ความลับท

าเท่าอายุของกมิตตราก็ว่าได้ และไม่มีใครรู้เรื่องนี้แม้แต่เภตรากับคุณพ่ออาเธอร์ วันนั้นที่เธอวิ่งอุ้มเด็กน้อยคนหนึ่งเข้ามาในลำคอของเด็กน้อยคนนั้นมีสร้อยเส้นเล็กที่ร้อยแหวนสลักชื่อเอาไว้ ใต้แหวนวงนั้นเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า มินตรา ∞ โกเมท ด้วยความอยากรู้ว่าทำไมสองคนนี้ถึงได้ทิ้งลูกน้อยเอาไว้อย่างใจร้าย เธอจึงไปสอบถามคนละแวกนั้นและได้รู้ว่าสามีคู่

ไปนั่งข้างหญิงสาว สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหวานของกมิตตรานิ่งไม่พูดอะ

อเปล่าคะคุ

านแล้ว แต่อะไรบางอย่างบอกแม่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่

องคุณแม่อธิการจันดาตร

เรื่อง

คุณแม่อธิการด้วยแล้วเรื่องที่คุณแม่อธิการจะพูดกับเธอมันคงเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียว แต่คุณแม่อธ

า มันเป็นสิ่งเดียวที่พ่อ

อยู่ในมืออย่างตกตะลึง มือบางสั่นเล็กน้อ

ว้ แม่พยายามสืบเสาะหาคนที่พอจะรู้จักพ่อกับแม่ของหนูเพียงเพื่ออยากถามว่าทำไมถึงได้ทิ้งลูกไว้แบบนั

ช่นนั้นความหวังที่เธอคาดเอาไว้คงจะไม่เป็นจริงเสียแล้ว...ความหวังที่คิดว่าครั้งหนึ่งจะได้เห็นหน้าบิด

ด้รู้ว่าคนที่ให้กำเนิดหนูนั้นไม่ไ

้ำตาไหลรินออกมาราวกับฝนหลั่งจนคุณแม่อธิการจันดาอดสงสารไม่ได้ดึงร่างบางที่สั่นสะท้านเพร

องอีกเรื่องที

คนที่โอบกอดเธอไว้อย่างปลอบโ

่ชายอีกคนหนึ่ง...แต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดียังไงแม่ก

อย่างน้อยในโลกใบนี้เธอก็ไม่ได้อยู่คนตัวคนเดียวอีกต่อไป...ถึงแม้จะไม่รู้ว่าพี่ชายเป็นใคร

การ อย่างน้อยสวรรค์ก็ยังเหลือพี่ชายไว้ให้ห

ว้ได้ เธอรู้สึกสงสารในโชคชะตาของกมิตตราเหลือเกิน แต่เมื่อพระผู

ชาย ซึ่งตอนนี้อาจจะกำ

งอันริบหรี่ของเธอให้มีประกายขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากแยกกับคุณแม่อธิการจันดาตอนนี้กมิตตรามายืนอยู่ตรงหน้าภาพพระเยซูพระผู้เป็นเจ้า พระผู้เป็นผู้ให้ หยาดน้ำต