ลินที่เคยเป็นลูกคนรองหรือคนเล็มีวิสัยเข้มแข็งห้าวหาญคล้ายบิดาจากที่ไม่เคยต้องรับผิดชอบอะไรมากมายก็สามารถปรับตัวให้กล้าคิดกล้าท

ากก็มีเหตุผลที่ว่าโจรกลุ่มนี้ไม่มีรัศมีความโหดเหี้ยมแผ่ออกมากระทบความรู้สึกให้นึกหวาดหวั่นพรั่

เจอกันแล้ว...เสียงกระซิบจากจิตสำนึกช่วยส่งพล

แต่สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายอย่างนี้ สมองของเธอ

าละ ตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ท่ามกลางชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่ที่สา

ามรั้งมือออกจากการกุมจับขอ

น แล้วตามมา

นายคนนี้พูดจาห้วนกวนโมโหจริงๆ แ

ับตัวพวกนาย นายจะยอมให้จับง่ายๆหรือ" เธอแหวใส่อย่างลืมตัวล

นนะ ถ้ารักตัวกลัวตายก็อย่า

ให้ฉัน" เธอย้อนกลับ แถมค้

ึดฮัดหัวเสียหนักทำให้คนเถียงคำไม่ตกฟ

าฉันไม่ใช่ลูกเศรษฐีมีเงิน" เธอไม่ได้อยากจะคุย

องถาม เดินตามมาเร็วๆ" เสียงตะค

พวกนายได้ลอยนวลอยู่นานหรอก อย่างน้อยก็ต้องทรงนึกถึงไมตรีที่สองประเทศมีสัมพัน

ยงดูหมิ่นทำเอามิลินแทบเต้นผาง จิตสำนึกทำท่ากางเล็บอยากจะ

บชำเลืองมองถนนเห็นรถยังจอดนิ่งอยู่ก็อุ่นใจ รีบค

ว...จิตสำน

งหน้าวิ่งซอยเท้าเข้าหาถนนโดยไม่เหลียวหลัง...ไปเลย...

ึกดังขึ้น แต่ก็สายเสียแล้ว เพียงครึ่งทางมิลินก็ต้องกรีดร้อง

มกับเหวี่ยงขาเตะหน้าแข้งเต็มแรง โจรร้องลั่น พลันก็ฝังฟ

ป็นอุปสรรคให้วิ่งเร็วไม่ได้ดังใจ เธอหลับหูหลับตาวิ่งเท่าที่แรงทั้งหมดจะเร่งฝีเท้าได้ แต่พอลืมตาอีกที

ั้งตะโกนทั้งกวักมือหวังว่าคนในรถจะเห็นจ

วิตพวกเขา...จิตสำนึกร้องว่าด้วยความโมโหเดือด

ป...กลับมาร

รถหายลับไปต่อหน้าต่อตา แต่เธอยังวิ่งต่ออย่างไม่คิดจะหยุ

ระซิบบอกก่อนจะวิ่งแซงหน้าไป เธอคาดหวังอย่างแรงว่าจะมี

ความยาวของขาเธอกับขาอูฐ...ให้ตายสิ...คราวนี้คำสบถออกมาจากปาก...ขาเธอกับขาอูฐเนี่ยนะ...แม้จะรู้ว่าเสียเปรียบความยาวของขามิ