ยงเพิกเฉยกับนาง ท่านยังไม่สนใจจะให้

าก แต่เจียวต้าหลิงนั้นเปี่ยมไปด้วยปัญญา สามารถอ่านเขียนได้ตั้งแต่พูดออกเสีย

จอคนหัวไว มีหัวคิด ฉลาดหลักแหลมได้เช่นนี้ จนอาจารย์ไม่มีอะไรจะสอนและลับโลกไป เจียวต้าหลิงจึงได้รับพระราชทานแต่งต

์ชายที่เป็นพี่และน้องชายของนางอีกหลาย

งยามวิกาลในคืนงานเลี้ยงฉล

่ เขาเงียบไปชั่วขณะแล้วเปิดปากกล่าวไป “หากเตือนในฐานะอาจาร

รย์เจียวต้าหลิง

ารย์ ทำด้วยความหวังดี” เจียวต้าหลิงเอ่ยขึ้น “องค์หญิงกระทำการใดต้องทรงรอบคอบและขอพระ

ตือนแต่เยี่ยนถิงคิดว่าไม่เป็นเช่นนั

ามองเห็นเงาดำวูบหนึ่งก็ร้อง

ากไปกว่านั้นแล้วล้วงเอาขนมที่นำติ

ากินหร

ากที่ใด แล้วจะนำไปให้ผู้ใดอย่างนั้น

อ่อนโยนแฝงแววอ่อนหวานล้ำลึกอยู่ภายใน ม

่ามีเพียงองค์หญิงหลี่เยี่ยนถิงเพียงพระองค์เดียวที่ไม่ได้รับตัวมาร่วมศึกษาหาความรู้ไปกับพี่น้

สึกที่มีเป็นทุนเดิมก็ยิ่งทวีคูณมากยิ่งขึ้นไปอีกหลายเท่าตั

งเหล่านั้น กลับมองเห็นแต่เพียงองค์หญิงหลี่เยี่ยนถิงเพียงพระองค์เดีย

ปได้ชีวิ

มีเพียงเขา มิใช่ว

าแบบที่อ่านเองได้ ส่งไปให้นาง หาโอกาสพบปะนางที่สวนบ่อยครั้ง และต้องไม่ให้ใครเห็น เนื่องจากองค์หญิงหลี่เย

างก็คุยด้วยกับเขามากขึ้น มิได้มีเพียงเรื่องนั้น เจียวต้าหลิงรู้ว่านาง

มอบให้องค์หญิ

่แล้ว เยี่ยนถิง

ับมากัดหนึ่งคำ ละเลียดทีละคำจนหม

่อมกับพระองค์ มิสู

ยิ้มส่งให้พร้อมกับกวาดสายตาหวานปนซึ้งมองไปรอบบริเวณอีกคร

้ข่าวหรือไม

ใจ ยินยอมเปลี่ยนคำเรียกจาก ‘อาจารย์เจี

รหรือพี่

เพื่อขอทาบทามองค์หญิงในร

ยถึงเรื่องทาบทามสู่ขอแต่ที่ทำให

ดชายแดนทางท

นชม แววตาที่มองมายังนางล้ำลึกขึ้นอีกไม่น้อ