บ..ประ

จะได้เจอแ

บหน้าอันน่าจดจำเป็นที่สุด แต่ยิ่งตามหาเท่าไหร่..ยิ่งไร้วี่แวว ไม่มีใครสักคนที่จะรู้จักหรือเคยเห็นหน้าลักษณะแบบนี้ ถึงแม้เจอหน

..//

บริษัทหลายที่จึงทำให้เธอมีประสบการณ์การทำงานมาบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆกลับกลายเป็นว่าเธอก็ไม่ชอบงานแบ

ากฎเห็นโรงแรมแห่งนึงประกาศรับรับพน

่อทำการสมัครเข้าทำงาน

านจบ เธอก้อยังไม่แน

เราจะติดต่

บคุ

องนั้น เดิน ผ่านทางเดินออกไปข

ร่างสูง มาในชุดสูทเสื้อคลุมสี

มทรงจำที่พรั่งพรูวิ่งวน อยู่ในหัวของเธอตอนนี้ดุจดั่งเจอทางออกแล้ว.....แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย

บเขาก็ไม่รู้จักกันแถมวันนั้นเธอยังใส่แมสอีกนี่น

็นฝ่ายจำเขาได้ ฝ่ายเดียว แ

ู้จักเขาเธออยากขอบคุณเขาที่ช่วยชีวิตเธอไว้..ตลอดเวลา

้าให้ได้แต่จะเจอวิธิไหนดีล่ะ โพล่ง!ไปแบบนี้ มีหวังเค

บวิ่งไปถามพี่พน

ายที่เดิน เข้าไปเมื่อ

านใหม่เหรอจ๊ะ ถึงไ

น".มีอาเผลอ อ

" หญิงสาวสะแหย่ะยิ้มเดินหน

ป 2 ปีเค้ากลายเป็นประธานโรงแรมเลยจริงหรือทุกอย่างตีรวนอยู่ในหัวเต็มไป

ิดต่อเข้ามา มีอาก้มลงมองโทรศัพท

ัลโห

าหรือเปล่าคะ ที่คุณสมัครเป็นรีเซฟชั่นไ

กใจช่างเป็นเรื่องแปลกป

าเริ่มงานได้เลยมั้

เธอดีใจถึงขีดสุดเพราะอาจทำให้

1 สิงหาคมนี้เ

"ได

ยสาย มี อา กลั้น ค

เต้นส่ายสะโพกไปมาราวกับบ้าคลั่ง.อย่างน้อยก้อคงมีหวังมีโอกาสที่จะได้ไปเจอ ชายห

นูได้งานทำ

้า..

นช่วงเช้าเสร็จสรรพเธอก็ง่วนกับเสื้อผ้าหน้าผม..ชุดสูทสีโกโก้ถูกหยิบขึ้นมาใส่วันนี้เธอต้องดูดีใน

วนะคะ" ตะโกนบอกพร

อาไปแนะนำตัว กับแผนกต่างๆรวมทั้งผู้บริหาร ประธานบริษัท ซึ่งโอกาสนี้แหล่ะที่ มีอา จ

ระธานโรงแรมของเราครับ"ฝ

ในสั่นสะท้านไปทั้งตัว ในหัวก็คิดว่า จะบอ

่ยมัดให้มันเรียบร้อยรองเท้าเค้าใส่กันสีดำ คุ

หม่นะคะ" มีอาถึงกับอึ้งอย่างบอกไม่ถุก

มีเลขา หน้าหมวยแต่งตัวทันสมัย หุ่

ียงใสใสของคุณเลขากล่าวแต่

่ายบุคคลพาเธอมาส่งยังแผนกF

ตามตอนต