มาณสามท

งงอแงบ่นอยากจะกลับทันทีที่ท้องอิ่ม ปั้นจั่นนั่งคุยกับเพื่อนสมัยเรียนไปเรื่อ

พบว่ามีรถสปอร์ตสีขาวตัดแดงจอดขวางอยู่ เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันจนยุ่ง หมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่

ตัวเองไว ๆ และทำเป็นไม่สนใจรถคันนั้นแทน แต่พอก้าวพ้นรถสุดหรูคันนั้นมาแล้ว สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ต

ง เด็กหญิงคนนั้นยืนยิ้มให้คิรินทร์ส่วนผู้ชายคนนั้นแค่มองเลยตัวเด็กสาวมายิ้มให้อีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง แน่นอนว่าพวกเขาสบ

ูก ๆ ให้น้องได้แน่นอนน่ะ พี่จำได้ไหม? พวกเราน่ะ เคยเจอกันครั้งแรกในร้านอาหารที่พี่ทำงาน

่เสวนากับเขาหรอก แค่ไม่อยากให้น้องตัวเองรู้จักกับผู้ชายคนนี้ให้รกสมองเปล่า ๆ แต่คิรินทร์กลับไม่คิดแบบนั้น เจ้าตัวเดินเข้ามาหาป้อกกี้ที่ยืนคั่นอยู่ตรงกลางระหว่างเขากับเด็ก

้องปั้น ยินดี

ี้

ั้น! สีหน้าปั้นจั่นบ่งบอกว่าเกลียด แม้แต่หน้าก็ไม่อยากจะมอง การกระทำอย่างรุนแรงเมื่อครู่เล่นเอาป้อกกี้เบิก

ี่

บ้านพร้อม ๆ กับตัวเองด้วย เขารู้ว่าทำรุนแรงกับป้อกกี้อยู่ แต่เขาไม่ชอบเลยจริง ๆที่น้องสาวตัวเ

็บนะ พี

!? เลิกติดต่อกับคนแบบนั้นซ

แค่อยากช่วยป้อกเรื่องเรียน

ก็เดินมาคว้าต้นแขนปั้นจั่นได้ทันก่อนที่ฝ่ามือเล็ก ๆ นั่นจะฟาดลงผิวเนื้อนุ่มนิ่มของน้องสาว ความจริงแล้วปั้นจั่นไม่ได้คิดจะลงแรงหนัก

รื่องรู้ราวอะไรยืนตัวสั่นอยู่ ปั้นจั่นมองคิรินทร์ด้วยสายตาแข็งกร้าว ทั้ง ๆที

ออกไปเลยนะ! อีกอย่างเ

รื่องของตัวเองเท่านั้น ไม่ได้คิดอย่างอื่น ปั้นจั่นถอนหายใจออกมา และทำท่าทางฟึดฟัดใส่เขาตามประสาเด็ก ๆ เอาแต่ใจ เขาผลักอกแกร่งของคิรินทร์ออกห่างอ

หนูขึ้นห้อง

ะกันนะคะ พี่ป

อาบน้ำแล้วเข้านอ

ห้องดังขึ้น คิรินทร์ก็แค่เดินออกมาจากตรงนั้น... หน้าบ้านหลังเล็กมีเด็กผู้ชายเสื้อสีเหลืองยืนกอดอกชักสีหน้าหงุดหงิดเต็มพลังใส่เขาอยู่

นมีมากกว่าความกลัว...และเวลาที่ปั้นจั่

ับน้องสา

ที่เขาตอบกลับมาเล่นเอาปั้นจั่นเลือดขึ้นหน้า เด็กคนนั้นเดินมากระชากคอเสื้อเขาอย่างแรง อารมณ์ของปั้นจั่นตอนนี

ได้คิดที่จะมาจุ้นจ้

อง? ก็เอาตัวเองเข้าม

ร์ ผู้ชายคนนั้นก็แค่ตามมาจับฝ่ามือเล็กแล้วบีบมันไว้อย่างแน่นหนา เขาออกแรงดึงอีกนิดเพื่อให้ร่างกายมันเข้าใกล้กั

อกให้ปล่อ

ครับ อยากให้คนแถวนี้ออกมาเห็

้าไปข้างในด้วยแรงเพียงนิด แม้ตอนนี้ปั้นจั่นจะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ทั้งการเจอเขาที่หน้าบ้านตัวเอง ทั้งน้องสา

ลุมไปทั้งรถ ความมืดจากภายนอกมันทำให้คนตัวเล็กรู้สึกหัวใจวูบโหวง สถานการณ์แบบนี้มันเหมือนวันเดียวกันกับที่กองทัพสาปส่งเขาให้เป็นขอ

พาไ

.

นแรงเหมือนจะสั่งสอนที่กล้าพูดคำแสดงหูให้เขาได้ยินเป็นครั้งที่สอง เด็กคนนั้นพยายามเม้มริมฝีปากไว้แน่น สองมือเล็กจิกบ่าหนาคิรินทร์อย่างรุนแรงทั้งพยศและต่อต้าน วินาทีที่เขาขบกัดปากล่างจนเลือดซึมออกมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ปั้นจั่นเผลอเปิดปากร้องด้วยความเจ็บ คิรินทร์ก็แค่ก็วกกลับมาประกบริมฝีปากบางอีกรอบ

ำแบบนี้ทำไ

นทำเหี้ยอะไรไว้กับพี่บ้าง แล้วไอ้สิ่

่ได้เหรอ ระ เราไม่

ว่าก่อนหน้านี้ปั้นจะเป็นของมันหรือของไอ้เวรตัวไห

่ใช้มือข้างเดียวในการบังคับพวงมาลัยขับรถต่อ แม้ว่าจะมีคำพูดมากมายที่อยากถามและไม่เข้าใจที่คิรินทร์พูดสักประโยคเดียว ปั้นจั่นในตอนนี้ก็

งบอกอย่างยากลำบาก เขาพยายามจะแกะฝ่ามือหนาออก

าก อยากมาก่อกวนปั้นจั่นก็จริง เพียงเพราะอยากให้กองทัพมันวุ่นวายหัวใจเล่น หลักฐานที่บอกได้ชัดว่าไอ้เด็กเวรทัพมันหายหัวไปอยู่ที่ไหนกับใครก็อยู่ในมือข

ว่ากองทัพมันโง่

อยให้คนบนตักเขานอนเหงา... น้ำตาเม็ดใสใสข

่งมาเจอ

นโ

แห่งหนึ่ง อย่างน้อยมันก็ดีกว่าเพ้นส์เฮ้าส์มืดสนิทแสนน่ากลัวในคืนนั้น แม้จะไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง แต่เหตุการณ์ที่ผ่

ุดของคอนโดฯ ด้วยความหวาดหวั่น เขาไม่มีแม้แต่โทรศัพท์มือถือ ถามว่ากลัวไหม ท

งไปเดี๋ย

ทำไมค

็น ๆ เวลาเขายิ้มมันก็ดีแต่ขอเถอะ อย่ายิ้มเลยจะดีกว่า... ปั้นจั่นคิดในใจและไม่ช้าก็โดนเหวี่ยงเ

งนี้คือที่ที่เร

นมาสบตากัน คนที่มีใบหน้าราวกับสวรรค์ตั้งใจสร้างขึ้นมามองหน้าเขาด้วยสายตาที่บอกชัดว่ากำลังจะหงุดหงิด ความจริง คิรินทร์ไม่จำเป็นต้องทำดี พูดดีกับคนที่เป็นแค่ของเดิม

ูดว่าอะไรบ้าง…ถ้ายังไม่อยากมีผัวคนแ

รินทร์ อะไรของเขา... เดี๋ยวเหมือนดี สักพักเขาก็

ไม่ไหวแ