เซิ่งเกอยืดคอระหงส์ของเธอขึ้น สายตามองไปยังเฟิงเฉิงเฉิงที่อยู่ที่พื้น

“คุณถามเธอเองน่าจะดีกว่านะ”

เฟิงเฉิงเฉิงเวลานี้ยังคงไอไม่หยุด เธอไอจนหน้าแดงไปหมด มีหลายครั้งที่เธอชี้มาที่เซิ่งเกออย่างไม่พอใจ แต่เธอกลับไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้

เมื่อเห็นว่าเป็นเช่นนี้ มู่จือหนิงจึงมองไปที่เซิ่งเกอด้วยสายตาผิดหวัง แล้วก็พูดขึ้นมาอย่างเศร้าใจว่า “เซิ่งเกอ ยังไงเฉิงเฉิงก็ถือว่าเป็นน้องสาวของเธอนะ แม้ว่าเมื่อกี้ตอนที่อยู่ทางเข้าโรงแรมเฉิงเฉิงอาจจะพูดจาไม่เข้าหูไปบ้าง แต่เฉิงเฉิงก็ขอโทษไปแล้วหนิ ทำไมเธอถึงยังต้องมาแก้แค้นเฉิงเฉิงแบบนี้อีก？”