ซูมู่หยูคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลที่พลัดพรากจากกันไปนาน หลังจากกลับมาสู่ครอบครัว เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจญาติๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวตน เกียรติศักดิ์ หรือผลงานการออกแบบ เธอก็ถูกบังคับให้มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกสาวบุญธรรม อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวแต่อย่างใด แต่กลับโดนเอาเปรียบตลอด นับแต่นั้นเป็นต้นมา มู่หยูไม่ยอมให้ใครอีกเลย และตัดความรู้สึกและความรักทั้งหมดออกไป ปัจจุบันเธอเป็นสายดำระดับเก้า เชี่ยวชาญภาษาถึงแปดภาษา เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักออกแบบระดับโลก ซูมู่หยูกล่าวว่า "จากนี้ไป ฉันเป็นหนึ่งของตระกูลซู"
“นังสารเลว แกกล้าดียังไงมาทำร้ายน้องแบบนี้ฮะ ฉันจะตีแกให้ตายไปเลย”
สุ่ยหรูหยานหวดแส้ในมือลงไปบนตัวของซูมู่หยูอย่างแรง
เสียงหวดที่ดังฟังชัดนี้ก้องกังวาลไปทั่วทั้งในคฤหาสน์ ทำเอาคนรับใช้จำนวนมากพากันเงียบเสียง ไม่กล้าพูดอะไรเลยสักคำ
ส่วนซูมู่หยูก็ไม่ได้พูดอะไร ร่างกายที่เปราะบางของเธอสั่นเล็กน้อย เธอกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น อดทนต่อความเจ็บปวดจากการแตกของผิวหนังเอาไว้
“ฉันอุตส่าห์รับแกกลับมา ให้ข้าวแกกิน ให้เสื้อผ้าแกใส่ ให้ที่อยู่อาศัยกับแก ทั้งหมดนี้เพื่อให้แกมาทำร้ายคนอื่นรึไงฮะ?” สุ่ยหรูหยานฟาดลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า ในไม่ช้าแผ่นหลังของซูมู่หยูก็มีเลือดสีแดงฉานไหลออกมา ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ขาวกระจ่างใสค่อย ๆ ซีดลงเรื่อย ๆ
แต่แววตาของเธอกลับยังคงดูแน่วแน่ไม่เสื่อมคลาย
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เธอคุ้นเคยกับการถูกตีแบบนี้ไปแล้ว
“รีบไปขอโทษน้องสาวของเธอเดี๋ยวนี้” สุ่ยหรูหยานที่ตีจนเหนื่อยแล้วเอามือเท้าเอว ถลึงตาใส่ซูมู่หยูพลางหอบหายใจอย่างหนัก
“หนูไม่ผิด” ซูมู่หยูเงยหน้าขึ้นมองเธอ แล้วก็พูดออกมาทีละคำว่า “แล้วทำไมหนูต้องขอโทษด้วย?”
“ดี เยี่ยมไปเลย!” เมื่อเห็นว่าซูมู่หยูยังไม่ยอมแพ้ สุ่ยหรูหยานก็หยิบแส้ขึ้นมาอีกครั้ง “วันนี้ฉันจะตีแกจนกว่าแกจะยอมขอโทษ”
“คุณแม่!” เวลานี้ซูมู่เฉิงที่อยู่ข้าง ๆ ได้ดึงเธอเอาไว้ ซูมู่เฉิงที่แววตาดูเศร้าหมองพูดโน้มน้าวขึ้นมาว่า “คุณแม่อย่าไปตีพี่เลยค่ะ จริง ๆ แล้ว ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ได้บอกพี่ให้ชัดเจนว่าฉันแพ้มะม่วง”
“เฉิงเฉิง ลูกจะใจดีเกินไปแล้วนะ ขนาดเกือบจะถูกนังชั่วนี่ทำร้ายจนตายอยู่แล้ว ลูกก็ยังจะมาพูดช่วยมันอีกเหรอ!” สุ่ยหรูหยานตบมือของซูมู่เฉิง น้ำเสียงของเธอฟังดูรักและเอ็นดูลูกสาวบุญธรรมคนนี้อย่างเห็นได้ชัด
“มันก็แค่คนอกตัญญูที่เลี้ยงไม่เชื่องคนหนึ่งเท่านั้นแหละ เพื่อที่จะให้ตัวเองได้เป็นที่โปรดปราน รู้ทั้งรู้ว่าลูกแพ้มะม่วงก็ยังจะเอาพุดดิ้งที่มีส่วนผสมของมะม่วงมาให้ลูกกินอีก ถ้าไม่ใช่เพราะสติฟั่นเฟือนไปแล้ว มันจะเป็นอะไรไปได้?”
