เขาทิ้งเธอให้กับไอ้ผู้ชายลามกหื่นกามนั่นแล้วไม่ใช่หรือไง？ แล้วทำไมถึงยังจะมาอยู่ที่นี่อีก？ มาหัวเราะเยาะเธอหรือไง？

เหอะ ๆ ！

“เจียงเย่าจิ่งเหรอ？” เธอชี้ไปหาผู้ชายที่สีหน้าท่าทางดุร้ายคนนั้น บางทีอาจเป็นเพราะดื่มเหล้าเข้าไป ก็เลยมีความกล้าขึ้นมา ตอนนี้แทบจะไม่รู้จักคำว่ากลัวแล้ว “คุณมันสารเลว！”

สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งดำมืดลงทันที！

ฮั่วซวินกับแม่อู๋ต่างพากันก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

เธอเดินเข้ามาด้วยร่างกายที่สั่นเทา คว้าเนกไทของเจียงเย่าจิ่งเอ่ไว้ ดึงมาหาตัวเอง “คุณคิดว่าฉันอยากจะแต่งงานกับคุณมากเลยหรือไง？ คิดว่าตัวเองเป็นเทพเทวดาเหรอ？”

กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยมากระทบจมูก ทำให้เจียงเย่าจิ่งขมวดคิ้วแน่น เหมือนกับกำลังเก็บซ่อนความโกรธเอาไว้ในแววตา

คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ “เธอดูตัวเธอบ้าไปแล้ว”

ไม่ว่าผู้ชายแบบไหน เธอก็กล้าตามไปหมดเลยหรือไง？

เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ถ้าต้องทุกข์ทรมานก็จะยอมถอยตัวออกไปเอง ใครจะไปรู้ว่าเธอจะดื้อรั้น ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้

ตอนที่ซงยุ่นยุ่นเดินตามกู้หวยไป เขาก็รู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ ถึงจะพูดยังไงผู้หญิงคนนี้ก็เป็นภรรยาในนามของเขา ถ้าเกิดถูกทำให้แปดเปื้อน เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน

“คุณนั่นแหละที่บ้าไปแล้ว” ซงยุ่นยุ่นสองมืออยู่ไม่สุข ฉีกกระชากเขาอย่างไม่สนอะไรทั้งนั้นโดยอาศัยความเมามายจากแอลกอฮอล์

แก้แค้นที่เขาพาผู้ชายคนนั้นมาเอารัดเอาเปรียบเธอ！

เจียงเย่าจิ่งสีหน้าเย็นชาอย่างถึงที่สุด ฉุดกระชากคว้าข้อมือของเธอ ก่อนจะลากเธอขึ้นไปชั้นบน

ซงยุ่นยุ่นพยายามดิ้นให้หลุด “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน...”

ปึง！

ประตูห้องนอนถูกถีบเปิดออก เจียงเย่าจิ่งโยนเธอเข้าไปข้างใน

ซงยุ่นยุ่นยืนไม่มั่นคง ล้มลงไปเข่ากระแทกกับพื้น “โอ๊ย งื้อ เธอกุมหัวเข่าเอาไว้

เสียงร้องครางด้วยความเจ็บปวดนี้ ทำให้เจียงเย่าจิ่งอึ้งไป

เสียงนี้...

ในหัวของเขาหวนนึกย้อนกลับไปในคืนนั้นทันที

ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ใต้ตัวของเขาก็ร้องครางออกมาแบบนี้เหมือนกัน

เสียงของเธอเหมือนกับเฉินเวินเหยียนมาก

“เจียงเย่าจิ่ง！” ซงยุ่นยุ่นเงยหน้าขึ้นมองเขา ในตาเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่ใจคอโหดเหี้ยมแล้ว ยังป่าเถื่อนใช้ความรุนแรงอีกด้วย

