บัญชาของผู้มีพระคุณ เคนไม่เหนื่อยแต่เขาก็เหลือเชื่อในความคิดไวทำไวของโอมาจิมาก แต่ก็อย่า

่ลิฟท์จะปิดอย่างเฉียดฉิว เคนพยักหน้าให้อีกฝ่ายเป็นการทักทาย วาตานาเบะเป็นเพื่อนเรียนโรงเรี

ซับซ้อนยุ่งเหยิงนัก ยิ่งตอนนี้มีคนในครอบครัวเพิ่มมาอีกสามคน ไม่ร

ยี่ยมท่า

ปล่า ดูเหมือนว่านายเครี

วบคุมธุรกิจด้านมืดของโอมาจิ วาตานาเบะไม่ออกมาร

เขาได้ยินข่าวจากเพื่อนที่เป็นตำรวจของเคนเล่าถึงวิธีการออกล่าหาผู้ร้ายของเคนให้ฟัง เคนจะชอบขับแท็กซี่เก่า

” เคนหัว

หม” ทั้งสองยักไหล่ แล้วก็หัวเราะเกือบจะพร้อมกัน “อ้

ต่รู้แค่ว่าเป็นลูกสาวแท้ๆ ของโอมาจิ เขารู้จักแค่โทโมโอะที่เป็นพี่ชาย

ธออยู่ดี เพราะว่าโอมาจิได้จองตั๋วเครื่องบินไปเมืองไทยให้

เคนบอกยิ้มๆ เพราะเขาเคยได้ยินคำเลื่องลือเกี่ยวกับสาวน้อยคนนี้ว่าเป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจเป็นที่สุด ค

เราะดังๆ ก่อนที่ทั้งสองจะแยกจากกันเมื่อลิฟท์เปิด

สนามบินส

ดื่นอยู่ เขารู้สึกตัวว่าง่วงนอนและอยากไปหากาแฟรสชาติดีๆ ดื่ม เจ้าของร่างสูงจึงแบกกระเป๋าเดินทางใบเก่งที่ไปกับเข

่างเหลียวมอง แต่ร่างบางนั้นกลับเดินไปไม่สนใจใคร เหมือนจะมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง ไม่เพียงแต่ความสวยเท่านั

ยโก

เปล่าหยุดนิ่งและหันมาทางต้นเสียง เคนเดินยิ้

ะ จริง

ตี๋ที่เดินเข้ามาทักเธอคนนี้เป็นใคร แต่เขารู้จักเธอ ยิ่งเธอเป็น

ายดี

งพยายามนึกอยู่ว่าเขาเป็นใคร แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเพราะเธอเหมือน

เราเคน ที่เราเรียนโรงเร

รอเนี่ย”พราวตะวันนึกถึงเพื่อนชื่อเคนที่พอได้พูดคุยกันสมัยเรียนออก เคนอิจิคือหนุ่มแดนอาทิตย์อุทัยผู้

วันเคยมีเพื่อนชื่อเคน ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู

องวชิรวิชย์เอ่ยขึ้นมาเป็นภาษาไทยแทรกก

” พราวตะวันโผเข้ากอดน

ถึงไม่ได้” มิกิบอกน้ำตาคลอตาเพราะมีความอึดอัดอยู่ในใจหลายเรื่อง พร

หน้างอและหันไปทางอื่น ปล่อยให้พี่สาวได้คุยกับเพื่

ษว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอคือเคนเพื่

ใช่หน้าตาอย่างนี้นี่เราจำได้

อิจิถึงจำหน้าวชิรวิชย์ไม่ได้ทั้งๆ ที่เ

โยโกะหรือเปล่า แบบเป็นเพื

ด้เหรอ เขาไม่ใช่คนนี้หรอกเหรอ เราจำไม่ได้” พราวตะวันพูดกับเพื่

้วนายจำฉันได้ไหม” วชิร

ส่าย

่เป็นเพื่อนสมัยเรียนโรงเรียน

เคนทำหน้าเหรอๆ ได้อย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่เคยทำมา ดีที่เขารู้จักเพื่อนคนไทยที่ไปเ

่อนที่ชื่อโยโกะหน้าเหมือนคุณมากเลย คุณก็ชื่อ

บ” วชิรวิชย์บอกแล้วเข็นกระเป๋าช่วยพราวตะวัน เคนจำต้องโ

าน เกือบไปไม่รอดแล้ว ไอ้หมอนี่จับผิดเก่งชะมั

มคนนี้ได้หรอก เพราะน

ลับมา” เมื่อขึ้นรถมาคุยกันกับเพื่อนมากมาย แต่รู้สึกได้ว่ามีอีกคนเงีย

พราวแสงศศิบอก พร้อมกับเสหันหน้าไปมองทางอื่น เธอจะบอกได้อย่างไร ว่าเ

าไม่เคยมองเธอเลย ไม่เคยเลยสักครั้ง เพร

กว่าให้ใจเย็นๆ ไว้ก่อน อย่างไรก

อครอบครัว อนาคตของน้องสาวเธอยังอีกไกล พรา

าบาลวิชย์พรุ่งนี้เลยนะ วิชย์ต้องช่วยรัก

้ก่อนก็ได้นะ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาเลยนะ อย่ากังวลทั้ง

ทั้งสองแสดงออกต่อกันโดยไม่ทันมองคนที่เสหันหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อปิดบังแววตาเศร้าๆ ของตัวเองเล

ักษา โดยให้อาจารย์ที่สนิทกับวชิรวิชย์เป็นเจ้าของไข้ เธอรู้อยู่แล้วว่าวชิรวิชย์จะต้องให้เงินเธอยืมเพื่อการรัก

ขาไม่พอใจมากพออยู่แล้ว หากว่าท่านรู้ว่าหมอหนุ่มให้เงินพวกเธอแ

รหยามศักดิ์ศรีหรือหมิ่นเกียรติของพราวแสงศศิ น้องสาวของเธอต้องเป็นหมอที่ดี และสร้างอนาคตอันงดงามให้ตนเองได้โดยมีเธอและมารดาเป็นแรงหน

อยู่ด้านหลัง น้องสาวผู้เป็นคนเดียวที่พราวตะวันจะทำทุกอย่างให้ แม้ว่าเ

ม่ม

พบมารดาและให้กำลังใจท่านนั้นยังเต็มเปี่ยม จากที่คุยกันกับไมเคิลเจ้านายใหม่เมื่อบ่ายนี้ เธอได้รับอนุญาติให้ลางานในกรณีพิเศษนอกเหนื

ปหาเขา อยู่กับเขา โดยไม่มีการแต่งงาน ไม่มี

อมละลายจนเป็นลมตายไปก็ได้ เพราะแค่ยืนจ้องหน้าเขาเธอก็เกือบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว หากเขาเข้ามาใกล้หรือจับต้องเธอ เธอจ

งก็พอแล้ว ส่วนตัวของเธอเอง ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็ทนไปให้ได้ก็คงจบ การตกเป็นของไ

มันก็ไม่ต่างจากการที่เขาและเธอเดินผ่านกันแล้วพ