ุณพ่อ คุณเพื

เลิกงานที่เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ระงม เพื่อนส

มาด ๆ เธอคงไม่อยากมีปากเสียงกับใคร แต

าลูกสาวหายหัวไปไหนมา

างฟ้าบนสวรรค์ ยังช่วยอิงฟ้

ลูกนะ เปรี้ยว บ้านพ่อฝากซองไปด

่าง ไม่รู้จะเอาหลานไปฝากใคร แม่

เชื้อโรคแยะ เด็กน้อยยังไม่มีภูมิต้านทาน โบราณว่าพาไปงานศพไม่ดี เด

งสีขาวจากคุณพ่อคุณแม่วัยสี่สิบกว่าปีมาใส่กระเป๋าหนังส

เพื่อน ถือโอกาสนี้หยิบแบ

.. นี่ค่

ฮง ๆ เจร

ก็ใจเย็นลง เจ้าตัวแสบเกาะคอกกั้นเด็ก มองผู้ใหญ่ตาแป๋วเรียกหาคุณตาคุ

ณพ่อคุณแม่ ขอตัวลากลับบ้านไปจัดการเรื่องงานศพป้าแป๋วต่อ เธอดั

ะทำความเคารพผู้ใหญ่อย่างมีสัมมาคารวะ ยืนฟังคุณอาหนุ่มพูดคุยกับคุณพ่อคุณแม่อย่างเป็นกันเองจนรู้ว่าเป็นรุ่นน

่อเหลาคมคายให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่มีเสน่ห์ การที่เขาได้มาเป็นเพื่อนบ้านในซอยสอง ซอยฝั่งตรง

วเก็บบ้านเสร็

กกล้องวงจรปิดติดก่อนเก็บของ ย้ายมาวันแรก ๆ ก็ติดแล้วล่ะเพื่อความป

าชัดแค่ไหน เผื่อพี่จะได้ติ

ห้ออะไร แม่ว่าบ้านเรา

ุณอาเขาอยู่คนเดียว ติดไปก็สิ้นเปลืองเงิน สิ้นเปลือง

เพราะเธอยืนตัวตรงเป็นเสาหลัก ปิดปากเงียบตลอดจนคุณพ่อกับคุณอ

ไงล่ะว่าอาพีเ

รียวยังกำมือถือคนอื่นอย่างหน้าไม่อาย แถมคุณอาไม่

้ยินคนในซอ

ได้ยินเข

งเท่ามด เมื่อสายตาทั้งสามคู่จ้องมองเธอเป็นตาเดียวด้ว

นิดว่าทุกคนเขารู้เรื่อ

แล้วหันไปทางลูกสาวด้วยสายตาดุดัน “เราน่ะ

อะไรตอนสา

าผากลูกสาวจนเซไปข้างหลัง “ได้ยินจากคนในซอยเขาพูดมาเหมือนกันว่าคืน