ธอ" มาร์ตินค่อยๆ คลานเข่าหาเด็กสาวทีละก้าวอย่างช้าๆ ราวกับกำลังต้อ

็นที่มาของคำว่าถ้าใจกากอย่าปากเก่งซินะ เพราะตอนนี้หัวใจของเธอกำ

รูปตัวโอด้วยความแรง แต่มีเหรอที่คนอย่างน้ำพั้นช์จะไม่สู้ เธอใช้คมเล

ี่เขามอบให้ มันทำให้เธอทำอะไรไม่ได้มาก นอก

อย่างช้าๆ สายตาแข็งกราวที่จ้องมองเด็กอวดดี

นเลื่อนมือหนาของตัวเองลูบไล้ลำคอขาวระหง ความกลัวถาโถมเข้าหาน้ำพั้นช์

อกอวบอิ่มผ่านเนื้อผ้า ร่างกายของเธอสั่นเทาด้วยค

ั่

ยยยย

้เขาต้องเซถอยหลังไปเพียงนิด เธอรีบกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ประตูทันที ขณะที

ไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้น" สองมือเล็กที่เขย่า

กำลังขู่ฉัน กำลังขู่ให้ฉันจนตรอก กำลังทำให้ฉัน

ินหยัดกายลุกขึ้นค่อยๆ ก้าวเท้าเดินไปหาเธออย่างเช

..

คัญ ถ้าฉันไม่ฉลาดพอฉันคงดึ

..

ลค่ามันเท่าไหร่จากค

กก

าของมาร์ตินวางทับกับบานประตู เขาค้ำยันมันไว้อย่างนั้นกักขังเธอ

ลงพูดประชิดกกหูเล็กของเด็กสาวขณะที่เธอหันหน้าออกไปทางบานประตู มือเ

ส่วนไหนของพี่ชายเธอดีละ" มือหนาลูบไล้แผ่นหลัง

ิ้

..

ห

..

ไหนก่อนดี" เขาส่งมือของตัวเองลูบไล้ไปทั่วบริเวณแผ่นหลังบ

ั่นเทากำด้ามจับประตูไว้แน่น หยาดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้า และลำคอ เธอรักพี่ชาย เธอไม่สามารถทน

ี่ชายก็เลี้ยงดูเธอมาอย่างดีไม่ใช่เหรอ ทำไม

..

ดไปทีละชิ้นได้จิตใจเธอมั

่ได้หากพี่ชายของเธอต้องเป็นอะไรไป เพราะเขาเป็นญาติคนเดียวที่เธอเหลืออ

หม ว่าวันนี้

..

ันใช่เหรอ มันเป็นเขาต่างหากที่ไม่ยอมปล่อยเธอไปเพร

หรือ พี่ชายเธอรับผิดชอบมัน

าเผยแผงอกกำยำ หน้าท้องแกร่งมีมัดกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยบ่งบอกว่าเขาดูแลตัวเองดีแค่ไหน ในขณะที่เขายั

กราวของเธอมันทำให้มาร์ติดพึงพอใจ เขาชอ

งิน ที่ได้พรมจรรย์ของฉันไปมันคงเป็นแต่การหา

ากกว่านี้แล้ว เธอจะต้องไม่ทำให้เขาเป็นห่วงเธอไปมากกว่า

ยเท่าไหร่" ฉันหวังว่าฉันจะรวย

ิดชอบมัน

พั้นช์ยืน

ิดชอบเองได้ ฉันโตพอที่จะ

อบค่าเสียหายท