พระตำหนักต่างๆ ประดับประดาด้วยทอง

วลไปทั่ว เป็นอาณาจักรที่ซ่อนอยู่ในหุบเขาใหญ่ นั

ามที่มีอิทธิฤทธิ์มากจนมิมีผู้ใดกล้าต่อกร กษัตริย์อสุราหนุ่มมีสนม

อุ้มร่างครุฑีสาวตนหนึ่งไว้ในอ้อมแขนมาด้วย เหล่าสนมที

นสวามีของตนโอบอุ้มใครเฉกเช่นนี้มาก

รทมของตน ก่อนจะค่อยๆวางร่างครุฑีสาวนิศามณี

มอหลวงดีหรือไม่พะยะ

มหลังมา นั่งหมอบลงกับพื้น

ส่ใจของพระสุวรรณเมฆาที่มีต่อครุฑีสาวตนนี้ เนื่องจากห้องบ

ใช้สนมนางไหน ก็จะใช้ห้องหับอีกห

แลอย่าให้ใครเข้ามารบกวนเราเป็นอันขา

ะ องค์เห

าของกษัตริย์อสุรา ก่อนจะหมอบก

ก่อนสายตาจะเลื่อนมองไปที่ปีกสีมณีราค

ระแท่นก่อนจะยกพระหัตถ์ขึ้นพนมแล้วร่าย

อยจนหายไป ก่อนที่พระสุวรรณเมฆาจะร่ายคาถาอีกครั้ง

ี่ยังคงหลับใหล ฝ่ามือใหญ่เอื้อมสัม

งามเฉกเช่นเจ้ามาก่อน

..

ยของเจ้า ช่

เบาๆ ดวงตาคมไม่ยอมละออกจ

ใหญ่กลา

ระวนกระวายว้าวุ่น จนอยู่นิ่งไม่ได้

มาเยี่ยงนี้ เจ้าหยุดเดินก่อนเถิดข้าเวียนหัว..”

มาณวิกา ท่านพี่โอบ

..

งบรรทมใหญ่อีก เจ้ามิรู้สึกอันใ

้ข้ารู้สึกอย่างไรเล่า?

ี่จ้องมองครุฑีตนนั้น ข้ามิเคยเห็นมาก่อน ท่านพี่ทรงด

ุมาลย์...” มาณวิกาพูดออกมา เมื่อไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เนื่องจาก

..

ดเจ็บ ท่านพี่อาจจักแค่เพียง

..

ณวิกา..” ทันใดนั้น เสีย

..

่ๆเหล่าบรรดาสนมต่างมาเจอกันโดยไม่ได้นัดหมา

งอย่างไรพวกเจ้าก็ขัดพระหทัยท่านพี่มิได้ จริงหรือไม่? ข้าข

..

ครื่องบรรณาการจากท่านพ่อท่านแม่

..

ู่ จัณฑี?..” มาณวิกาพูดเตือนสติก

ละวัจณาไม่มีใครยอมใคร จะมีก็แ

าขัดพระหทัยท่านพี่มิได้ดอกหน

ินออกจากศาลากลางน้ำไป

นจะสบัดหน้าใส่กัน สุดท้ายทั้งคู่ก็ต้อ

หยัดกายลุกขึ้นทันทีด้วยความตกใจ เมื่อจำได้ว่า ตนและเหล่าทหารองครักษ์ถู

” นิศามณียังไม่ทันได้สำรวจตัวเอง

..

ชื่อว่าอ

..

ดเหล่าทหารครุฑาถึงตามล่าเ

ายเข้าใกล้นิศามณี ดวงตาสีนิลจ้

คำตอบใดจากครุ

วาดมองไปทั่วห้อง ก่อนจะหันมาจ้องมองสบสายตากับพระสุวรรณเม

้าคือผู้

๐๐