บนึกไปถึงหน้าใครบางคนขึ้นมา แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น ปอไหมก็รีบส

อก เอาไว้เจอ

ๆ ใช่มั้ย แกเล่นปฏิเ

็นเพื่อนกั

ก็เพื่อน แต่ขออ

ห้คนอื่น” ปอไหมพูดทีเล่นทีจริง เพื่อให้ธีร

กอดแกที

่องอะไร อ่ะ

่าเดิม แล้วรวบร่างเล็กบางนั้นไปกอดไว้แน่น

แกไปตลอดชีวิตว่ะ” ธีรภัทรรำพึงและกอดหญิงสาวแน่นกว

าได้แล้ว เร

เราลืมตั

เถอะ เราจะไปล้างหน้า

ม่รู้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอยู

ากก๊อกแล้วรองขึ้นมาล้างหน้า ทำให้เครื่องสำอางที่แต่งเติมมาบางๆ นั้นแทบจะหลุดออกหมด แต่ปอไหมก็ไม่ได้สนใ

ปอไหมรู้สึกคอแห้งเพราะกระหายน้ำ จึงออกจากห้องน้ำแล้

่ส่องสว่างเข้ามาพอสลัว ทำให้เธอเห็นว่าตู้เย็นวางอยู่ตรงไหนของห้องครัว ร่างบางตรงไปยังตู้เย็นอย

็นเพราะเจ้าของบ้านเข้มงวดและเจ้าระเบียบมากกระมัง แต่ก็ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเธอเสียหน่อย เธอคงได้มาบ้านหลังนี้เป็นครั

น สาววัยยี่สิบสองก็ชะงักกึก เมื่อเงาทะมึนของร่างสูงราวๆ หกฟุตขยับเข้ามาขวางทาง แสงที่สาดส่องมาทางด้านหลังทำให้เงาของเขาทับร่าง

กับราชันย์ในยามนี้ เขาอยู่ในชุดนอนกางเกงขายาว สวมทับด้วยเสื้อคลุมผ้ามันลื่นสีน้ำเงินเข้ม ดู

็นเนินอกที่ขาวละเอียด ขนาดเขามองอยู่ในแสงสลัวๆ ยังเห็นว่ามันอวบอิ่มกลมกลึงแค่ไหน แถมกระโปรงก็สั้นเลยเข่ามาเป็นคืบ จนเห็นท่อนขาทั้งท่อนบนและท่อนล่าง ถึงมันจะไม่สั้นเท่ากับที่เธอใส่กางเกงขาสั้นในวันนั้น แต่ข้างล่างน

ว่าจู่ๆ จะเจอคุณที่นี่ ไ

อกนะ ถ้าไม่เห็นว่าเธอทำ

รที่เรียกว่าโจ่งครึ่ม ถ้าแค่แต่งตัวแบบนี้ เ

กี้นั่นไงล่ะ เพราะเธอชอบทำตัวแบบนี้ไงล