้นมากสำหรับฉัน แต่เพราะไม่อาจปลอมตัวไปเป็นคนรับใช้เหมือนในละคร นั่นเพราะเป้าหมายอยู่คอนโดมิเนียม จะไปสมัครเป็นแม่บ้านก็เต็ม ถามย้ำกี่ทีนิติบุคคลก็ยังไม่รับเพิ่ม ยามรักษาความปลอดภัยเองก็ด้วย จะไปซื้อห้องอยู่ข้างๆ หรือชั้นเดียวกันเพื่อส่งสายตาปิ๊งๆ หรือหาจังหวะขอความช่วยเหลือห้องก็เต็มอีก…เฮ้อ! รักครั้งนี้ของฉันมันช่างมีอุปสรรคเหลือเกิน ทางออกเดียวที่คิดได้ในตอนนั้นคือมาใกล้ชิดกับพลังงานลึกลับที่มีอิทธิพลต่อใจฉันที่ทำงานมันเสียเลย ถึงขนาดไปบนบานศาลกล่าวก็ยอม นี่คงต้องหาเวลาไปวิ่งแก้บนสักวัน...อิอิ เนื่องจากมีเวลาแค่สามเดือน ฉันจึงต้องทำทุกวันให้มีค่ามากที่สุด ฉันเริ่มวางแผนอันชั่วร้ายในหัว คิดไปคิดมาจึงเตะปลั๊กพ่วงและนั่นทำให้คอมพิวเตอร์ฉันดับสนิททันที “พี่อ้อยคะ คอมหนูพังจะติดต่อฝ่ายไอทีได้ที่เบอร์ไหนบ้างคะ” สีหน้าและแววตาของฉันใสซื่อสุดๆ แต่ในใจนั้นลิงโลด เพราะฉันจะได้เจอคนที่อยากเจอแบบใกล้ๆ ได้สบตา ได้คุย ได้บอกว่าฉันก็ทำงานที่นี่เหมือนกัน อยากรู้จังว่าถ้าเขารู้จะทำหน้ายังไงนะ -------------------------------------- ผมจงใจมอมเหล้าจิณณ์ ใช่แล้วครับ คุณอ่านไม่ผิดหรอก นั่นก็เพราะผมมีอะไรจะสารภาพแต่กลับไม่กล้าพอที่จะพูดออกไปตรงๆ เหล้าที่มีก็ร่อยหรอ เพิ่งรู้ว่าจิณณ์ก็คอทองแดงเหมือนกัน ส่วนสันต์นั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะต่อให้ขนเหล้ามาทั้งโรงงานก็มอมมันไม่ได้ นั่งดื่มกันไปมา โดยผมแอบเทเหล้าทิ้งเสียเป็นส่วนใหญ่ นั่นเพราะกลัวจะเป็นฝ่ายเมาเสียเอง กระทั่งเห็นว่าจิณณ์เริ่มกรึ่มๆ ครึ่งเมาครึ่งมีสติ ผมรีบยกเหล้าในแก้วขึ้นดื่มเพื่อดึงความกล้าชนิดรวดเดียวหมด “จิณณ์ ข้ามีอะไรจะสารภาพว่ะ” “อะไร” “ข้าคิดว่าข้าคิดไม่ซื่อกับน้องสาวเอ็ง” “ยังไงที่ว่าคิดไม่ซื่อ” “ข้าชอบปาย” “อืมม์…ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เดี๋ยวๆ ตะกี้เอ็งว่าอะไรนะไอ้ลม” จิณณ์มันหันมามองหน้าผมนิ่ง แววตาของมันราบเรียบไม่โกรธไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ แบบนี้มันยิ่งน่ากลัว แต่ผมมาถึงขั้นนี้แล้ว เป็นไงเป็นกัน “ข้าบอกว่า ข้าชอบปาย น้องสาวเอ็ง” “ไอ้เพื่อนสารเลว นี่เอ็งคิดจะกินบนเรือนขี้รดบนหลังคาบ้านข้าเหรอวะ ปายคือน้องสาวข้าเป็นเหมือนน้องสาวเอ็งนะเว้ย” จิณณ์โถมตัวเข้าหาผมทันที ขนาดมันเมาแรงยังเยอะราวกับช้างตกมัน “น้องสาวเอ็งคนเดียวไม่เกี่ยวกับข้า” “อ้าว! ไอ้นี่”