“หนูจะพูดอีกครั้ง หนูไม่ได้ทำร้ายเธอ!” ดวงตาของซูมู่หยูแดงก่ำ เธอมองดูความรักอันลึกซึ้งระหว่างแม่ลูกคู่นี้อย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง “หนูเองก็ไม่รู้ว่าเธอแพ้มะม่วง!”
“ยังคิดจะเล่นลิ้นอยู่อีกเหรอ? !” สุ่ยหรูหยานตีเธออีกครั้ง คำพูดที่เย็นชาและความเจ็บปวดที่แผดเผาบนร่างกาย มันทำให้หัวใจของซูมู่หยูด้านชาไปครึ่งหนึ่งแล้ว
นับตั้งแต่ที่เธอกลับเข้ามาในบ้านหลังนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมีความขัดแย้งกับซูมู่เฉิง เธอจะเป็นฝ่ายผิดมาตลอดไม่ว่าเธอจะอธิบายหรือแสดงหลักฐานยังไงก็ตามแต่ มันก็จะกลายเป็นการเล่าความเท็จทั้งหมด
ก็เหมือนกับเหตุการณ์ในอดีตที่เห็น ๆ อยู่ว่าซูมู่เฉิงตกบันไดลงมาเอง แต่กลับยืนกรานหนักแน่นบอกว่าเธอเป็นคนผลักลงมา ซึ่งพ่อกับแม่ก็เชื่อแต่ซูมู่เฉิง ไม่ยอมฟังคำอธิบายใด ๆ ของเธอ
มันน่าเสียใจตรงที่เธอยังเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเขา แต่สถานะของเธอในหัวใจของพ่อแม่แล้ว เธอกลับสู้ลูกสาวบุญธรรมไม่ได้เลย
บางทีในสายตาของพวกเขา เธออาจจะเป็นเพียงแค่คนเลวคนหนึ่งที่จงใจทำร้ายซูมู่เฉิง เพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งความโปรดปรานไปแล้วก็ได้
ซูมู่เฉิงเหลือบมองซูมู่หยูแวบหนึ่ง แววตาของเธอดูเห็นอกเห็นใจ และสงสารเป็นอย่างมาก “คุณแม่ ฉันเข้าใจพี่ดีค่ะ ยังไงฉันก็เป็นเพียงลูกสาวบุญธรรมคนหนึ่ง แต่ฉันกลับได้สวมลอยเป็นพี่อยู่ในฐานะลูกสาวผู้ทรงเกียรติของตระกูลซูมาสิบปีกว่า”
“ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงจะแค้นเหมือนกัน”
“บางทีถ้าฉันออกไปจากบ้านหลังนี้ พี่อาจจะยอมหยุด แล้วก็ทำให้ตระกูลซูรักใคร่ปรองดองกันขึ้นมาก็ได้นะคะ”
พูดจาไร้สาระอะไรอีกแล้ว ฟังผิวเผินเหมือนจะกำลังช่วยพูดให้เธออยู่ แต่ในความจริงกำลังพยายามทำให้เธอตกที่นั่งลำบากมากขึ้นซะมากกว่า แต่พ่อกับแม่ก็ยังจะเชื่ออยู่ได้
ซูมู่หยูเริ่มรู้สึกเศร้ามากขึ้นเรื่อย ๆ ความผิดหวังที่เธอมีต่อคนในครอบครัวก็เริ่มสะสมมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเช่นกัน
เพี๊ยะ!
