หัวใจหลงไฟรัก

ดอ ลา ครูเซ่

มาให้ลูกค้าหนุ่มใหญ่เจ้าประจำดูทีละเม็ด ทีละเม็ด นิ้วมือเรียวสวยจับเพชรแต่ล

ห้อย่างเคยค่ะ” เธอบอกลูกค้าด้วยรอยยิ้มจรุงใจ เพราะชายคนนี้คือลูกค้าประจำเธอจึงไม่ต้องอธิบายเกี่ยวกับเรื่อ

นเดิมครับ แล้วจะเอาแบบสร้อยมาให้คุณส่งให้ช่างทำ” หนุ่มใหญ่บอก พราวตะวันจึงรับคำแล้วเลือกเพชรให้เขาอย่างชำนาญ แม้ว่าจะทำงาน

ต่โบนัสและเปอร์เซ็นที่ได้จากยอดขายนั้นทำให้เธอมีแรงขยันที่จะทำงานขึ้นมาอีกเท่าตัวเพราะว่าเธ

กกว่าเงินเดือนแน่ๆ” หมิงลี่เฟยเพื่อนสนิทที่ทำงานในร้านเช่นเดียว

วันบอกว่า อยากให้แม่ที่อยู่ทางบ้านนั้นได้อยู่สบาย และอยากให้น้องสาวที่เรียนแพทย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยเอกชนนั้นได้อยู่กันอย่างมีความสุข จึงยอมมาเป็นพนักงานขายเพชรในร้านนี้เพื่อหาเงินให้ได้มากๆ ที่จริงพราวตะวันเองก็มีความรู้มากหากแต่เธอไม่ทำง

งเดือนน้องมิกิจะต้องจ่ายค่าเท

กชนในไทยนี่แพงมากเลยไม่ใ

นื่อยที่ต้องหาเงินส่งให้เรียนแต่ว่าก็คุ้มนะเพราะว่าน้องจะได้มาดูแลแม่เราไงล่ะ และที่สำคัญเราก็ไม่ลำบากมากเท่าไหร่หรอก มิกิเรียนเก่งได้ทุนค่าเทอมฟรี เราหาเงินแค่ส่งให้แม่และก็ค่าใช้จ่ายรายเดือนน้อง แล้วเหลือก็เก็บไว้บ้างล่ะจ๊ะ แต่ว่าที่เราต้องเตรียมเงินไว้ให้น้อง

ดภัยแลกกับราคาที่แสนถูก เสื้อผ้าข้าวของของเธอพราวตะวันก็แทบไม่เคยซื้อให้เปลืองเงิน ต่างกับพนักงานในร้านคนอื่นที่ซื้อข้าวของแสนแพงทั้งกระเป๋าแบรนด์เนม นาฬิกาหรูๆ มือถือรุ่นใหม่ๆ มาอวดเบ่งก

ั่นแหล่ะ เริ่มต้นจากซื้อเพชรในร้านนี้ดีไหม” พราวตะวันบอกกระเซ้าเพื่อน เพราะว่าหมิงลี่เฟยนั้นชอบบ่นว่าอยากให้เธอเจียดเงินมาซื้อเพชรซื้อทองในร้านเก็บไว้บ้าง เพราะเป็นพนักงานก็มีส่

นก่อนนะอาหมิง เมื่อกี้เปิดมือถือดูเห็นว่ามิกิโทรหาฉันตั้งหล

าจำกัดเวลา ที่ร้านอนุญาตให้ออกมาได้เพราะว่าพนักงานนั้นไม่มีเวลาพักต้องเปลี่ยนกะกันออกมาทานข้าวข้างนอกเองเพราะร้านจะได้มีพนักงานเฝ้าตลอดเวลาไม่ใช่ว่าพักออกมาทานข้าวทั้งหมดจนต้องปิดร้านตอนเท

งอยู่ในถนนสายการค้าของเมืองฮ่องกง ชายหนุ่มเจ้าของรถขับมันมาอย่างเชื่องช้าเพราะเป็นเขตที่ผู้คนเดินพลุกพล่านไปมามากมาย สาย

ยตาของเขาก็สะดุดก

มือของเขาถอดแว่นตาสีชาออกจากใบหน้าตัว

องเท้าส้นเข็มสูงหลายนิ้วสีเดียวกับชุดเธอ เลยมาถึงต้นขาเรียวสวยที่อวดสายตาคนเต็มที่เพราะกระโปรงยูนิฟอร์มทรงสอบนั้นแลดูสั้นมาก เขาไม่รู้มัน

ไปถึงเส้นผมสีน้ำตาลดัดเป็นลอนยาวถึงกลางหลังที่เจ้าตัวมั

ึกของเขากระซิบแผ่วเบากับตัวเอง หากแต่เธอนั้

่างจากจุดที่เ

๊น

เสียงแล้วก็เห็นว่ารถลัมเบอกินีสีเหลืองสดรูปร่างแสนประหลาดจอดอยู่ มันขวางทางทำให้รถคันอื่นตามหลังมาไม่ได้จึงบีบแตรลั่นนั่นเอง เธอเห็นว่

ตากระเบื้องเคลือบอย่างที่เขาจินตนาการไว้ไม่มีผิด เขาออกรถช้าๆ ตามหลังเธอไป เมื่อจังหวะท

าพราวระยับเมื่อมองเห็

้วก็เลยมาสนใจท้องถนนเพื่อที่จะขับรถเลี้ยวเข้าไปจอดในร้านเพชร