ันไปส่งให้คุณภากรไง เร็วเ

ย” ศิศิราหยั่งเชิงอีก จริงๆ ก็ไม่เห็นด้วยกับความ

าจะจำชื่อฉันได้ยังไง แล้วก็ยังอุตส่าห์เอามื้อเที่ยงมาให้ฉั

อาไว้ด้วยว่าเขาไม่ได้เตรียม แต่เขาเอาของขอ

บเลขาเพื่อให้ฉันได้กินของอร่อย ทำไมน่ารักขนาดนี้เนี่ย

ต่เลยค่ะ” ศิศิราถึงกับเบ้หน้ากลอกตา ก่อนจ

เขา ทำยังไงก็ได้ให้เราได้อยู่กันตา

ปดบวก แต่เธอก็ไม่สนับสนุนให้เพื่อนใช้วิธีนี้เข้าหาผู้ชาย ด้วยรู้ดีว่าหญิงชายอยู่ใกล้กันก

ล้วฉันก็จะ…” ยังไม่ทันที่แวววิวาห

“อย่าบอกนะว

ใช่คนแบบนั้นแกก็รู้ ฉัน

ออกเลยจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อฉันดันหลงมาเป็นเพื่อนกับแก ถ้าไม่ช่วยแกก็ไม่รู้จะไปช่วยแมวที่ไห

รองว่าถ้าเพื่อนได้ดีมีสามีเป็นตัวเป็นตน เพื่อนจะ

ๆๆ ปล่อยได้แล้ว

่าห์เตรียมไว้เพื่อแกเลยนะ” แวววิวาห์ชี้ไปที่ถ

จบนะ” คนที่ยังอิ่มมื้อเที่ยงมาจากภัตตาคารปฏิเสธอย่

นท์ของเธอ เขานั่งรออยู่ในรถเพราะคิดว่ามันเช้าเกินกว่าที่จะโทรไปบอกว่าเขารออยู่ด้านล่าง เดี๋ยวค

อย่างที่คิด แต่เธอกำลังเดินคุยกระหนุงกระหนิงมากับเจตต์และเด็กน้อยจันทร์เจ้า พร้อมด้วยหมาตัวใหญ่อีกห

ไมเช้าจัง” ศิศิราทำสีหน้าแปลกใจ ทีแรกก็ไม่คิ

ุณเจตต์ล่ะมั้ง ใช่ไหมครับค

ายกับคุณศิด้วยเลย ดูเหมือนมันจะถูกชะตากับคุณศินะครับ” เจตต์พูดพลางหันไปมองศิศิรากับลูกสาวที่กำล

กี้” เธอหันมาบอกเจ้าของหมาด้วยรอยยิ้มสดใส ก่อนจะหันกลับไปเล่นกับหมาต่อ แต่เดี๋ยวนะ ศ

อยยิ้มเต็มหน้าเช่นกัน แต่คนที่ยิ้มไม่ออกเห็นจะเป็นเขาคนเดียว

ที่กำลังร้อนรุ่มถึงกับหันขวับ รู้สึกประหนึ่งมีศึกรอบด้าน โดยเฉพาะเจ้าหมาพันธุ์โก

งวันหรอกนะ ผมยังมีงานต้องทำอีก” ถ้านี่คือการพูดเพื่อทำลายบรรยากาศ ใช่! เขาทำสำเร็

้นะครับ วันนี้ผมว่าง” เจตต์เสนอตัว ทำเอาเขาถึงกับหันขวับมามองตาขวา

เลขาต้องออกไปพบลูกค้าข้างนอก แล้วที่ต้องมารอรับแต่เช้าเนี่ย ก็เ

เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน สัญญาว่าจะวิ่งผ่านน้ำให้เร็วที่สุด จะไม่ทำให้บอสผิดนั

ก็ขอบคุณสำหรับความน่ารักแสนรู้ของเจ้านี่ด้วย” เธอหันมาบอกลาเจตต์ ก่อนจะหันไปลูบหัวเจ

วน้อย ไว้เราพาเจ้าลักกี

” สาวน้อยเจื้อยแจ้วขึ้นมาทันที และไอ้รอย

ลานลงมาจากที่นอน ก็เมื่อคืนกว่าเธอจะอ่านนิยายจบก็ปาไปกว่าค่อนคืน ไหนจะต้องตื่นแต่เช้าเผื่อเวลามานั่งแ

เมื่อเช้าหนูเป็นค

ส่วนวันนี้หนูกลับไปพักผ่อนแล้วก็อ่านหนังสือก่อนนะ สัปด

่งหนูที่โรงเรียนได้ไหมคะ” ดูเหมือนเด็กน้อยจ

วนคุณน้าสิคะจันทร์เจ้า” เจ

ต่ขอเปลี่ยนจากไปส่งเป็นไปรับแทนได้ไ

บ เรียกรอยยิ้มทั้งจากเจตต์และศิศิราที่หันมายิ้มให้กัน ทำเอาคน

เจตต์มองเธอด้วยความซาบซึ้ง แล

ยงเขาดังแทรกขึ้นมาจนเธอต้องหันไปมอง ครั้นพอเห็นเจ้า

ีบวิ่งเข้าลิฟต์ที่เปิดมาพอดี แต่ก่อนประตูจะปิด แม่คุณก็ยังไม่วายหันมาโบกมือให้สองพ่อลูกอีก แน่นอนว

ทิ้งซะดีไหมเนี่ย”