ั้ยที่พ่อเลี้ยงพันแสง

หลังพันแสงอย

สงคงจะดีขึ้นเองเอ็งอย่าไปสนใจอะไรมากเลยค

่ใจคนที่มีทิฐิอยู่ในใจต่อให้มีคำอธิบายหรื

แม่จ

อยู่หลายครั้งแต่เมื่อเจอหน้าพันแสงทีไรก็อดมีอ

เธอก็เพราะว่าเมื่อย้อนกลับไปเม

ลแม่ของเธอเองเมื่อถึงวันคลอดคืนนั้นไม่มีใครอยู่เรือนเลยสักคนนอกจากแม่ของพันแสงเธอจึงเดินฝ่าความมืดไปตามหมอตำแยแต่ด้วยความที่รีบร้อนและคืนนั้นเป็นคืนเดือนมืดสนิททำให้เธอพลาดเดินตกเขาไปจนเสียชีวิตจึงไม่ถึงหมอต

เกียจคำแก้วตั้งแต่นั้นมาและไม่ยอมรับเลี้ยงเธอเด็ดขาดจ

แก้วพันแสงก็ไม่เคยมองคำแก้วในแ

่อมร

าฉัน

แกะมือออกจากมือหนาเธอไม่ร

ะสิ...ฉันไม่ชอบน

ินตามมาที่หลังกระท่อมที่เป็น

เองได้นายไม่ต

าบน้ำในที่โจ่งแจ้งขนาดนี้และจะมีชายหนุ

ะ...แต่อันที่จริงเธอก็น่าจะหนีไม่รอดแม่หญิงบางกอกค

เบาๆสิฉ

็วขึ้นเมื่อมาถึงจุดที่เขาอาบน้ำเป็นประจ

.ทำอ

อนออกให้ห่างจากเสื้อผ้าของเธอแ

้าพาเธอลงไ

่นะ

ว้

ายยย

ฉีกทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดไปนรีนาถไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกระทำป่าเถื่อนกับเธอแบบนี้เมื้อเสื้อได

อยากจะมองของเธ

้มกระเหลี่ยสายตามอง

หลับตาเด

อายจนหน้าชาไปหมดแล้วทั้งคำกร่นด่าที่ไม่

แต่มือฉันยังว่างใ

เดียวทั้งยังดูน่าขบขันสำหรับเขาอยู่มากเพรา

.. ห.. ห

...

คงจ้องหญิงส

หรอก..ผ้าผ่อนขาดรุ่

ึ่

้เมืองรามยอมหันหลังไปได้จากนั้นหญิงสาวก็ลงอาบน้ำอย่างโล่งใจแต่ส

่ต่

ร็จ

คลุมตัวทันทีและในมือยังคงกอดชุดที่ขาดรุ่ยของเธอเอาไว้แน่นแล

ืม

ย...

เมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็ยกอุ้มเธอด้

างกอกนี่ก็ขา

กที่

มองเนินอกของเธอจนทำให้เธอต้องรีบเอา

ทำอ

เท้าซ้ายของเธอเอาไว้ทันทีและล่ามมัดต่อกับเสากระท่

าไว้ไงฉันจ

กัยหญิงสาวหน้าตา

ชั่วโ

ื้

้ก

างไม่อายใครและเปิดประตูเข้ามาด้านในเพื่อรอให้พันแสงเอาเสื้อผ้าและอาหารมาให้แต่ไม่ทันได้เดินเ

ี่จะฆ่าฉั

วดคิ้วเป็นปมกัดฟันกรอดก้าวสองทีก็ประช

ล่อย

เหมือนผู้ชายคนที่ถูกชายหนุ่มยิงแต่เวลานี้เธอไม่กลัวตายแม้สักนิดเ

ู่ดีๆไม่ช