ิหวา

นจะเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้าเครื่องประดับต่างๆต้องเป็นสินค้าแบร์นเนมเท่านั้น ถามว่าทำไมฉันถึงรู้ที่ฉันรู้เพราะได้ยินเพื่อนๆในคณะพูดอวดกันอยู่บ่อยๆ ส่วนฉันน่ะเหรอไม่มีเลยสักอย่างที่ว่ามาเวลามาเรียนรถก็นั่งรถเมล์ กระเป๋าก็เป็นกระเป๋าย่ามธรรมดาราคาไม่เกินสามร้อยรองเท้าก็เป็นรองเท

ารของพ่อกับแม่ซึ่งค่าใช้จ่ายต่างๆไม่ว่าจะเป็นค่าเช่าห้องค่ากินค่าเดินทางพ่อกับแม่ก็ส่งมาให้ฉันใช้ทุกเดือนซึ่งมันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมากๆ ฉันสงสารพ่อกับแม่เพราะรายได้จากการทำนามันก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก ฉันก็เลยตัดสินใจหางานพาร์ทไทม์ทำเพื่อแบ่งเบาภาระพ่อกับแม่ และงานที่ฉันทำก็คือพนักงานเสิร์ฟที่บาร์แห่งหนึ่งซึ่งเป็นของรุ่นพี่ที่มหาลัยที่ฉันไว้ใจได้เธอชื่อว่าพี่มด พี่มดเป็นรุ่นพี่ปีสี่ฉันรู้จักกับพี่มดตอนรับน้องพี่มดเป็นคนน่ารักและใจดีกับฉันมากเธอไม่แสดงท่าทีรังเกียจฉันเลยเมื่อ

^^" ฉันยกมือไหว้พี่ๆท

ลางานทุกว

ร์ฟที่ร้านต้องมาเริ่มงานกันตั้งแต่บ่ายสองแต่ฉันติดเรียนก็เลยต้อง

่นเค้าทำงานเต็มเวลาเค้าก็ได้เงินเยอะกว่าเราอยู่แล้วเพราะฉะนั้นเราไม่ต้องมาก่อนเวลา