แต่พวกเราจะไม่มีวันลืมสำนักแห่งนี้ อาจารย์อย่า

บน้ำตาไม่อยู่ ข้ารู้ว่าพวกเจ้ารักและเคารพข้ามากเท่าใด แต่ขอพวกเจ้าจงจำไว้ ยามใดที่

กไปจากสำนักหมิงเซียน ข้าอยากอยู่รับใช้อาจารย์ไปจนสิ้

กฝนเซียนเพื่อขึ้นไปทำหน้าที่บนสวรรค์ พวกเ

๋อขออยู่กับอาจารย์ที่สำนักหมิงเซียนต่อได้ฤาไม่”

ข้าตามใจเจ้ามากกว่าศิษย์คนอื่น ด้วยเพราะอายุขัยของเจ้ายังน้

พเซียนผู้มากด้วยฤทธิ์ อาจทำให้อาจารย์เสียชื่อเอาได้ โปรดเก็บข้

นจะไม่ปฏิเสธเลย ใช่ไหมทุกคน” ศิษย์คนที่ห้า เห็นน้ำตาข

ด้วย” ศิษย์ทั้งแปดคนผสานเสียงพร้อมกัน เ

ยวของรุ่น พวกเจ้าจึงค่อนข้างตามใจ แต่กาลครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไร หนิงเอ๋อก็ต้องขึ้นไปเป็นเซียนรับใช้ให้กับราชธิดาของเจ้าสมุท

ย์พี่ห้าอยู่ ข้าจะคอยดู

ม่ ราชธิดาของเจ้าสมุทรเก๋อไห่อยู่ที่ใด ชะตาของข้านับจากนี้จ

กมีโอกาสศิษย์พี่ห้า

นสวรรค์กว้างใหญ่กว่าสำนักหมิงเซียนหลายร้อยเท่าตัว อย่าว่าแต่เจ

ม่มีวันลืมเจ้า เป็นคนสำนักเดียวกันก็ต้องดูแลกัน” คำ

ิษย์ทั้งหลายต่างทยอยขึ้นไปรับตราสัญลักษณ์นั้นด้วยท่าทางเศร้าสร้อย ร่างเล็ก

ลยใช่ฤาไม่” คำถามของหนิงเอ๋อทำให้อาจ

าแค่นำตราสัญลักษณ์นี้มาที่สำนักของเรา พลังแห่งตราสัญลักษณ์ จะทำลายอำนาจมนตร

จารย์เฉย ๆ ล่ะ จะได้ฤาไม่” มู่เฉิ

จะไม่มีโอกาสได้กลับมายังสถานที่แห่งนี้อีก” ห

ีผู้ใดได้กลับมายังสถานที่แห่งนี้อีก ถ้าจะมองอีกมุมถือว่าข้าอบรมสั่งสอนศิษ

ู่ใช่ฤาไม่” หนิงเอ๋อพูดขึ้นมา

จ้ามากที่สุดด้วยเช่นกัน” คำพูดของอาจารย์

้องไห้ออกมาโดยไม่สนใจผู้ใด ก่อนที่ศิษย

ะปลอบใจนางเอง” หลังจากได้ยินคำสั่งของอาจารย์ ศิษย์ทุกคนก็แยกย้

ข้าให้กับเทพแห่งชะตาได้ก็ได้ เว้นข้าไ

ปล่อยเจ้าไว้ นั่นแปลว่าเขาละเลยต่อหน้าที่ เช่นนี้แล้วเทพแห่งชะตาเองก็จ