ฉันโอเค” เด็กสาวได้แต่ยืนก้มหน้า ไม่กล้าแม้แต่จะ

ันคู่กันน่ะดีแล้ว” เหมันต์ตอบกลับ พลางจ้อ

มเมื่อไหร่ก็บ

็นนี้เลย

งเด็กหนุ่มด้วยความประหลาดใจ เพรา

่าเธอไม

สิ เย็นน

้เจอกันที่หล

ตามนี้ แล้

่แกกับเหมันต์ได้คู่กัน” อิงฟ้าร้องแซวเพื่

ะเบือนหน้าหันหนีไปอีกทาง แล้วต้องพบกั

กครั้งเมื่อบังเอิญสบตากับเด็

ะเขือเทศเลยอ่ะ ฉันรู้แกก็ดีใจใช่ม

รแบบนั้นไม

่นเต้นหรือไงที่จะได้อย

เอ่อ…” ดวงตากลมโตสอดส่องมอง

ฉันคิดยั

ขาพูดกระแหนะกระแหนใส่แกเช้าเย็นขนาด

ไงดี?” เด็กสาวถอนหาย

ัวให้เป็นปกติ อะไรจ

….

นเ

เกือบชั่วโมงแล้ว แต่เหมันต์ก็ยังไม่มาหรือบางทีเขา

น ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าจิ้มลิ้มเงยหน้าขึ้นมองยัง

พอดีมีธุระต้อง

ือนกัน” ริสาโกหกคำโตเพราะไม

มแล้วก็เร

่อนตัวนั่งลงข้างๆ เธอ นับว่าเป็นครั้งแรก

มคิดของริสาเตลิดไปไกล ยิ่งได้มองใกล

ื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของเหมันต์ ไม่รู

รมองคือหนังสือ

ายตาเมื่อได้ยิ

กสาวเอ่ย แล้วรีบหยัดตัวลุกเดินออกมาด้วยควา

ินกลับเข้ามาพร้อมกับอาหารเต็มไม้เต็มม

ำกับผลไม้มา

ว้ตรงน

งบนโต๊ะ แล้วหยิบมันเข้าปา

อ้วนเหมือนหมู” เหมันต์พูดขึ้นลอยๆ

มันหิว

ินผลไม้ กินแต่ขนมกับ

ประโยชน์ม

อมระอา เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ได้

มื่อเหมันต์ถือวิสาสะแย่งผลไม้ออกจากม

อะ

นนั้นฉัน

ู้ แต่

ปไม่เป็นเมื่อได้ยิน

นแล้วกัน เอาไว้ครั้

บบนั้น

ล้ว เดี๋ยวฉันไปส

่ต้องลำบากไปส่งหรอก” ริสาตอบพลาง

ใจอะไรยากๆ ฉันบอกว่

ับอย่างไม่มีทางเลือกเมื่อได

….

อกมาอย่างเงียบๆ เพราะกลั

วก่อนเห

ะไร

ิสาชี้นิ้วไปทางโรงจอดรถที่อยู่ด้านหลัง

้ขี้เกียจขับรถ

ถึงแม้จะสงสัยในการกระทำของเห

นท่ามกลางสายตาของนักเรียนคนอื่

ศัพท์ทำเหมือนว่าไม่สนใจ ทั้งๆ

นั่นแล้ว เ

กหนุ่มขึ้นมาบนรถประจำทาง

กัน” เหมันต์จับมือริสา ก่อ

น หลังจากที่ถูกเหมันต์จับมือ มันเป็น

ธออยู่แ

กสาวสะดุ้งตื่นจ

แวะเข้าไปเก็บค่าเช่

เป็นของบ้านนาย” ริสาถามด้วยความตื่นเต้น เพราะใน

บ้านฉ

แบบนี้ก็รว

ยหรอก พ

อกิน ฐานะบ้าน

วนขนาดไหน” เหมันต์เอาแต่จ้องมองแก้มป่องของเด

สาพูดอย่างท้อแท้ แค่คิดว่าจะลดน้ำหนักอดกินของอ

อก แบบนี้ก็น่

ว่าไงนะ เสียงรถม

เรื่อยเปื่อย