แส้ฟาดลงมาอีกครั้ง
ความเจ็บปวดของผิวหนังที่แตกออก ทำให้ซูมู่หยูหลุดออกมาจากห้วงแห่งความคิดและกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง
เธอสบตาเข้ากับสายตาที่ดูเย็นชาและขยะแขยงของสุ่ยหรูหยาน แล้วก็ได้ยินคำพูดที่แสนเย็นชาดังขึ้นมาว่า
“ดูเฉิงเฉิงสิ ว่านอนสอนง่าย รู้เรื่องรู้ราว!! ถ้าแกได้สักครึ่งหนึ่งของเธอ ฉันก็คงไม่ต้องมาเหนื่อยใจแบบนี้ แล้วตอนนี้แกยังจะไม่ยอมรับผิดอีกเนี่ยนะ แกอยากจะให้ฉันโมโหจนตายไปเลยรึไง?”
“หนูขอย้ำอีกรอบว่า พุดดิ้งที่หนูให้เธอกินไม่มีมะม่วง ถ้าคุณแม่ไม่เชื่อ จะไปเช็ครายการสั่งซื้อดูเลยก็ได้นะ!”
“ทำไมต้องไปเช็คด้วย นี่แกจะบอกว่าเฉิงเฉิงใส่ความแกงั้นเหรอ?” สุ่ยหรูหยานไม่เคยคิดที่จะไปเช็คจากรายการซื้อของเลย เพราะเธอหลับหูหลับตาเชื่อคำพูดของซูมู่เฉิงไปหมดแล้ว
หนิงเหยา นักพฤกษศาสตร์รุ่นใหม่ที่ชอบทดลองพืชพันธุ์ใหม่ๆ ได้ทะลุมิติไปเป็นพระชายาอ๋องที่เขาคิดฆ่าตั้งแต่ขึ้นเกี้ยวส่งเจ้าสาว นางจึงพยายามเอาตัวรอดโดยการไม่ยุ่งเกี่ยวปลูกผักทดลองไปเรื่อย แต่ทำไมเขาถึงได้ชอบมายุ่งกับนางนักไม่เข้าใจ!!
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
ความสุขในฐานะคุณหนูอันดับหนึ่งของหนานอิงต้องพังลงทันใด เมื่อนางถูกโจรชั่วจับตัวมาและยังกระทำย่ำยี กระทั่งมารดาของนางยังถูกคร่าชีวิต สาวใช้ข้างกายถูกตัดลิ้นจนเสียสติกลายเป็นคนบ้าใบ้ ทั้งหมดด้วยความริษยาของฮูหยินใหญ่ผู้นั้น หนานอิงได้พบกับหานเซียวและลู่หนิงหวังสองอ๋องพี่น้องที่คอยช่วยเหลือนาง อ๋องผู้ป่าเถื่อนโหดร้ายและแสนเย็นชา แม้จะให้การช่วยเหลือแต่นางก็กลายเป็นนางบำเรอของพวกเขาเช่นกัน ไม่ว่าสองอ๋องจะโหดร้ายแต่นางจำต้องอดทน สุดท้ายนางกลายเป็นมือสังหารที่วางชีวิตไว้กับพวกเขาเพื่อแลกกับการแก้แค้น นางถูกฝึกอย่างหนักจนเก่งกาจยิ่ง หนานอิงจะทำเช่นใดเมื่อได้รู้ว่า คนที่ย่ำยีนางและเป็นศัตรูที่นางต้องการสังหารคือ สองอ๋องทั้งสองที่เป็นผู้กระทำย่ำยีนางจนปางตาย ฆ่า หรือ ไม่ฆ่า ล้วนเป็นนางที่ต้องเลือก! หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นความรักแบบ 3P โปรดดาวน์โหลดตัวอย่างก่อนอ่านค่ะ ภาคต่อของนิยายเรื่องนี้คือเรื่อง Trigger warning: 3P
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
