“คุณถังครับ คุณหญิงท่านกำลังทำเพื่อคุณอยู่......” ลุงหยางเริ่มรู้สึกจนปัญญา

“ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นี่คะ ถ้าเกิดเธอเป็นอะไรขึ้นมา อาจจะทำให้เฟิงเยี่ยนเกลียดพวกเรามากขึ้นก็ได้นะคะ”

เธอไม่ได้สนใจที่จะกินอาหารเช้าด้วยซ้ำ เธอรีบวิ่งเข้าไปที่สวนอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ไปถึง สือชิงหลิงก็ล้มลงกับพื้น หน้าตาซีดเซียว เหงื่อไหลออกมาไม่หยุด

มือของสือชิงหลิงถูกหนามกุหลาบทิ่มหลายแผลมาก ทำให้เธอเห็นแล้วรู้สึกแย่ไปด้วย

ทำไมเธอถึงไม่สวมถุงมือนะ

“ไม่ต้องทำแล้ว กลับเข้าบ้านกับฉัน อากาศร้อนเกินไปแล้ว คุณจะหมดแรงนะ ถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป！”