ามสามารถของบุตรชายและบุตรีของสกุลฉี โดยเฉพาะฉีอันหนิงที่ได้รับคำชื่นชมมากกว่า

ช่นไรบ้าง” ซ่งฮูหยินเอ่

บท่านแม่” เขาไม่เข้า

างไรล่ะ” ซ่งฮูห

ความสามารถเกินสตรีขอรับ” เข

ักน้องเอาไว้ก่อนได้หรือไม่ เพราะเอาเข้าจริงอีกสองปีกว่าเจ้

าญฉลาดเช่นบุตรีของท่านเจ้าเมืองไป นางมิได้นึกแปลกใจหากเด็กหญิงจะเก่งเกินบุรุ

งเพิ่งจะอายุสิบสี่ย่างสิบห้าปี ส่วนเด็กน้อ

ับนี่ลูก” เพราะเรื่องของภายภาคหน้ามิมีผู้ใดจะสามารถรับรู้ได้ แต่ให้เด

ี่ยิ่งใหญ่จักต้องทำอีกมากมาย” เพราะหน้าที่สำคัญที่เขาจะต้องได้รับมอบหมายหลังจากกา

ฉีฮูหยินให้การต้อนรับเด็กๆ ทั้งสองเป็นอย่างดี รวมไปถึงบุตรชายและบุตรีทั้งสี่ด้วยที

ามออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ และเพราะมิได้สนิทคุ้นเค

นดินแคว้นโจวหนานได้” คำตอบของว่าที่หน่วยองครักษ์ดำในอีกสองปีข้างหน้า

่อแผ่นดินยิ่งนัก ภายภาคหน้าข้าเชื่อว่าเจ้าจักต้องเป็นผู

ผยอง เขายกมือขึ้นมาคำนับอีกฝ่ายพร้อมกับเอ่ยคำขอบค

บซินเอ๋อร์ตามสบายเถิด ลูกใหญ่ ลูกรอง

ะบุตรีของตน จากนั้นสองสามีภรรยาก็ลุกจากเก้าอี

นต่อที่ศาลาริมน้ำดีหรือ

เนื้อหวานมากเลยเจ้าค่ะ” ซ่งเจียวซินรีบบอกพี่ชายเกี่ยวกับปล

ปลาให้กินน่ะขอรับ” ฉีอันลู่เล่าเรื่องราวคราวก่อนให

ับ” คำตอบของซ่งมู่เฉินทำให้สี่พี่น้องสกุลฉีฉีกยิ้ม

้สึกสนุกและตื่นเต้นไปกับการตกปลาในครั้งนี้ด้วย เพราะเขานั้นมิค่อยได้ทำเรื่องเล็ก

ฉิน” ฉีอันหลงเอ่ยถามพี่

ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น สี่พี่น้องตระก

ยตกปลามาก่อน” ฉีอันลู

ลยสักครั้ง ตอนไปฝึกอยู่ที่เมืองตงฉวน ส่ว

งที่จะโหดกว่าปกติ สี่พี่น้องสกุลฉีถึงกับพากัน

ต่การไปศึกษาวิชาที่เมืองตงฉวน พวกเขาต้องหากินเอง

นิทของน้องสาวไป ฉีอันหนิงนั่งชื่นชมพวกพี่ๆ อยู่ในศาลากับซ่งเจียวซิน เด็กหญิงทั้งสองพูดคุยก่อนพลางส่งเสียงห

โกนบอกด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็มิต่างจ

นขอรับ

ี่จะตวัดคันเบ็ดไปทางด้านหลัง แต่แล้วสิ่งที่มิได้คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อตะขอเบ

ุณชายใหญ่ ท่านแกล้

ห้” เสียงหัวเราะดังขึ้นจากสามพี่น้องสกุลฉี แม้แต่คุณชายใหญ

เช่นกันเมื่อเห็นคนสนิทของซ่งมู่เฉินมีตะขอเบ็ดเกี่ยวอยู่ที่ปีกจมูกด้านขวา ซ่งมู่เฉินค่อยๆ เอาตะขอเบ็ดออก ดีที่จมูกนั้นค่อนข้าง

บการใช้เบ็ดตกปลาหรอกขอรับ”

…. ข้าขอตัวไปนั่ง

ยู่ สามพี่น้องสกุลฉีคิดเหมือนๆ กันว่า คนเราก็มีสิ่งที่ทำได้ไม่ดีและมีสิ่งที่ทำได้ดี อย่างเช่น

่องที่นางกับเขาแย่งปิ่นปักผมกันเมื่อไม่กี่วันก่อน ซ่งมู่เฉินยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบ สาย

งจะนึกถึงเรื่อ

งสองหันกลับมามองหน้าเขาเป็นตาเดียวกันก่อนที่ฉีอันหนิงจ

กมาด้วยความอยากรู้ ส่วนสหายสนิทของนางได้แต่

าสองคนนี่แหละ นางแย่งซื้อปิ่นปักผมกับพี่ คราแรกพี่คิดว่าจะซื้อกลับมาฝากน้องเสีย

ามกันล่ะเจ้าคะ” ซ่งเจียวซินเอ่ย

นพยานให้ได้ว่าพี่เป็นผู้พ

คงจะเข้าใจผิดแ

าววันแรกที่เขาเจอกับนาง เขากำลังต่อว่านางด้วยการทำ

นั้นหรือ” เขาแ

หรืออันหนิง” สหายสน

้ายวันเกิดให้กับท่านแม่ของข้า แล้วบังเอิญมองเห็นปิ่นชิ้นนั้น ข้าเลยยื่นมือออกไปจะหยิบมัน แต่พี่ชายของเจ้าก็ย

้นออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ นัยน์ตากลมโตมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาข

อ" ซ่งเจียวซินเอ่ยออกมาเสียงเบา

ะดับของสตรีกับสตรีเป็นสิ่งที่มิควรกระทำหรอกนะเจ้าคะ ท่านแม่เคยสอน

เด็กหญิง แต่เรื่องที่นางกล่าวออกมานั้นคือเรื่องจริง

ต่อสหายของเจ้า วันนั้นพี่เพียงนึกสนุกอยากแกล้งเจ้าสักหน่อย จึง

วยมิคาดคิดว่าเรื่องราวจะจบลงเช่นนี้ ในเมื่อเขาขออภัยต่อนาง

เอ่ยออกมา น้องก็

ปลาขึ้นมาให้นางดู ซ่งมู่เฉินส่ายหน้าไปมา เขาเองก็มิอาจรู้ได้ว่าเพราะเห

ด้พบเจอสหายสนิทของนางครั้งแรก พี่ชายใหญ่กลับยังคงจดจำมิลืม และการพบกันครั้งแรกของคนทั้งคู่ก็มิได้สวยงามเสียด้วย