่ทว่า...หากคนในครอบครัวเธอล่วงรู้ความคิดของเธอเข้

เธอยกมือขึ้นคลึงเหนือหว่างคิ้ว ฟัง

ุ่ง เมษามัก

เมษาลืมไป ครอบครัวของเธออพยพไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่ปกป้องซื้

าพึมพำ ยกมือลู

ันคือความหล

นไม่เป็นเวลา ทั้งที่ควรรักษาสุขภาพตัวเองให้ดี ในฐานะที่เป็นผ

ยครั้ง จนเกือบ

เธอจะดูแลตัวเองและ

ห่วงตัวเอง จะมี

ื่อไปที่ครัว อาจจะมีอาหารแห้งเหลือทิ้งไว้ในตู้ นั่

...เมษาก

้น ดูได้จากแสงไฟในห้องครัวนั่นไง แม้เขาจะเปิดแค่โคมไฟข

อควรถอยหลังกลั

นี่คือบ้านของเธอนะ’ ในใจเมษาคิดแบบนั้น เธอไม่ได้ย่องเข

งอุทานดึงสายตา

งหากเทียบกับขนาดตัวของเขามันไม่เหมาะสักนิดเดียว คงเป็นชุดคลุมหลังอาบน้ำของมายาก็เป็นได้ พอมาอยู่บนร่างกายของ

อนกันเหรอ?” ปก

าคำพูดของต

อ เงาตะคุ่มๆ นั่นทำให้เขาเกิดความรู้สึกแปลกๆ ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่ส

อยไว้บนผิวโต๊ะ เขาไม่อยากให้หญิงตรงหน้ารู้ ความคิดของเขาในตอนนี

ราะฤทธิ

งว่าง ความคิดของเ

ะไรตกถึงท้องค่ะ” เมษาเปรยลอย

ทำให้เขาตาพร่า แสงที่ส่องผ่านร่างกายของเมษา ทะลุผ่านเ

นั่น เมษาไม่ได้

้องเคยเห็นและสัมผัส ปลายจงอยถันที่ตั้งชูชันดันเนื้อผ้าแทบทะ

ดคิดสัปดนพ

าไม่ควรแตะต้องเป็นอย่างยิ่ง หากเขาหวังท

ป้องใจหายวูบ แสงสะท้อนนั่นเป็นรูปเง

ตอนที่ผุดลุกขึ้นยืนและเ

ปใกล้ เมษาตัวแข็งทื่อ เธอเบิกตาโตตอนที่ปกป้องจับเธอหมุน

งนสนเท่ห์ “คุณปกป้องคะ อย่า...” เส