ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / สมัยใหม่ / เธอพลาดที่ทิ้งฉัน
เธอพลาดที่ทิ้งฉัน

เธอพลาดที่ทิ้งฉัน

5.0
116 บท
46.6K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

ซูมู่หยูคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลที่พลัดพรากจากกันไปนาน หลังจากกลับมาสู่ครอบครัว เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจญาติๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวตน เกียรติศักดิ์ หรือผลงานการออกแบบ เธอก็ถูกบังคับให้มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกสาวบุญธรรม อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวแต่อย่างใด แต่กลับโดนเอาเปรียบตลอด นับแต่นั้นเป็นต้นมา มู่หยูไม่ยอมให้ใครอีกเลย และตัดความรู้สึกและความรักทั้งหมดออกไป ปัจจุบันเธอเป็นสายดำระดับเก้า เชี่ยวชาญภาษาถึงแปดภาษา เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักออกแบบระดับโลก ซูมู่หยูกล่าวว่า "จากนี้ไป ฉันเป็นหนึ่งของตระกูลซู"

บทที่ 1 ลูกสาวแท้ ๆ สู้ลูกบุญธรรมไม่ได้ (ภาค 1)

“นังสารเลว แกกล้าดียังไงมาทำร้ายน้องแบบนี้ฮะ ฉันจะตีแกให้ตายไปเลย”

สุ่ยหรูหยานหวดแส้ในมือลงไปบนตัวของซูมู่หยูอย่างแรง

เสียงหวดที่ดังฟังชัดนี้ก้องกังวาลไปทั่วทั้งในคฤหาสน์ ทำเอาคนรับใช้จำนวนมากพากันเงียบเสียง ไม่กล้าพูดอะไรเลยสักคำ

ส่วนซูมู่หยูก็ไม่ได้พูดอะไร ร่างกายที่เปราะบางของเธอสั่นเล็กน้อย เธอกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น อดทนต่อความเจ็บปวดจากการแตกของผิวหนังเอาไว้

“ฉันอุตส่าห์รับแกกลับมา ให้ข้าวแกกิน ให้เสื้อผ้าแกใส่ ให้ที่อยู่อาศัยกับแก ทั้งหมดนี้เพื่อให้แกมาทำร้ายคนอื่นรึไงฮะ?” สุ่ยหรูหยานฟาดลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า ในไม่ช้าแผ่นหลังของซูมู่หยูก็มีเลือดสีแดงฉานไหลออกมา ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ขาวกระจ่างใสค่อย ๆ ซีดลงเรื่อย ๆ

แต่แววตาของเธอกลับยังคงดูแน่วแน่ไม่เสื่อมคลาย

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เธอคุ้นเคยกับการถูกตีแบบนี้ไปแล้ว

“รีบไปขอโทษน้องสาวของเธอเดี๋ยวนี้” สุ่ยหรูหยานที่ตีจนเหนื่อยแล้วเอามือเท้าเอว ถลึงตาใส่ซูมู่หยูพลางหอบหายใจอย่างหนัก

“หนูไม่ผิด” ซูมู่หยูเงยหน้าขึ้นมองเธอ แล้วก็พูดออกมาทีละคำว่า “แล้วทำไมหนูต้องขอโทษด้วย?”

“ดี เยี่ยมไปเลย!” เมื่อเห็นว่าซูมู่หยูยังไม่ยอมแพ้ สุ่ยหรูหยานก็หยิบแส้ขึ้นมาอีกครั้ง “วันนี้ฉันจะตีแกจนกว่าแกจะยอมขอโทษ”

“คุณแม่!” เวลานี้ซูมู่เฉิงที่อยู่ข้าง ๆ ได้ดึงเธอเอาไว้ ซูมู่เฉิงที่แววตาดูเศร้าหมองพูดโน้มน้าวขึ้นมาว่า “คุณแม่อย่าไปตีพี่เลยค่ะ จริง ๆ แล้ว ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ได้บอกพี่ให้ชัดเจนว่าฉันแพ้มะม่วง”

“เฉิงเฉิง ลูกจะใจดีเกินไปแล้วนะ ขนาดเกือบจะถูกนังชั่วนี่ทำร้ายจนตายอยู่แล้ว ลูกก็ยังจะมาพูดช่วยมันอีกเหรอ!” สุ่ยหรูหยานตบมือของซูมู่เฉิง น้ำเสียงของเธอฟังดูรักและเอ็นดูลูกสาวบุญธรรมคนนี้อย่างเห็นได้ชัด

“มันก็แค่คนอกตัญญูที่เลี้ยงไม่เชื่องคนหนึ่งเท่านั้นแหละ เพื่อที่จะให้ตัวเองได้เป็นที่โปรดปราน รู้ทั้งรู้ว่าลูกแพ้มะม่วงก็ยังจะเอาพุดดิ้งที่มีส่วนผสมของมะม่วงมาให้ลูกกินอีก ถ้าไม่ใช่เพราะสติฟั่นเฟือนไปแล้ว มันจะเป็นอะไรไปได้?”

