ครั้นองค์ชายของตนเสวยน้ำจนเพียงพอแล้ว สายตายังคงมองไปที่โฉมงามอยู่ตลอ
ลให้ฮองเฮาได้ทรงทราบเรื่องของแม่นางชิงเชียงเมื่