ีผ่

ม่กิน ไม่ก

อัลบาโร เดอมาร์ชีจบลง ลิซ่าส่ายหน้าอย่างระอาในนิสัยของคนท

็นพ่อ ที่วันหนึ่งแทบจะไม่ได้เห็นหน้ากันเลย เมื่อการเห็นหน้าเป็นเรื่องที่ยาก เรื่องการถูกอุ้มชู หยอกเย้าเล่นด้วยระหว่างพ่อลูกลืมไปได้เลย เพรา

ล้มือเสมอ ยิ่งระยะสามเดือนมานี้ยิ่งมีมากขึ้น ดูเหมือนอารมณ์ของอัลบาโรจะรุนแรงมากขึ้นทุก

กฉันสิ ฉันจะได้ทำให้กิ

กิน” เสียงนั้นยั

ไปขึ้นรถ จะได

จากห้องทานอาหารไปยังรถยนต์ที่จอดรอหน้าบ้าน เด็กชายก้าวขึ้นไปบน ลิซ

ื่อนร่วมโรงเรียนที่ส่วนใหญ่มีพ่อแม่มาส่ง พวกเขาได้รับรอยยิ้ม ได้รับอ้อมกอดและการโบกมือลาจากบุพการี อัลบาโรอิจฉาเ

อัลบาโร”

ถึงไม่มาส่ง

ละเห็นใจอัลบาโรมาก แล้วเข้าใจความรู้สึกของเด็กชายด้วยว่

ุ่งครับก็เลยมาส

ัน หลายวันแล้วที่

ังเลิกงานก็ไปเที่ยว ไปสังสรรค์กับเพื่อน พอตกดึกเวลาทั้งคืนก็เป็นของสาวสวยที่เข้ามาในชีวิตแทบไม่ซ้ำหน้า วันหยุดก็ไ

้ว” ลิซ่าตัดบท หากพูดต่อมีหวังเธอได้ร้อ

องนั้นกับคุณเซ

ัลบาโรลงจากรถแล้ว สีหน้

มองไปยังเด็กชายที่ตนเลี้ยงดูมาหลายปี “แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีใครทนนิ

กแต่งงานแล้วอยู่เมืองนี้ก็คงไม่เป็นปัญหา ทว่าเธอต้องไปอยู่กับสามีที่โบโลญญา ลิซ่าจึ

รือไม่ ฉันว่านะ งานนี้ฉันคงห

น้อยแล้วถึงกับส่ายหัว เขายอมรับว่า ลิซ่ามีความอดทนมาก มากกว่าใครในบ้าน พี่เลี้ยงคนใหม่ไม่รู้ว่า

ลิกคิ้วแปลกใจ เมื่อได้รับรายงานจากเลขาว่า ลิซ่าพี่เลี้ยงลูกชายของตนขอเข้าพบ ลิซ่าไม่เคยมาหาเขาที่ทำงาน มีอะไ

ีธุระอะไร” ฟรานเซส

ยกับคุณเรื่

” เขายิ่งทำหน้าแปลกใ

เรื่องบ้านและอีกหลายเรื่อง คุณหาพี่เลี้ยงคนใหม่ได้หรือยังคะ” ลิซ่าบอกจุดประสงค์ให้เจ้านายหนุ่มรู้ ฟรานเซส