" สิ้นประโยคมือสวยจับประตูกระจกระเบียงเลื่อนเปิด แววตาหวานฉายแววโศ

นั้นเพชรภูมิทิ้งสายตามองวิ

่ะ ในฐานะที่คุณเป็นเจ้า