าวอย่างง่ายดาย รัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กที่พยายามจะถอยร่นหนี บดขยี้ปากอิ่มหนักหน่วง แรงจุมพิตที่หักหาญน้ำใจทำให้

ท้ายทอยของเพลงมีนา ไม่ให้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวไปไหน

าย จุมพิตของเขานั้นสร้างความอ่อนแอให้เกิดขึ้นในจิตใจอย่างมากมาย พ่ายแพ้ ห

นซอกซอนหาน้ำหวานรสเลิศอย่างกระหายและเร่าร้อน ไม่ได้ทำให้เธอเกิดความขยะแขยงหรือว

ิมฝีปากของตนสัมผัสกับกลีบปากสวยของเพลงมีนา เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เรียวปากสวยของเธอจะทำให้เขาเกิดความคลั่งในเพลิงอารมณ์มาก

ด็จศึกเธอเส

ดังนั้น ลำแขนหนาก็คลายตัวออก ดึงริมฝีปากของตนออกห่างป

ด แอบนินทาฉันอีกล่ะก็

สิทธิ์ห้ามปราม หรือแม้แต่ร้องขอ ทำราวกับว่าเธอเป็นดอกไม้ข้างทางที่คิดจะดึงมาเชยชมตอนไหนก็ได้ โดยไม่สนใจว่าภายในรถยนต์คันนี้ไม่ได้มีแค่เขาและ

ยรติเธอเอ

บถึงแล้

ทันทีที่ปากของคนที่นั่งเบาะหลังผละห่างกัน หากเขาเปิดปาก

ากลับไปในทิศทางเดิมทันที อารมณ์แบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้ ไม่มีความปลอดภัยเอ

้ว ถึงนรกแ

ลงไปยืนบนพื้นปูนที่เทราบหน้าบ้านหลังงามของตน ก่อนจะกระตุกข้อมือสาวอย่างแรง แล

ันลงมาดีดีก็ได้ ไม่เ

เหลือเกิน ชอบใช้กำลังเสมอ ไม่สงสารผู้หญิงตัวเล็กๆ บ้างเลย แต่ทว่าเธอก็ต้องทน เพราะไม่

ะไรมั้ย?” เขาตอบกล

ณะที่ใช้มืออีกข้างปัดเศษหิ

ากพูดดังๆ หน่อยสิ

ธออีกด้วย สาวเจ้าที่นั่งอยู่บนพื้นมีหรือ

่อย แค่พูดว่าคุณเป็นสุ

กว่า เธอจึงกล่าวคำประชดประชันออกไป คนที่ถู

ฉันเหรอ วอนเจ

งเธอ ออกแรงบีบและดึงใบหน้าสาวให้สูงขึ้น ทำให้ร่างกายของเธอต้องย

...เอ็บ

นื่องจากปากของเธอไม่อาจขยับเปิดได้มากกว่

่านพูดจากับฉันแบบนี้อีกนะน้องหนู ฉ

ี้ไม่ธรรมดา กวินภพผลักร่างสมส่วนออกห่างด้วยการผลักกายสาวไ

อ๊

แค่นี้มันน้ำจิ้มๆ มีอีกหลายอย่างที่

พราะความเจ็บ ดวงตาสาวเบือนหน้ามองไปยังทิศทางอื่นที่ไม่มีร่างของชายที่ชอบพูดคำขู่ แต่สิ่งที่เธอหันไปมองนั้น ในความรู้สึกของเธอม

ทั้งๆ ที่เธอเดินอยู่ในบ้าน

ว่า เธอไม่ใช่น้องหนู ไม่ใช่คนที่สร้างความเจ็บแค้น ไม่ใช่คนที่เคยอยู่ที่นี่

่นี่ที่

เลย แต่เธอก็อยากจะรู้ว่าที่ที่

ออยากจะได้คำตอบ ฉันก็จะตอบให้ ที่นี่ก็คือไร่พฤกษา

่างกินเลือดกินเนื้อ นึกถึงเร

ทำให้กวินภพเปลี่ยนท่าทางเป็นแข็งกร้าว น่ากลัว เธอกลัวว่าเขาจะจั

้ฉันพักที่นี

คุ้นตาอีกครั้ง ใจยังประหวั่นไม่กล้าเดินตามเ

ดี๋ยวเธอก็หนีไปอีก ฉันขี้เกียจตามตัวเธออีก

หาจักรพงษ์ให้จัดเตรียมห้องพักพิเศษไว้ให้

บรองไม่หนีไปไหน ฉันสัญญ

มีทางที่เธอจะพูดตามสัญญาแน่นอน แต่เธอจะไม่นอน

ยินประโยคท้าย รอยยิ้มนั้นผุดผายได้ไม่กี่วิ

เธอข้างนอกเพราะกลัวว่าเธอจะหนาวก

นตอนแรกอยู่แล้ว อุตส่าห์บอกว่าจะนอนข้างนอกเข

ในใจ ไม่กล้

งตกลงจะนอนที่ไหน ถ้าไม่รีบพูดพ่อจะฟันมันตรงเนี่ยแหละ”