กี แกเ

อนเอาไว้มากกว่า และสนใจใคร่รู้กิริยาอาการที่สองหนุ่มสาวมองจับจ้องมองตากันเสียนมนาน ขนาดเพื่อนสาวชิ่งเดินหลีกหลบออก

ียกซะดัง ดูสิคน

ี่นั่งอยู่ข้างๆ นึกอายแทนเพื่อนสาวอีกคนที่ต้อ

ตีทำไม” วร

งนังกีใหญ่แล้ว”

ูสิ ตีซะแดงแช้ดเลย” วรรณธนาเถียงฉอดๆ

งเรียกชื่อ...กากี...ของตน เพราะรู้ว่ากีรยาไม่ถือสากับชื่อเรียกเล่

ยะ” บุษบากรที่ถูกวรรณธนาตั้งชื่อเรียกเล่นให้ว่า...นังบ

นล่ะ ดีนักสินะ” วรรณธนาหันมาค้อน

ไมล่ะ...นังกากี...นังบาบ้า...ใครได้ยินก็สะดุ

วรรณธนาส่ายนิ้ว

งชื่อให้พวกแกสองคนบ้าง...ชื่อ...นังบาบ้า...น่ะสมตัว

ัดไม่ต้องไดร์ ทรงนี้กำลังเป็นที่นิยม

กะเซิงยุ่งเหยิงเห

มฉันเหมือน.

ะเซิงอย่างนี้ละสมชื่อแกแล้ว...

.คำท้ายเสียงดังจนคนนั่งอยู่โต๊ะ

งซะที ฉันอายเค้า” คนบอกว่าอาย อา

รออายเป็น" วร

ดูนังกีมันสิ หน้าแดงยังกะลูกเชอรี่" คนต่อว่าบุ้ยใบ้ให้คู่ซี้

ขนพ่อหนุ่มสุดหล่อคนนั้น ให้ตายเหอะ หล่อไม่สงสารคนอื่นเล้ย

คนแปลกหน้า" กีรยาแก้ตัว แม้จะจำได้

ไม่มีพลาด มันคงอิจฉาที่ไม่ได้เป็นแกที่ถูกตารูปห

เถอะ พวกแกสั่งอ

ารอาหาร ทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อสายตาอยากรู้สองคู่ของเพื่อนสาว ถ้าเพื่อน

ไปบ้างแล้วล

ก็สั่งเถอะ"

รยาต้องเอ่ยปรามตัดรายชื่ออาหารเกินจำเป็นออก และบอกให้สองสาวกินที่สั่งมา

่อได้ปลาหรือเปล่า

ป็นใค

บอร์ม

่ออ

ไม่หยุดให้ฉันตอบเลยใ

กรตักเค้กคำโตที่สั่งมากินกับน

ี่แกสองคนถามสักอย่าง" กีรยายิ้มแยกเขี้ยว ที่เพื

อดมองสบตาปิ๊งๆเป็นนานสองนานนั่นเป็นใคร" วรรณธนาวางถ้ว

ต้องตอบคำถามเพื่อนสองสาวที่ต

อยไม่ได้ผลหรือ

ูปร่างหน้าตาอย่างมันไม่ต้องอ่อย หนุ่ม

ิ ให้นังกีมันตอ

ุด เท่านั้นแ

เป็นปลากัดก็ท้องไปแล้วละ สบตากัน

งวรรณธนาสะกิดใจใ

น้าแดงทำไม"

ินสะดุดคะมำต่อหน้าคนเป็นโข

ร์โทรหรือบอกชื่อแกหรือเป

ื่อ ขอเบอร์ เขาเชียวหรือ" กร

มองตามแกตาละห้อย เขาต้องสนใจแกแน่ หรือแกให้เบอร์ให

ง" บุษบาแกล้งเ

้ว" วรรณธนากวาดตามองคนรอบตัวที่

ดปากหัวเราะคิกคัก แล้วเปลี่ยน

น่

ยืนหันหลังอยู่อีกฟากของห้องอาหาร ดูเหมือนเข

." วรรณธนาชะงักเมื่อเห็นคนที่ตน