กับดักรักจอมใจมาเฟีย

กับดักรักจอมใจมาเฟีย

‘เสแสร้งหลอกลวง’

สำหรับขวัญตะวันประโยคนี้น่าจะสามารถอธิบายภาพรวมในงานแห่งนี้ได้เป็นอย่างดี บรรดาผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจมากหน้าหลายตา ต่างพูดคุยกันอย่างออกรสภายใต้หน้ากากแฟนตาซี แต่ละเรื่องที่คุยกันแน่นอนว่า 80% มันขัดกับอาชีพที่หญิงสาวทำอย่างแน่นอน

ร่างบางในชุดราตรีลูกไม้สีดำสั้นอวดเรียวขาขาวเนียนดุจน้ำนม จนคนในงานไม่ว่าสุภาพสตรีหรือเดนมนุษย์ในคาบของสุภาพบุรุษต่างจดจ้องตาไม่กระพริบ แม้จะมีหน้ากากแฟนตาซีสีดำปิดบังใบหน้าเรียวสวยเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าของร่างงามยังตกเป็นเป้าสายตาของบรรดาเฒ่าหัวงูในงานอยู่ดี

“นี่ผู้กองเลิกส่งสายตาอาฆาตแค้นให้คนในงานสักที ที่พวกเขามองก็เพราะผู้กองนะทั้งสวย ทั้งเอ็กซ์แถมยังอึ๋มได้ใจอีก”

“หุบปากของนายซะร็อบบิ้นก่อนที่ฉันจะเลาะฟันของนายออกมาเขวี้ยงเล่น!” ขวัญตะวันกระซิบเสียงรอดไรฟันพร้อมกับส่งสายตาดุๆไปให้ร็อบบิ้น หนึ่งในลูกน้องคนสนิทที่โดนผู้กำกับสั่งให้มาร่วมงานเฮงซวยนี้ด้วย รวมไปถึงร่างสูงอีกสองคนที่ยืนขนาบข้างทั้งซ้ายและขวาของเธอ

“หึหึ โดนไปอีกดอกสะใจดีไหมวะ” เสียงหัวเราะเย้ยหยันของเตโย พร้อมกับร่างสูงโน้มใบหน้าหล่อเข้ามากระซิบให้ได้ยินกันเพียงแค่สี่คน

“เออไอ้เพื่อนเวร! รอซ้ำเติมกันอยู่ได้” ร็อบบิ้นตัดพ้ออย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะหันหน้ามาจ้องขวัญตะวันอย่างจับผิดเมื่อนึกอะไรดีๆขึ้นได้

“ว่าแต่ผู้กองยังไม่ตอบคำถามผมเลยนะว่าอะไรทำให้ผู้กองยอมมางานนี้ได้ เห็นยืนกรานว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็จะไม่มาไม่ใช่หรอ?” ไม่ใช่แค่ร็อบบิ้นเท่านั้นที่สงสัย เตโยและซิกเซ้นส์ก็ด้วยเช่นกัน

ผู้กองหนุ่มจากกองปราบปรามทั้งสามคนยังคงไม่กระจ่างในข้อสงสัย เมื่อเห็นหัวหน้าสาวแสนสวย แต่ดีกรีโหดบ้าบิ่นจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเจ้าของร่างงามไร้ที่ติตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าโผล่มางานนี้ได้ เพราะพวกเขาย่อมรู้ใจเจ้านายสาวดีว่าเจ้าตัวไม่ชอบงานสังสรรค์พรรคนี้มากแค่ไหน รวมถึงการแต่งตัวที่ทำให้ต้องลอบกลืนน้ำลายอยู่บ่อยๆนี่อีก ลุคเสื้อยืดกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบ ภาพติดตาพวกเขาที่เห็นจนชินแทบจะปลิวว่อนออกจากมโนภาพในความทรงจำ

“ฉันจะออกมาสังสรรค์บ้างไม่ได้รึไง” ขวัญตะวันตอบแบบไม่ใส่ใจ หญิงสาวยืนกรานกับตัวเองว่าจะไม่ยอมบอกเหตุผลที่แท้จริง หากไม่มีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอกล้าสาบานกับตัวเองได้เลยว่างานสังสรรค์ใดๆ ในโลกใบนี้จะไม่มีคนชื่อขวัญตะวันเข้ามาร่วมเป็นส่วนหนึ่งอย่างแน่นอน

“เอาเป็นว่าผมจะทำเป็นไม่ได้ยินประโยคนี้ละกันนะผู้กอง” ร็อบบิ้นพูดอย่างเหนื่อยใจ

“ก็ดี” คนถูกเหน็บแนมตอบพร้อมกับจะเดินออกจากวงสนทนา

“แล้วนี่ผู้กองจะไปไหนครับ” เตโยรีบถามขึ้นก่อนที่ร่างบางจะเดินเลี่ยงออกไป

“…”

“พักนี้ผู้กองทำพวกเราเสียความรู้สึกกันบ่อยเนอะ แกว่าไหมซิกเซ้นส์” เพราะไม่ได้รับคำตอบกลับมาจากร่างบางที่เดินห่างออกไปไกล ทำให้เตโยต้องหันไปขอความเห็นกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆ สุภาพบุรุษหนึ่งเดียวในกลุ่มที่ถูกนิยามให้เป็นผู้กองโรบอทในหน่วย

“…”

