อ้ลุงบ้านี่ ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ พี่เม

" เขาพู

..

ลี

ดกับฉั

ดี๋ยวนะเขาเป็นคนลากฉันมา แล้วก็ปู้

ก!

อก

!!! อีตาลุงงงง!!" คือ พา

ปแล้วเธอยืนดิ้นเร่าๆ อยู่ตรงนั้นในขณะที่มาร์ตินแอบมองเธอทางกระจกมองหลังแล้วหลุดยิ้

ือเมฆเอ่ยทักน้องสาวที่เดินเข้ามาใน

ินเข้าหาพี่ชายเกาะแขนเขาแน่

จะไป

กดัง

อ

ปด

ถ้าหากพลาด ได้โดนไอ้มาร์ตินระเบิดโกดังอีกแน่ ขณะท

่ก็อยากฟังจากปากน้องไม่อยากตัดสินอะไรไปเอง น้ำพั้น

านั่นมันก

งไปยังหน้าของน้ำพั้นช์สองมือห

ห้น้ำพั้นช์อดตกใจไม่ได้เหนือเมฆไม่เคยพูด

ับพั้นช์ ดีนะมีคนมาช่วยไว้ทัน" สายตาเธอ

องสาวเขา เขาเองจะระเบิ

ย" อ้อมกอดของพี่ชาย

เลยเหรอ พั้นช์ได้ยินมาว่าเขาระเบิด

จ้าพ่อเลยนะ และตัวมันกับน้อง

อื้อกันอยู่" เขาพยายามอธิบายให้น้อ

ห้แน่นขึ้นหวังเติมกำลังใจให้พี่ชายที่

ีษะเล็กของเด็กสาวที่กำลังโอบกอดเขาด้วยความร

ชายเพียงนิด หากเธอช่วยอะไรเขาได้บ้าง เขาคงไม่เหนื่อยขนา

่นพ่าน" เหนือเมฆออกคำสั่งกับลูกน้องคนหนึ่ง

นต่

รวดเร็วด้วยสภาพการแต่งตัวที่ไม่เรียบร้อยเอาเสียเลย เธอใส

ฟารับแขก ดวงตากลมโตของเธอต้องเบิกโพลง

อรชรของเธอภายใต้สายตาที่เรียบเฉยจนยากจะคาดเดา กลับกลายเป็นน้ำพั

์ไปอาบน้ำก่อน" ว่าจบหมุนตัวกลับเดินขึ้นชั้นสองใน

รียมของให้ฉันก่อนหกโมงเย็นละกัน" อีตาลุงบ้านี้ต้องเป็นสัมพเ

ั่งไปก่อนหน้ายังเตรียมไม่ทัน วันนี้มาร์ตินมาสั่งเพิ่มอีกราวกั

ชายเบาๆ เขาจะรู้ไหมนะว่ากำลังฝากปลาย่างไว้ก

ก!

นไปมอง น้ำพั้นช์ในชุดนักศึกษากระโปรงสั้นรัดรูปที่นั่งทีกร

นนนนน

ยความเงียบ และแอร์เย็นฉ่ำ เขามองน้ำพั้นช์ต

ทำลายความเงียบด้วยคำถาม แต่เธอกลับตกใจเมื่อมาร์ติ

ไปห่างๆ เลยนะ" เธอไม่มีว

้นช์ และของตัวเองออก ก่อนที่จะปรับเบาะฝั่งที่นั่งคนขับให้ถอยไปข้างหลัง แล้วใช

่อมาร์ตินค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออกทีละเม็ดจนถึง

บราเซียร์ลายลูกไม้ลงมาไว้ใต้ราวนม เขาใช้ริมฝีปากดูดดุนปลายถันเบา

ุงที่แปล