ที

านส่วนตัว

รการสมัครงานของเธอ ไม่ลืมมองดูวันเดือนปีเกิดในสำเนาบั

ตลาด

ลือกเรียน

มื่อเรียนจบค่ะ คือหนูทำงานพาร์ตไทม์ตั้ง

ึงเลือกมาท

ปร์ค่ะ ก็เลยให้มาทำงานกับพ

ั้นเอ

งสาวต้องมองหน้าเขาอย่างส

ค

จริง

มเขาต้องยิ้มและม

ายเป็นรายวันวันละสี่ร้อย ถ้าผ่านโปรจะปรับเป็นเงินเดือน

ค

่เรือนพญา มื้อเช้ากินกับเรา มื้อเที่ยงกินที่โรงอาหาร มื้อเย็นทำกินเอง หรือ

็นเขาเอาแต่มองหน้า ไม่ย

บ้านพักฟรี ค่าน้ำไฟจ่ายเอง ฉันให้หนูเดือนละหนึ่งหมื่นห้าพันบาท หนูจะเลือกข้อไหน”

เขื่อน” เธอแทนตัวเองด

คนงานเหมาะสมกว่า ถึงแม้ต้องลำบากหามื้อเช้ากินเองก็ไม่ใช่ปัญหา ซื้อมาม่า

ไม่พอใจ ปกติเขาจะเป็นคนที่สแกนคน

ฉันจะให้หัวหน้าคนงา

อะไรคะ” เธอถามเพราะเข

รู้คงไม่พอใจ แต่จะโทษใครได้ มันทำให้เขาหมั่นไส้เอง “ทำงานหกวัน หยุดวันอาทิตย์ แต่ถ้าใครไม่หยุดก็จะได้พิเศษสองแรง ร

รสงสัย

่มี

แล้วเรียกขั

ค

ุง

บุต่อท้ายว่าจ่ายชำระหนี้สินจบแล้วอย่

่จิระ” สุนทรถามอย่างนอบน้อม นึก

ล้วลุกจากเก้าอี้ “เสร็จธุร

ือดร้อนอีก อย่าลืมนึกถึงสุนทรนะ

กับความคิด เขาไม่มีทางที่จะเอาเงิน

ถึงหน้าสำนักงาน “โชคดีนะครับ” ป้องปากตะโกนตามหลังพร้อมเ

หนึ่งปาดหน้าและจอดขวางเอาไว้.. ทันใดนั้นประตูรถทั้งสี่บานก็เปิดออกเกือบพร้อมกั

ัว

หล่ด้านขวา ก่อนจะล้มลงไปพร้อมกับรถคู่ใจ เขารีบยกมื

ำอะไรให้พวกคุณ” ตะโก

ัว

ื่อจบคำถาม ใบหน้าปวดร้าวไปทั้งแถบ ด

ล้าขับรถกวนตีนแบบนี

พิ่งออกมาจากซอยเองน

นแหละ กูจะเอาให้มึงห

ดกระจกตะโกนเสียงดังพร้อมบีบแตรรถถี่ ๆ ขณะที่แนบโทรศัพท์ไว้ที่หู “สวัสดีค่ะ สถานีตำรวจใช่ไหมคะ

่กำลังกระทืบคนอย่างเมามัน แล้วชั

ี่นอนตัวงอเป็นกุ้งด้วยความเป็นห่วง เธ

ได้ยินฉ

ือ

่งอก เมื่อได้ยินเสียงแผ่ว

มคะ ฉันจะ

ระบม พยายามเงยหน้าขึ้นมองพ

ุณมาก

จิระใ

้น “พี่กิ๊ง!” ใครจะคิดว่าผู้หญิงที่ช่วยเหลือเขาวั

” ผู้ชายมารยาทดีอย่างจิระ โดนทำร้ายแบบน

ป็นอะไรมาก” เขารีบปฏิเสธ เพ

มันเจ็บปวดทรมานอยู่ได้ยังไง ลุกขึ้นไปโรงพยา

ถผมล่ะ

“นั่นไงคุณตำรวจมาพอดี ให้เขาขี่ไปเก็บไว้ที่โร