ให้ภวินท์ได้กินด้วย เด็กหญิงที่คิดว่าตอนนี้ภวินท์ออกไป

ซฟาสีเทาเข้มตัวยาว และกำลังจะออก

าง หล่อนตัวสั่นเทา และไม่

มองเด็กหญิงที่เขาเกลีย

ในห้องของฉัน

ัว

โซฟา ดวงตาเลื่อนมาจับจ้องขนมในจานเ

นมมาใ

ค

่างเจียมตัว จึงไม่ได้เห็นร

มาให

่อ.

ฉันทำไม หรือคิดว่ามันจะทำให้

ินถูกบีบแรงๆ จนเด

ี่เคยทำให้คุณไบร์ท

ไป แต่กลับไม่ได้ทำให้เขา

์ทำให้บัวรินถึงกับตัวสั่

แค่ขนมเนี่ย

งทำยังไงคะ

ทหาย

กเข

ิ่ง ดวงตากลมโตฉ

บนะ เธอจะคุกเข่

ย่อนกายลงนั่งบนเตียง บัวรินน้ำตาไหล ค่อย

ษที่ทำให้คุณ

งไม

งของภวิ

ลา

บคำสั่งเลือดเย็นของผู

ได้หรือไง แค่ค

ขาหายโกรธหายแค้นหล่อนกับป้าวัลลี

ด้

่งของภวินท์ด้วยกา

อใจของภวินท์ดังก

ลานไปเรื่อยๆ จนกว่

ไปรอบห้

ทำไม หรือว

อบั

หายโกรธหายแค้นยังไงล

ะทำค่ะ บั

่อยๆ ถ้าฉันไม่สั่

นไปเรื่อยๆ รอบๆ ห้อง คลานอยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปเกือบชั่ว

ตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่หล่อนก็ยังคงคลานต่อไปเรื่อย

งภวินท์ถูกเคาะ พร้อมกับ

อนจะตะโกนให้วัลลี

ตอนที่เห็นบัวรินคลานอยู่ในห้

พราะวัลลีย์ถึงกับยกมือขึ้นทาบอก อุท

ข้ามาทำอะ

บ ภวินท์ก็ดีดตัวล

เลยเข้ามาคลานเล่

่องจริง หล่อนรีบเข้าไปพยุงบัวรินให้ลุกขึ้น

มากไห

ไม่เจ็บค

เดินไม่ไหว แต่ก็ไม่

้าอยากเข้ามาคลานเล่นอีกก็บอกนะ จ

นออกไป แต่เสียงของภว

้วย ฉันไม่กินของ

ขนมมาถือเอาไว้ และก็พาหลานสาว

ินท์ก็ไปหาบิดาตามคำสั่ง ซึ่งก็ได้รู้ว่าท่านวา

ของแม่เลี้ยงอย่างวัลลีย์ แต่ก็ไม่สามารถต่อกรกั

าร และวันนี้ภวินท์ก็มาก่อนเวลา ตรงกันข้

้าสัวที่วัล

ร มากินข้

ลี้ยง ยิ่งทำให้ภวินท์จงเกลียดจ

ปโดนอะไรมา

ลที่หัวเข่าของเด็กหญิงจ

่อ.

น้อย ก่อนจะเลื่อนสายตากลับมา

กล้มน

ไม่ได้ซาบซึ้งในน้ำใจเลย เขายิ้มเยาะ เ

รมากไหมหนูบั

เจ้าสัว” บัวรินตอบเจ้าข

มากหรอกครับ เดี๋ยวก็หาย จริงไหม

ยเจ้าไบร์ท

ูกชายไม่ชอบวัลลีย์กั

ค่ะเจ้าสัว เดี๋ยวทายา

้าอยากไปหาหมอบอกป

เจ้า

ความเมตตาของเจ้