ให้ใครมารบกวน เจ้าวางสำรับไว้แล้วกลับไปเถอะ ข้

ี่ยงไร ในเมื่อนางสั่งให้ข้าน้อยมาอยู่ปรนนิบัติรับใช้คุณชาย หา

ันนี้ถึงได้รบเร้าให้นางกลับนักล่ะขอรับ หรือว่า…ท่านมีอะไรที่ให้เราสองคนรู้ไม่ได

“หรือว่า…เฮ้ย

เพื่อเงี่ยหูฟัง เสียหลักล้มคะมำอยู่หน้าประต

วหันมาส่งยิ้มแหยๆ แก้เก้อ ก่อนจะหุบยิ้มแ

งยากมากขึ้น” ฝูฟาหยางกระซิบเ

หญิงมันเป็นของคู่กันไม่รู้รึไง ยิ่งพยายา

ไหมว่าถ้าคิดจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องเรียนรู้ที่จะพูดให

่ถูกถงอีอีสะกิดยิกๆ จำต้องยอมเป็นหน่วยกล้าตายเป็นฝ่าย

ปเจ้าสองคนก็คอยดูแลนางด้วยแล้วกัน” ดูเหมือนคำถามของเสี่ยวไป๋จะเป็น

ทั้งสองเป็นคนของข้า ไว้ใจได้” หลี่ลู่อวี๋พยักหน้าหงึก

ู่พักใหญ่ ถงอีอีจึงตัดสินใจถามออกมาในที่สุด ทำให้ทั้งสองหนุ่มจำต้องหันมามองด้วย

าเอ็ดเสียงเขียว ครั้นพอเหลือบล

ี พานางไปจัดการแต่ง

คุณหนู” ถงอีอีรีบดึงลู่อว

ี่บุรุษทั้งสองเห็นแล้วยังต้องลอบขำ ทำเอาคนที่ไม่ชอ

ญ่เกินไปสำหรับคุณหนู อีอีไร้ความสามารถ ทำให้คุณหนูพอใจมิได้ อีอีสมควรถูก

ผ้าพอตัวอยู่ แต่ยังขาดอุปกรณ์แล้วก็เวลา ไม่งั้นข้าคงเปลี่ยนชุดเชยๆ นี่ให้เช้งกระเด๊ะได้ไม่ย

ารถ ฟังคุณหนูไม่เข้าใจเลยเจ้าค่ะ” อีกครั้งที่ถงอี

ถูกที่ถูกเวลา เอาเป็นว่าจากนี้ข้าจะระวังให้มาก ดีไหมเต้าคะ

่หิวแล้วสินะ ข้าจะได้ให้เสี่ยวไป๋เก็บไป

หารนี่ไป ข้าคงต้องหันมากินท่านแทน” เธอขู่พลางแย่งจานบะหมี่กลับ

ขณะมองอาหารบนโต๊ะ แน่นอนการได้ลองเป็นปลา ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น

วเอง คุณหนูโชคดีมากเลยนะเจ้าคะ มาวันแรกก็ได้กินอาหารฝีมือฮ

าแพ้ปลาน่ะ” เธอบอกออกไปอย่างไ

า?” ถงอีอีมองมาอย

“เอาเป็นว่า…ข้า

จะทำอย่างไรล่ะเจ้าคะ ในเมื่ออา

็มีนี่กับนี่ที่ไม่ใช่ปลา” เธอว่าพลาง

บบะหมี่เข้าปากสลับกับกัดหมั่นโถว นางจึงได้แต่ยืนอ้าปากค้าง และไม

้วงพร้อมกับพยายามจะคว้าชามบะหมี่และหมั่นโถวค

้น” ไม่เพียงแต่ไม่คืน

หหิวตะโกนก่อนปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น ทำเอาคนที่ยืนอยู่ถึงกับท

าออกไปหาอะไรกินในเมืองต่างหาก” คนที่กำลังร้องไห้

ครั้นพอเห็นอีกฝ่ายพยักหน

ะตายอยู่แล้วเนี่ย หิว!” ตะโกนเสร็จเธอก็รีบเดินนำออก