ณลืมตา

ยหนุ่มพร้อมบอกให้เขาลืมตาได้เพรา

ล้วเมื่อกี้ผมได้ยินเสียงดัง

เรื่องทันทีหวังว่าหญิงสาวคงไม

นโต้ะที่หัวเตียงแ

เพราะเธอรู้สึกเขินที่เมื่อครู่เขาจะเห็

ก็ดีแล้ว....

ม่ยอมสบตาเขาเธอคงจะอายเรื่องเมื่อครู่เ

.เมื่อกี้..ค..คุณไม

งตัดสินใจถามคำถามที่มันยังคาใจของเธออยู่

.อะ..

เลยตอบอึกๆอักๆจำใจโกหกว่าไม่เห็นอะไรทั้งที่เมื่อกี้อะไรๆของเ

เล่า...งื้ออออ...เอาจริง

าเมื่อชายหนุ่มตอบอึกอักเธอดู

ได้....ตะ..แต่ไม

จะได้ความจริงนักเขาก

ยยยยย

...คุณ

งเขาเมื่อทำอะไรไม่ได้เลยระบายอารมณ์คว

งคุณจะเอาไงผมบอกไม่เห็นคุณก็ไม

ิงๆว่าเธอจะเอายังไงกันแน่พอโกหกเพื่อให้สบายใจก็ไม่ชอ

ไปเล

พอใจเขาพูดความจริงเธอก็ไม่พอใจอีกอันที่จริงแล้วเธอไม่ได้อยากให้เขาเข้ามาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำเ

กฏต่อสายตาของเขามันไม่ใช่น้อยๆเลยถึงแม้จะเห็นแค่แวบเดียวก็เถอะเขาก็ผู้ชายนะจะให้ไม่รู้สึกกับเรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้ชายหนุ่มรีบสลัดควา

ือ

ง...พี่เ

ี่จะเดินไปเข้าห้องน้ำเองแล้วแต่พยายามทีไรความปวดที่ข้อเท้าทั้งสองมันก็ยังเล่นงานเธออยู่ดีคราแรกเธอพยายามอั้นฉี่ไว้แต่ทำย

ะไรอ

เดินไปเองแล้วแต่มัน

บ่นว่าเธออีกอย่างน้อยยิ้มหวานๆของเธอก

ออออ

องน้ำพร้อมรออยู่ที่หน้าห้องนี่เขาคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที

เตียงพร้อมออกจากห้องโดยที่ไม่พูดไม่จากับเธอสักคำเพราะตอนนี้เขาเองอยากพักผ่อนจะแย่ชายห

าที

ร๊

รอีก

ื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่เห็นแสงไฟที่ส่องเข้ามาจากโคมไฟหน้าบ้านแล้วแสดงว่าคงต้องไฟดับแน่ๆและนี่ก็น่าจ

วายอะไรนั

ิงสาวยิ่งมองใบหน้าเธอที่ยิ้มแหยๆมา

พลิงพอจะมีไฟฉายมั้ยหรือเอามือ

น้าลงรู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องมาลำบากเพราะเธออีกแล้วใจจริงเธอก็ไม่ไ

นอ้อนให้แม่ของเธอพาไปซื้อขนมในตอนดึกวันนั้นเพราะเธอหิวด้วยความที่ถนนต่างจังหวัดไม่มีแสงไฟมากนักและแม่ของเธอก็ไม่คุ้นชินทางทำให้รถแหกโค้งไปชนต้นไม้เธอรอดตายมาอย่างปาฎิหารย์แต่แม่ของเธอเสียชีวิตคาที่คืนนั้นเธอพยายามเรียกแม่ของเธอเป็นล