“เออให้มันได้อย่างนี้สิ แกนี่นับวันยิ่งพูดน้อยเข้าไปทุกที ดอกพิกุลมันจะล่วงรึไงวะ” เตโยพูดอย่างหงุดหงิดกับท่าทีนิ่งๆ ของซิกเซ้นส์

“แกมันพูดมากมากกว่าวะไอ้เต อย่าไปสนใจมันเลย ฉันว่าเราไปหาสาวๆใต้หน้ากากในคืนนี้ไปขย้ำแก้เซ็งกันดีกว่านะ”

“หึ หึ เป็นไอเดียที่ดีมาก น้องชายฉันมันอยากจะประกาศอิสรภาพเต็มที อึดอัดตั้งแต่เห็นลุคใหม่ขยี้ใจของผู้กองละ เธอคงไม่รู้ตัวเลยสินะว่าทำให้ผู้ชายทั้งงานคลั่งจนแทบบ้า” เตโยพูดพร้อมกับลูบคางของตัวเองไปมา ตาก็มองหาเหยื่อที่จะลากขึ้นเตียงของค่ำคืนนี้

“ไอ้เวรนี่วอนโดนเท้าผู้กองแล้วไหมละ แกน่าจะรู้ดีนะว่าผู้กองหมัดหนักเท้าหนักแค่ไหน ประสบการณ์ตอนนั้นฉันยังไม่เคยลืมเลยนะโว้ยยยย” ร็อบบิ้นพูดพร้อมกับทำหน้าสยดสยอง

มันช่างเป็นประสบการณ์ที่ลืมไม่ลงจริงๆ

***

ตลอดทางเดินที่นำไปสู่ห้องน้ำ ใบหน้าสวยไม่สบอารมณ์ของขวัญตะวันแสดงออกให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่า งานในค่ำคืนนี้ห่วยแตกตรงตามที่หญิงสาวคาดการณ์ไว้ คนไม่สบอารมณ์รู้สึกรำคาญหน้ากากแฟนตาซีเสียเต็มประดา ไหนจะรองเท้าส้นสูงที่เป็นสาเหตุทำให้เท้าเล็กๆ ของเธอระบมไปหมดนี่อีก อะไรๆก็ดูน่ารำคาญน่าโมโหไปซะหมด แต่คงเทียบไม่ติดเท่ากับชุดที่มันอยู่บนตัวของเธอ อยากจะถอดมันออกแล้วจัดการเผามันทิ้งซะให้มันรู้แล้วรู้รอด

“กรี๊ดดดดด!” เท้าที่กำลังเดินอย่างทุลักทุเลเป็นอันต้องหยุดชะงัก เมื่อจู่ๆเสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนหนึ่งดังรอดผ่านเข้าหู ปลายทางเสียงหายเงียบไปทางห้องน้ำด้านหน้า ไม่รอช้าเหมือนมันมีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างบอกให้ขวัญตะวันรีบวิ่งไปดู มือเรียวจับชายกระโปรงเลิกขึ้นสูงจนสุดโคนขาเรียว เพื่อกระชากปืนพกกระบอกเล็กสีดำมันวาวที่ซ่อนเอาไว้

ผู้กองสาวจากกองปราบปรามวิ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำหญิง ต้นกำเนิดเสียงกรีดร้องปริศนา ร่างบางกลับต้องแปลกใจเมื่อเห็นป้ายขนาดกลางเขียนติดเอาไว้ว่าห้องน้ำกำลังปิดปรับปรุง จากการวิเคราะห์สถานการณ์แล้ว ไม่มีคนโง่เขลาบนโลกละเลยป้ายบอกหน้าประตูเพื่อเข้าไปทำธุระในที่ๆ กำลังปิดปรับปรุงอย่างแน่นอน นอกเสียจากว่าคนอีกประเภทที่ไม่ได้โง่เขลา แต่ฉลาดเลือกที่จะทำการบางอย่างที่น่าสงสัยในที่ๆ ไม่มีคนย่างกรายเข้าไป

“กึก กึก”

“อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ”

“อืมมม” เสียงร้องครวญครางเยี่ยงคนจะขาดใจดังแว่วผ่านช่องว่างใต้ประตูให้ได้ยิน คราวนี้มวลเสียงนั้นชัดเจนมากในประสาทการรับรู้ของขวัญตะวัน มือเรียวบางเอื้อมจับลูกบิดประตูอย่างเบามือ หญิงสาวออกแรงผลักเข้าไปอย่างเงียบที่สุด ภายในห้องน้ำเปิดไฟสว่างโล่เกือบทุกดวง ดูไม่เหมือนสภาพที่กำลังปรับปรุงเลยสักนิด หัวใจของขวัญตะวันตอนนี้มันกำลังเต้นแรง ความรู้สึกมันสะท้อนให้เห็นภาพตอนที่เธอกำลังจะเข้าชาร์ตผู้ร้ายที่มีปืนอยู่ในมือไม่มีผิด

นี่เธอกำลังจะเผชิญกับอะไรกันแน่

“กรี๊ดดดดดดดดดดด!”

“ปึง!”

“..!!” ทันทีที่บานประตูห้องน้ำห้องแรกถูกกระชากออกอย่างแรงด้วยมือของขวัญตะวัน เสียงกรีดร้องนั้นก็เงียบลงแทบจะทันที แต่ภาพที่ปรากฏต่อสายตาคู่สวยทำให้ร่างทั้งร่างแทบทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น

นี่มันอะไรกัน!!!