หัวเข่าของเธอกระแทกจนมีเลือดซึม

เจียงเย่าจิ่งสบตากับเธอ ดึงความคิดกลับมา

เขาก้าวขายาว ๆ เดินเข้ามา หรี่ตาลง “คุณไม่ได้เมาเหรอ？”

เธอเมาแล้ว

แต่ว่ายังคงมีสติชัดเจน

เธอค้ำสองมือลงบนพื้น พยายามที่จะลุกขึ้นยืน

ข้อเท้าของเธออ่อนแรง ล้มลงไปอีกครั้ง พฤติกรรมในการช่วยเหลือตัวเองโดยสัญชาตญาณทำให้เธอคว้าของที่อยู่ข้างตัวเอาไว้

ในที่สุดก็ประคองร่างกายเอาไว้ได้

เห็น ๆ อยู่ไม่ได้หนาว แต่กลับมีความเย็นยะเยือกพาดผ่านเข้ามา

เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นช้า ๆ

เห็นเจียงเย่าจิ่งแววตาลุ่มลึก แต่กลับเยือกเย็นไร้ซึ่งความอบอุ่น

ตอนนี้ซงยุ่นยุ่นถึงตระหนักได้ว่า สองมือของตัวเองไปคว้ากางเกงของเขาเข้าแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีเข็มขัดยึดเอาไว้กางเกงเป็นแบบยางยืด ป่านนี้ถูกเธอดึงจนหลุดร่วงลงมาแล้ว ถึงจะเป็นแบบนี้ เจียงเย่าจิ่งที่สวมใส่ชุดสูททั้งตัว ดูสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบเรียบร้อย ก็ยังถูกดึงจนสภาพน่าอนาถอยู่ไม่น้อย

ซงยุ่นยุ่นรีบปล่อยมือออกทันที

เนื้อผ้ากางเกงตรงขาอ่อนทั้งสองข้างของเขา ยับยู่ยี่ปูดนูนออกมา

เธอชำเลืองสายตาหันมองไปทางอื่นด้วยความตื่นตระหนก “ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

เจียงเย่าจิ่งพูดเหน็บออกมาจากในลำคอ “งั้นเหรอ？”

“ก็ใช่น่ะสิ”

เดี๋ยวนะ...

เธอหันไปจ้องเจียงเย่าจิ่ง “คุณหมายความว่ายังไง？”

“คุณเป็นคนแบบไหน คุณไม่รู้ตัวเลยเหรอ？”

เขาพูดถามกลับไปอย่างเยาะเย้ย แทงใจซงยุ่นยุ่นอย่างเห็นได้ชัด เขาเห็นยานั่น รู้ว่าเธอ...

นึกถึงค่ำคืนนั้น

ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย

ใบหน้ากลับพยายามฝืนให้สงบนิ่ง

เธอพยายามที่จะหลีกเลี่ยง กลัวว่าจะถูกคนสังเกตเห็น กลัวว่าจะถูกย้ำยีให้ต้องอับอาย

“พูดไม่ออกแล้วเหรอ？ พอเห็นผู้ชายก็อยากจะพุ่งกระโจนเข้าไปหมดเลยสินะ” เจียงเย่าจิ่งบีบคอของเธอเอาไว้ สายตาดำมืด “พูดมาสิ คุณทำได้ยังไง ที่คุณไม่ยอมหย่ากับผม แต่ขณะเดียวกันก็สวมเขาให้ผม คุณทำได้ยังไง？”

ตอนที่พูดคำพูดนี้ น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเหี้ยมโหดดุร้าย！

ภรรยาของเขาคนนี้ เคยผ่านมือของคนอื่นมาแล้วเหรอ？

นี่มันเป็นเรื่องที่หยามเกียรติที่สุดในชีวิตนี้ของเขาเลยก็ว่าได้！

ซงยุ่นยุ่นถูกบีบคอจนหายใจไม่ออก แก้มที่เดิมทีก็แดงอยู่แล้ว ก็ยิ่งแดงมากขึ้นไปอีก เนื่องจากว่าพยายามสูดเอาออกซิเจนเข้าไป หน้าอกของเธอก็เลยขยายออกมาไม่น้อย

เธอขัดขืนดิ้นรน พูดเค้นออกมาจากในลำคอ “ปล่อย... ฉัน...”

