งบังเอิญที่ไ

้ดิมอร์พิจารณา เป็นการใช้ผ้าไทยผสมกับผ้าต่างประเทศ สำหรับชุดเดรสที่

้ครั้งนี้ เพื่อนพร

จะตอบรับ มันเป็นความท้าทายแบ

ักนิดกับรายได้ของประชากรในยุคปัจจุบัน แต่หากเป็นต่างประเทศ ที่มีรายได้และกำลังซื้อมากกว่า

าลี ปรับให้เป็นชุด

นพราวคิดว่าเป็นชิ้

้ยังเหอะ” เพียงตาขย

ขาใช้ผ้าไหมทอมือ พี่ตาก็รู้ พราวศึกษาผ้าค

าวนะ เดี๋ยวพี่เสนอใ

คุณค่

ดิมอร์ใช่มั้ย?

่ะพ

ี่ยวน่ะ” ช่วงปลายปี ในหลายที่เริ่มหยุดเพื่อรอฉลองวันคริสต์มาส ดิมอร์ก็เช่นกัน ผู

าชอบทีเถอะ” เพื่อนพรา

นน่าจะชอบนะ” เพ

ก๋และดูมีอะไรมาก

พื่อนพราวย

้ำ “พี่เอาแบบนี้ไปเลยนะ ม

ล้วค่

้ส่งงานให้ทางดิมอร์เลย จากนั่นก็เริ่มวางแผนหาตลาดสำหรับการผลิตผ้าเพื่อส่งออก คนท้อ

หรอยัยพราว” ตัน

เอนหลังหลุบเปลือกตาลง งานชิ้นนี้เธอใช้พลังงานมากกว่าทุกงาน เ

ันชงเผื่อ” ตันหยงกระซิบถา

เอาอะไรไหม?” เพื่อนพราวส่ายหน้า ตอบเสียงขึงขัง เธออยากสูดอา

่าตาจะได้สว่าง ว่าแต่ แกไม่

ไปเสนอให้กับตัวแทนดิมอร์ดู ผลยังไม่แน่ใจน

อ ไม่ผ่านก็

บยิ้ม เธอฉวยกระเป๋าสต

กาแฟซอง เธอชงกาแฟมานั่งหน้ามุ่ยหน้าคอมพิวเตอร์ ตอนที่กำลังจะเคาะแป้นเพื่อพ

่ย่ำลงบนพื้นถี

กตันหยงทั้งหมด

าม เสียงผ

น้ำตาลตก” พอร่างกายขาดควา

านนะ มีสามในสี่คนเห็นด้วย บอกยัยพราวเช็

ือน เวลาทั้งหมดคือการรังสรรค์ผลงานชั้นเยี่ยม และเมื่อมีค

มที่เพียง

ื่อนพราว ทำงานร่วมก