นไหน

จอมสุรางค์ก็อดรู้สึกไม่ได

กใจ เพราะหลังจากขึ้นลิฟต์มาด้วยกันเงียบๆ กระทั่งถึงชั้นที่พัก ทันทีที่ประตูลิฟต์

ั้นนี้เ

เห็นหล่อนหันไปมองแวบหน

ายเลข41

เขาพักห้องตรงข

ูพรมนุ่มเงียบๆ แม้จะรู้สึกก้าวได้ไม่มั่นคงนัก เหมือนขาจะขวิดอ

ะล้วงมือลงในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบกุญแจออกมาไขประตูห้อง ไม่ทันระวังยืนให้ม

็ไม่ล้มทั้งที่น่าจะล้ม ทั้งนี้ก็เพราะต้นแขนถูกยึดแน่นหนาจา

ุรางค์ทรงตัวได้แล้วโดยความช่วยเหลือจา

โทษ

วคมสัน ทำเอาจังหวะการเต้นของชีพจรซึ่งเต้นรัวอยู่แล้วจากเหตุการ

จให้ความช่วยเห

นได้ว่า เผลอจ้องตาสีราตรีเที่ยงคืนฉายแววนุ่มราวกำมะ

ร้อมคำพูดที่ปล่อยออกไป หล่อนขยับไ

น้าประตูห้องพักของตัวเอง ไขกุญแจห้องลุกลน เพื่อจะได้พาตั

กลัวก็เป็นความกลัวที่แปลกอยู่

ศโดยรอบมีออกซิเจนอยู่น้อยกว่าปกติ แทบจะทำเอาหายใจไม่ทั่วท้อง กระทั่งเกิดความรู้สึกหวิว

ต่ไม่ทันที่หล่อนจะก้าวเข้าไปใ

ับเกียรติควงคุณ

งอย่างไม่แน่ใจ กร

ก็ขอแนะนำตัวเองเลยละกัน ริชาร์ด วิลเลียม คร

้อง จากนั้นก็ปิดประตูซะ หลังตอบป

รียกจุ๋ม แต่เพื่อนๆ ที่อเมริกาเรียกแองเจิ้ล ไม่ก็แอนเจลาเพราะออกเสียงชื่

ียงได้คร

ั้งที่ฝรั่งแทบทุกคนที่ยังไม่เคยเดินทางไปเมืองไทย พบหล่อนครั้งแรก พอรู้ว่าเป็นคนไทย มักจะแสดงอาการตื่นเต้น ร้องอุ๊ยอ๊าย ซักถามถึงสถานที่ท่องเที่ยวดังๆ ในเม

อร์คืนนี้ ให้เกี

กัน ผู้หญิงสาวๆ เดินทางตามลำพังแบบนี้ มีคนไว้คบค้าสมาคมสักคนก็ดูจะปลอดภัยกว่าฉายเดี่ยว เพราะถ

ก็ลงตัวที่หนึ่งทุ่มตรง ก

พอเข้าห้องและปิดประตูกดล็อกเรียบร้อย ก็ยืนระทวยอิงหลังพิงประตูที่เพิ่

ปนี่ ทำไมถึงได

นเต้นด้วย ในเมื่อนี่ไม่ใช่ครั้งแรกท

แต่เขายังดูแตกต่างไปจากผู้ชายหนุ่มๆ ที่หล่อนเคยรู้จัก เพราะแค่สายตาของเขา

้จักผิวเผินที่เผอิญมาเจอกันบนเรือเช่นเดียวกับหล่อน? ถ้าเป็นแฟน เจ้าหล่

ฮือก เพราะทุกคำถ