เถ้าแก่โจวรับรู้ได้ถึงสายตาน้อยอกน้อยใจของเขา เลยถลึงตาใส่พลางพูดขึ้นว่า “แกมองอะไร！ คุกเข่าดี ๆ ！ ฉันดูไม่คิดอะไร แต่อย่าคิดว่าเรื่องของแกจบแล้วเชียวนะ！”

จากความหมายนี้ มันหมายความว่าเขายังไม่คิดจะปล่อยโจวซิงหั่วไป

เซิ่งเกอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็ยิ้มออกมาพลางพูดว่า：“คุณปู่โจวคะ วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อจะมาพาตัวซิงฮั่วกลับไปที่กองถ่ายค่ะ การถ่ายทำของเขากำลังจะเสร็จแล้ว ถ้าเขาหยุดตอนนี้คงน่าเสียดายนะคะ ฉันจะพาเขาไปขอโทษสิงจิง และสั่งสอนเขาเองค่ะ”

หลังจากที่เถ้าแก่โจวมองไปที่เซิ่งเกอ เขาก็หันไปมองโจวซิงหั่ว พลางพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ก็ได้ ฉันไว้ใจถ้าเขาอยู่ในมือเธอ”

“ขอบคุณคุณปู่โจวมากค่ะที่ไว้วางใจฉัน งั้นฉันเอาตัวซิงหั่วไปเลยนะคะ?” เธอพูดพลางขยิบตาให้โจวซิงหั่ว

โจวซิงหั่วกุมหลังที่บวมของเขาจากการถูกตีเอาไว้ และพยายามลุกขึ้นจากพื้นทันที

เมื่อเห็นเช่นนั้น พ่อบ้านก็แสดงความกังวลออกมาเล็กน้อย “คุณท่านครับ ทำไมคุณไม่ให้คุณชายทายาก่อนแล้วค่อยไป เจ็บแบบนี้ไปถ่ายทำต่อมันทรมานมากนะครับ”