ยวงามที่ผลักประตูห้องพักพิเศษของโรงพยาบาล

ับ” ร่างส

นายชัชเพิ่งจะกลับอ

ะ” เสียงต

ช้าดอกไม้ อาหารบำรุงอีก

ลับบ้านได้แล้ว คุณคงไ

่ะ ดิฉันเรียกแ

ี่ยวแรงจึงจะกลับเป็นปกติ คงไม่เหมาะ ถ้าต้องอาศัยแท็กซี่ที่มีคนขึ้นลงวันๆ ไม่รู้กี่สิบราย อาจมีเชื้อโรคติดต่อพร้อมจะระบาด คนด

ฉันว

ว” เขาพูดเป็นสั่

ขาเหมือ

ลอบยิ

งมั่งล่ะ หายดีหรือย

ะ ขอบคุ

ายประโยคหรือเปล่า เพราะคนพูดยังวางหน้าเฉย

มีสอนตอนสิบโมง ผ

ู้สูงอายุก

ะที่ช่วยเป็นเพ

่เขามาเยี่ยมไข้ แต่มองสบตาค

สูงเงียบๆ ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าตัวคิดอะไร

ยังไม่รู้สินะ

งเต็มไปด้วยกระแสรักใคร่ชวนอุ่นอกอุ่นใจ

็นต้องรู้ไ

ลยจริงๆ นะ นึกสนุก

็นที่จะป่าวประกาศชาติกำเนิดตัวเองกับใ

ศักดิ์เป็นน้าแท้ๆ

ชีวิตสบายๆ บ้า

ือ ก็ทรงตามใจลูกสาวทุกอย่าง เพื่อนฝูงคนรู้จักก

ะค่ะที่ห

ปากบางอิ่มอ่อนช้อยยื่นน้อยๆ ม

นดีไปซะหมด เพียงเพราะหญิงเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านพ่อ ... ท่านชายที่มีฐานะมั่งคั่ง เป็นที่ยอมรับนับถือของชาวสังคม ... หญิงอยากรู้ค่ะ ถ

หรือยังล่ะจ๊ะ” เ

าเจ้าตัวอมยิ้มอยู่ในใจ “

ังว่าเจ้าต

กยัง

ที่เราได้รู้ได้เห

น้าไม่

. อย่า

ูง ตลอดจนคนใกล้ชิด เช่นองค์ชนก รวมไปถึงบรรดาญาติๆ พากันเรียก ‘หญิงตะวัน’ อัน

หน้าคนเป็นน้าก

อล้อต่อเถียงกับผู้หลักผู้ใหญ่ยั

คะ คงจะยังช็อคๆ อยู่ด้วยแ

สกระจ่าง ชูนิ้วสั่นเบ

ทาง ก็ดีแล้ว ที่ไม่ประกาศโป้งป้างออกไปเกี่ยวกับตัวเอง ขืนบอกไป... แค่คิด น้ายังออกจะสงสารคุณแม่อาจาร

ยงหัว

คณเทพของน้าแหว คงแทบมองหน้าท่านพ่อ

วอะไรก

รือคะว่าคุณอาจารย์คณเทพ คนดี

ารย์คณเทพทำงานอยู่กับท่

ป็นอาจารย์ที่มีภูมิความรู้แน่นเอี้ยด ได้ปริญญา พีเอส.ดี ตั้งแต่อายุแค่ยี่สิบห้า พ่อชื่นชมเอ

นชมอาจารย์หนุ่มคนนี้สักเ

สียงเรียบ

เฉย ตอบเสียงเร

ญิงไม่ค่อยถูกกับครูบ