เพราะถูกคนรักและเพื่อนสนิทหักหลัง เธอจึงหนีตามผู้ชายที่รู้จักกันในแอพหาคู่ แม้จะหวาดกลัว แต่ว่าเธอก็ไม่ขอกลับไปเจอเพื่อนทรยศ และคนรักจอมหักหลังอีก
เธอไม่ได้ชอบเบา ๆ หรอก ฉันรู้ดี... โปรย : จากเด็กในบ้านที่มีสัมพันธ์กันลับ ๆ วันหนึ่งเธอตัดสินใจโบยบินไปจากอ้อมอก ตอนนั้นเขาพึ่งรู้หัวใจตัวเอง เขาหวง เขาหึง เขาคิดถึง เขาคลั่งแทบบ้า และจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา ! ตัวอย่าง : " คุณแสนมีธุระอะไรคะ " ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น " พูดจาดูห่างเหินจังนะ " " คุณทราบได้ยังไงคะว่าหนึ่งอยู่ที่นี่ " " ก็แค่บังเอิญผ่านมา " " บังเอิญแน่เหรอคะ " " แน่สิ ทำไมล่ะ ที่นี่มันร้านกาแฟที่ลูกค้าที่ไหนจะมาซื้อก็ได้ทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย " " หนึ่งจะปิดร้านแล้วค่ะ " " ใจดำจังนะ ออกมาไม่บอกไม่กล่าว รีบอะไรขนาดนั้น " คราวนี้เธอเงียบ เขาจึงยิงคำถามต่อ " เห็นน้าละมุนบอกว่าวันที่ขนของมีหนุ่มไปรับ " คำพูดนั้นทำให้เธอเชิดหน้าขึ้น " ค่ะ แฟนหนึ่งเอง หนึ่งย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่ " เธอเน้นย้ำคำว่า ที่นี่ ให้เขาได้ยินชัด ๆ เขานิ่งไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มออกมา " แต่ตอนนี้ร้านดูเงียบ ๆ แฟนไม่อยู่เหรอ " " คุณแสนจะสั่งอะไรไหมคะ ถ้าไม่สั่งหนึ่งขออนุญาตเชิญกลับ เพราะหนึ่งต้องปิดร้าน " " นี่เป็นแม่ค้ายังไงจะไล่ลูกค้าออกจากร้าน ใจร้ายจังนะ " เธอยืนจ้องเขาเขม็ง คิ้วได้รูปขมวดนิด ๆ อย่างหงุดหงิด แสนสราญนึกสนุกที่ได้เห็นท่าทีแข็งกร้าวต่อต้าน และคนสันดานเสียอย่างเขาก็ชอบที่จะเอาชนะเสียด้วยสิ " อยากได้เครื่องดื่ม " " รับอะไรดีคะ " " นมสด " " นมสดไม่มีค่ะ เมนูตามนี้เลย " เธอผายมือไปยังป้ายเมนูไม้แบบมินิมอลน่ารักที่มีรายชื่อเครื่องดื่มอยู่บนนั้น แต่เขาไม่ได้มองตามไปที่นั่น สายตากรุ้มกริ่มจ้องอยู่ที่อกอวบ แม้มีเสื้อยืดสีขาวสกรีนชื่อร้านห่อหุ้มอีกทั้งผ้ากันเปื้อนทับอีกชั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นภายในทรวงเพียงถูกเขาจ้อง " มีสิ เต็มปากเต็มคำดีเสียด้วย " หมายเหตุ : คุณแสน พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง ขออีกครั้ง , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)