วหยุนเฉิง และอีกมือหนึ่งล้วงหากุ

ูฉิงล้วงค้น

มเบา ๆ “นี่เธอกำล

สีหน้าตกใจมาก ขอโทษไม่หยุด จ

ะไรไป แม้แต่กุญแจก็จะเ