มุมมองของซือเจียเหลย：

คนขับรถวัยกลางคนพาฉันไปที่บาร์ระดับไฮเอนด์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหาร ระหว่างทางเดินที่ลึกเข้า คนขับรถวัยกลางคนเป็นคนนำทางฉันไป หลังจากนั้นเขาก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องส่วนตัวห้องหนึ่งพร้อมกับเคาะประตู

“เข้ามา” เสียงผู้ชายที่มีความดึงดูดดังมาจากในห้องส่วนตัวนี้

คนขับรถวัยกลางคนจึงเปิดประตู แล้วก็ผายมือทำท่าเชิญให้ฉันเข้าไปข้างใน

ฉันพยักหน้าให้เขา แล้วก็เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวนั้น แสงในห้องส่วนตัวสลัวมาก ในมุมมืด ๆ มุมหนึ่ง ผู้ชายที่ชื่อวอเค่อคนนั้นกำลังนั่งอยู่บนโซฟาและเล่นแก้วไวน์ในมืออยู่เงียบ ๆ ไวน์สีใสในแก้วดูเหมือนกับมีแสงระยิบระยับขึ้นมาเล็กน้อย

“นั่งก่อนสิ” เมื่อเขาเห็นฉัน ในแววตาของเขาก็แสดงความประหลาดใจขึ้นมา จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่โซฟาฝั่งตรงข้ามเขา

“ขอบคุณค่ะ” ฉันนั่งลงบนโซฟา

ผู้ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมองฉันด้วยท่าทางที่ดูสูงส่ง “ปีละห้าล้านบาท วันเกิดและวันเทศกาล ผมจะให้ของขวัญ”

ผู้ชายคนนี้ทำเหมือนกับกำลังเจรจาตกลงทางธุรกิจอยู่ เขาเริ่มเสนอเงื่อนไขของตัวเองขึ้นมาก่อน

“คุณคะ คุณเริ่มมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ？” ฉันถามขึ้นมาเชิงขำขัน

“ตอนที่ผมเห็นคุณในรายการครั้งแรก คุณดูใสซื่อมาก” ชายคนนั้นมองพิจารณาฉันอย่างละเอียด