เธอพยายามออกแรงดิ้นรนเกินไป จนกระดุมตรงหน้าอกของเธอก็เลยหลุดกระเด็นออกมาสองเม็ด ร่วงตกลงบนพื้น

เจียงเย่าจิ่งก้มลงมอง สายตามองผ่านกระดูกไหปลาร้าที่ละเอียดอ่อนสวยงามของเธอ เผยให้เห็นชุดชั้นในลูกไม้สีดำตรงหน้าอกของเธอ เห็นวิวทิวทัศน์ตรงบริเวณหน้าออกของเธออย่างวับ ๆ แวม ๆ

เธอพยายามสูดหายใจอย่างยากลำบาก “อื้อ...”

ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงร่วงลงมาที่หู ขึ้น ๆ ลง ๆ ตามเสียงหายใจของเธอ ดูเย้ายวนใจอย่างบอกไม่ถูก...

พอตระหนักได้ว่าตัวเองมองนานเกินไปแล้ว เขาก็รีบหันสายตากลับไปทันที

รู้สึกแน่นตรงคออย่างไม่รู้ตัว

เขาขมวดคิ้ว

พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง

เขามีแรงกระตุ้นกับผู้หญิงที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวทำตัวเสเพลแบบนี้ในด้านไหนกัน

มันทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างมาก！

เขาโยนเธอลงไปบนเตียงด้วยความโมโห ครั้งนี้เขารู้สึกโมโหตัวเอง

ไม่คิดว่าจะเกิดความรู้สึกกับผู้หญิงที่สุดจะทนแบบนี้

เขาบ้าไปแล้วเหรอ！！

เขารีบหันตัวลงไปข้างล่างทันที

ฮั่วซวินที่อยู่ข้างล่าง พอเห็นเขา ก็รีบตรงเข้ามา “คุณเจียง”

เจียงเย่าจิ่งไม่พูดอะไรสักคำ ก้าวเดินออกไปข้างนอกทันที

ฮั่วซวินเดินตามไป

เข้าไปนั่งในรถ ฮั่วซวินสตาร์ทรถขับออกไป มองไปข้างหลังอย่างระมัดระวัง

เขาเป็นอะไรไป โกรธขนาดนั้นเลยเหรอ

ภายในวิลล่า

พอได้รับออกซิเจน ซงยุ่นยุ่นก็นอนหายใจกระหืดกระหอบอยู่บนเตียง

เธอกุมหน้าอก เมื่อตะกี้นี้เธอคิดว่าเจียงเย่าจิ่งจะบีบคอเธอจนตายแล้วจริง ๆ

ฟู่ว

แอลกอฮอล์ที่กลั้วอยู่ในลำคอ หลังจากที่ถูกกลั้นลมหายใจเอาไว้ ก็พุ่งกลับขึ้นมา อยากที่จะอ้วกออกมาจนแทบไม่ไหว

เธอรีบพุ่งไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะอ้วกออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง

อ้วกเสร็จเธอก็รู้สึกสบายขึ้นเยอะ

เธอบ้วนปากจากก๊อกน้ำ จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงทั้งที่น้ำก็ยังไม่อาบ

เธอรู้สึกเหนื่อย รู้สึกง่วงมาก... ค่อย ๆ หลับตาลง

นอนหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

วันรุ่งขึ้น

ณ เทียนจุ้ย กรุ๊ป

ทันทีที่เจียงเย่าจิ่งเข้ามาในบริษัท เลขาก็ตรงเข้ามา “คุณเจียง คุณกู้มาขอพบค่ะ”