2
็ดจนพูดไม่ออก
บอันใด ใบหน้าของเขาเหลือ
่งรุดสู่จวนป่าดอกท้อ เหาะไปถ
จ้องมองเขม็งตรงมาที่นาง อวี๋เซียว
ูมือโบกไปมา