“หนูจะพูดอีกครั้ง หนูไม่ได้ทำร้ายเธอ!” ดวงตาของซูมู่หยูแดงก่ำ เธอมองดูความรักอันลึกซึ้งระหว่างแม่ลูกคู่นี้อย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง “หนูเองก็ไม่รู้ว่าเธอแพ้มะม่วง!”

“ยังคิดจะเล่นลิ้นอยู่อีกเหรอ? !” สุ่ยหรูหยานตีเธออีกครั้ง คำพูดที่เย็นชาและความเจ็บปวดที่แผดเผาบนร่างกาย มันทำให้หัวใจของซูมู่หยูด้านชาไปครึ่งหนึ่งแล้ว

นับตั้งแต่ที่เธอกลับเข้ามาในบ้านหลังนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมีความขัดแย้งกับซูมู่เฉิง เธอจะเป็นฝ่ายผิดมาตลอดไม่ว่าเธอจะอธิบายหรือแสดงหลักฐานยังไงก็ตามแต่ มันก็จะกลายเป็นการเล่าความเท็จทั้งหมด

ก็เหมือนกับเหตุการณ์ในอดีตที่เห็น ๆ อยู่ว่าซูมู่เฉิงตกบันไดลงมาเอง แต่กลับยืนกรานหนักแน่นบอกว่าเธอเป็นคนผลักลงมา ซึ่งพ่อกับแม่ก็เชื่อแต่ซูมู่เฉิง ไม่ยอมฟังคำอธิบายใด ๆ ของเธอ

มันน่าเสียใจตรงที่เธอยังเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเขา แต่สถานะของเธอในหัวใจของพ่อแม่แล้ว เธอกลับสู้ลูกสาวบุญธรรมไม่ได้เลย

บางทีในสายตาของพวกเขา เธออาจจะเป็นเพียงแค่คนเลวคนหนึ่งที่จงใจทำร้ายซูมู่เฉิง เพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งความโปรดปรานไปแล้วก็ได้

ซูมู่เฉิงเหลือบมองซูมู่หยูแวบหนึ่ง แววตาของเธอดูเห็นอกเห็นใจ และสงสารเป็นอย่างมาก “คุณแม่ ฉันเข้าใจพี่ดีค่ะ ยังไงฉันก็เป็นเพียงลูกสาวบุญธรรมคนหนึ่ง แต่ฉันกลับได้สวมลอยเป็นพี่อยู่ในฐานะลูกสาวผู้ทรงเกียรติของตระกูลซูมาสิบปีกว่า”

“ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงจะแค้นเหมือนกัน”

“บางทีถ้าฉันออกไปจากบ้านหลังนี้ พี่อาจจะยอมหยุด แล้วก็ทำให้ตระกูลซูรักใคร่ปรองดองกันขึ้นมาก็ได้นะคะ”

พูดจาไร้สาระอะไรอีกแล้ว ฟังผิวเผินเหมือนจะกำลังช่วยพูดให้เธออยู่ แต่ในความจริงกำลังพยายามทำให้เธอตกที่นั่งลำบากมากขึ้นซะมากกว่า แต่พ่อกับแม่ก็ยังจะเชื่ออยู่ได้

ซูมู่หยูเริ่มรู้สึกเศร้ามากขึ้นเรื่อย ๆ ความผิดหวังที่เธอมีต่อคนในครอบครัวก็เริ่มสะสมมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเช่นกัน

เพี๊ยะ!

แส้ฟาดลงมาอีกครั้ง

ความเจ็บปวดของผิวหนังที่แตกออก ทำให้ซูมู่หยูหลุดออกมาจากห้วงแห่งความคิดและกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง

เธอสบตาเข้ากับสายตาที่ดูเย็นชาและขยะแขยงของสุ่ยหรูหยาน แล้วก็ได้ยินคำพูดที่แสนเย็นชาดังขึ้นมาว่า

“ดูเฉิงเฉิงสิ ว่านอนสอนง่าย รู้เรื่องรู้ราว!! ถ้าแกได้สักครึ่งหนึ่งของเธอ ฉันก็คงไม่ต้องมาเหนื่อยใจแบบนี้ แล้วตอนนี้แกยังจะไม่ยอมรับผิดอีกเนี่ยนะ แกอยากจะให้ฉันโมโหจนตายไปเลยรึไง?”

“หนูขอย้ำอีกรอบว่า พุดดิ้งที่หนูให้เธอกินไม่มีมะม่วง ถ้าคุณแม่ไม่เชื่อ จะไปเช็ครายการสั่งซื้อดูเลยก็ได้นะ!”

“ทำไมต้องไปเช็คด้วย นี่แกจะบอกว่าเฉิงเฉิงใส่ความแกงั้นเหรอ?” สุ่ยหรูหยานไม่เคยคิดที่จะไปเช็คจากรายการซื้อของเลย เพราะเธอหลับหูหลับตาเชื่อคำพูดของซูมู่เฉิงไปหมดแล้ว

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 116 ซูอีเฟิงผู้ย่ำแย่   เมื่อวานซืน00:11
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY