าวัน

าหน่อยน้าาาา เพรา

สร็จแล้ว ยั

นะคะ” กระเพราพยายามส่งสายต

่อทนต่อแรงออดอ้อนของน้องสาวตัวดีไม่ไหว ผมก็ตัดสิน

่าา

าวิท

มเข้าใกล้พวงแก้มสากของพี่ชาย ทวามือหนาของกาวินมักไวกว่

อเล

่าทางกระฟัดกระเฟี้ยดข

ด้แล้ว

ค่

ดินเข้าอาคารเรียนจนลับสายตา เมื่อเขาหันกลับมาหมายจะออกรถเพื่อไปทำงาน ส

รถ หยิบหมวก และแว่นกันแดดเพื่ออำพรางตัว แล

ลั

องใครบางคนในขณะที่กำลังเดินก้มหน้าเก็บกุ

.

นาผากมนถูๆ ไถ่ๆ เพื่อบรรเทาความเจ็บ พลางเงยหน้า

วกตากลมโตถึงกับเบิกโพลงขึ้น เธอจำได้เป็นอย่างดี

ยาของเอิงเอย ด้วยอยากพิสูจน์คำพูดน้องสาวที่ว่า เอ

ี่เจอกันอีกครั้ง ความจริงมันควรจะเป็น พี่กาวิน หรือ

เราเคยเจอกันไหม” เอาวะ

” ยัยเด็กนี่ดื้อชะมัด ฉันก

งนิด กลับไม่สามารถทำอะไรกาวินได้เลย กาวินตอบแทนมือเล็กที่ผลักเข

ยทำบ้าอะไรเน

่าฉันเยอะ อ

ละแว่นกันแดดแบรนด์หรูออกช้าๆ มือหนายังคงจับข้อมือเล

้วตอบ เราเค

าวิน” กาวินยกยิ้มร้ายกาจ ก่อนโน้มใบหน้าคมคายเข้าใกล้

าไม่เคย

รู้ว่านายเป็นใคร ปล่อย...!!” น้ำเสียงกดต่ำของเอิงเอยไม่ได้ทำให้กาวินเกรงกลัวขึ้นเลย แต่เขากล

อยยิ้มพึงพอใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมคาย ก่อนที

มาหาเรื่องเธออย่างไรอย่างนั้นเธอมองแผ่นหลังแกร่งที่ค่อยๆ ไกลออกไปจนลับตา ก่อน

มาในห้องเรียน คำทักทายแรกของเพื่อนรักอย่างกระเพราก็ดัง

าน่ะ” เอิงเอยนั่งลงข้า

เอยถ่าย

ม่ดี ยังจะชว

่ายไม

่าย

บเอิงเอยเป็นรูปที่เอิงเอยทำหน้าบ

ว่า วันนี้มีหม

นคนชวนเพื่อนๆ ในกลุ่มไปปลดปล่อยเนื่องจากวันนี้เรียน

กค้าเสร็จด้วยอยากปลดปล่อยพอดี ไปด้วยกันนะทุ

ุ่มเจอกันที

ยของกระเพราเลย รู้แต่ว่ากระเพราอยู่กับพี่ชายมาตั้งแต่เด็ก พี่ชายทำงานเลี้ยงเธอม

องห่วง” กระเพราเดินแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อ

ัลโ

เพราไปเที่ยวผับ

“…

หล ได้

ื่อน

ำไม

มา พี่จะได้ตามไปเอาเ

เลิกพูดเล

ื่อน

ลัย มีมาร์ติน มาร์แชล

ธอซ่อมเสร็จแล

ดี๋ยวเพรากลั

ใจว่าเราจะไม่ดื่มเยอะเ

ค่

จอกันสามทุ่มเนอะ เอยเดี๋ยวเพราเอารถไปเองนะ พี่ชายให้ขับไปอะ เขากลัวเพรา