รักแรกพบ อาจเกิดขึ้นไม่ง่ายนัก แต่เมื่อได้เกิดกับหัวใจของผู้ชายที่ชื่อพระนาย ชายหนุ่มจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ ขวัญข้าว ดวงใจของเขา ++++ “นายช่วยฉันหน่อย ฉันทรมาน” ขวัญข้าวพร่ำบอกความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย ความต้องการส่วนลึกดูจะมีอิทธิพล จนทำให้ขวัญข้าวเอ่ยพูดสิ่งนั้นออกไป สติของเธอตอนนี้แทบจะหลุดลอย “ทรมาน คุณเป็นอะไร?” “ไม่รู้... แต่ฉันแค่ต้องการ น่ะ... นาย... ขอร้องทำอะไรก็ได้ ฉัน... ฉัน... ทนไม่... หวะ... ไหว” ขวัญข้าวพูดติดขัดปานจะขาดใจ พูดจบก็หอบเหนื่อย ใบหน้าร้อนผ่าวๆ เพราะความเขินอายที่ตัวเองเป็นฝ่ายเชิญชวนเขาไปตรงๆ ก่อนจะก้มหน้าต่ำมองพื้นห้อง พระนายรั้งใบหน้าของขวัญข้าวให้มองมายังเขา

‘เซ็กซ์…บางคนอาจใช้แค่สนองต่อตัณหา ราคะ แต่สำหรับเขา เซ็กซ์…มันช่างหอมหวาน และเหมือนยาเสพติด ที่ร้ายกาจแต่ก็ไม่อาจลด ละ เลิก ได้’-----“เปิดปากหน่อยที่รัก” เสียงกระเส่าของภามเอ่ยกระซิบบอกคนในอ้อมกอดที่หลับตา ขบเม้มริมฝีปากไว้แน่นเพราะกลัวถูกรุกล้ำจากลิ้นร้อนๆ ของชายหนุ่ม แต่ถึงแม้รุ้งไพลินจะไม่ยอมเปิดปาก ภามก็มีวิธีของเขา มืออุ่นๆ ของชายหนุ่มเริ่มลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งของหญิงสาวมากขึ้น “ปล่อย” เสียงห้วนๆ ที่แฝงสั่นเครือของรุ้งไพลินเอ่ยสั่ง แต่คำสั่งนี้กลับเป็นช่องโหว่ ให้ภามจู่โจมเธอได้มากขึ้น ชายหนุ่มปะกบริมฝีปากลงมาปิดกั้นคำพูดใดๆ พร้อมกับส่งลิ้นเข้าไปสำรวจสลับดูดดื่มความหอมหวานจากโพรงปากอิ่มชวนให้หลงใหลมากกว่าอื่นใด“หยุดผม ไม่งั้นเธอไม่รอดแน่” รุ้งไพลินใช้กำปั้นน้อยๆ ทั้งผลัก ทั้งทุบแผงอกชายหนุ่ม แต่คนชอบแกล้งก็ยังนั่งยิ้มไม่ไหวติง “แรงแค่นี้มันไม่พอรู้ไหม” รุ้งไพลินจะเอาตัวรอดจากภามได้ไหม เธอจะพยศหัวใจจากหนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลี นัยน์ตาสีฟ้าคนนี้ได้อีกนานแค่ไหน และใครกันคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังคดีฆาตกรรมที่สะเทือนขวัญ

เธอ...ผู้เปรียบเหมือนรักครั้งแรกของ เขา และ เขา คือความทรงจำในวันวานของ...เธอ ทั้งเธอและเขา ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ก่อให้เกิดความรักครั้งใหม่ ที่หอมละมุน รัญจวนใจ +++++ ต้นน้ำสอดลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวานจนทั่ว จูบที่อ่อนหวาน เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อน มือทั้งสองข้างของเขาก็ลูบไล้แผ่นหลังได้รูปของพัทธนันท์ ดูเหมือนครั้งนี้เธอจะตอบรับเขามากขึ้น ถึงจะจูบไม่เก่ง แต่เธอก็เรียนรู้ได้เร็ว ต้นน้ำยอมถอนจูบอ่อนหวานออก แม้จะไม่เต็มใจนัก เพราะถ้าเขายังจูบอยู่แบบนี้มีหวังเขาต้องลงแดงตายแน่ “ฟ้าทำให้ผมคลั่งรู้ไหม?” ต้นน้ำถอนจูบออกพร้อมกับคำพูดที่ทำให้พัทธนันท์ก้มหน้างุด แต่เขาก็ใช้ความไวฉกไปที่ริมฝีบากบวมนิดๆ ของพัทธนันท์ พร้อมกับมอบจูบที่เร่าร้อนให้ “ หวานจัง ” ริมฝีปากหยักได้รูปพูดประชิดริมฝีปากหวานที่เริ่มบวมเจ่อ เพราะฝีมือคนตรงหน้า พัทธนันท์อายจนแก้มแดงปลั่งจนรู้สึกถึงไอร้อนบนใบหน้า และตอนนี้เธอก็หลบสายตาคมคู่นี้ไม่ได้เลย