หลายวันก่อน ชาวบ้านหลัวถงก็แวะเวียนมาที่กระท่อมปลายนาไม่ขาดสาย ทว่าวันนี้ดูจะคับคั่งเป็นพิเศษเนื่

ะการติดต่อนายช่างเรื่องการสร้างบ้านเป็นเวลานาน จางอี้หมิงจึงไม่มีเวลาเหลือพอไปหาซ

นึ่งหรือสองคน เหลือเพียงบ้านของหลวนซานที่ไม่มีใครมา ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด เมื่อทุกค

หน้าเป็นทางชันต้องเดินลงไปตามไหล่เขาซ

ป็นทางลาดชัน ขอให้ทุกคนระวังกันหน่อย ค่อย ๆ เดินตามข้าลงมานะ” จางอี้เทาเดินนำชาว

ะเห็นด้วยหรือไม่” เมื่อมาถึงพื้นที่ราบแล้ว ชายค

นี้มีความคิ

ตุใดเราไม่ช่วยกันขุดดินทำเป็นขั้นบันไดดินเป็นทางขึ้นลงตรงนี้เล่า อาจจะหาแผ่นไม้ หรือก้อนหินมาวางไว้ตรงส่วนที่เราเ

้หมิงและชาวบ้านจึงนึกคิดตามคำพูดอยู่ชั่ว

ิ่งนัก ข้าเห็นด้วยกับอาห้าวนะ พวกเจ้า

ว่าด

เห็น

ทำนะ ใครจะตัดหญ้า ใครจะขุดดิน ใครจะไปหาก้อนหินหรือแผ่นไม้ ก็แยกย้ายกันไป เสร็จ

ี่เด็กสุด จึงเดินไปนั่งดูพวกผู้ใหญ่ทำงา

ินนี้เขาก็คิดไม่ถึงมาก่อน เขากับท่านพ่อขึ้นมาเก็บต้นหญ

านก็เสร็จเรียบร้อย ชาวบ้านหาก้อนหินมาวางไม่ได้จึงเลือกใช้

วามชันมันยังสูงอยู่มาก ข้าว่าท่านลุงสร้างราวบันไดไว้ข้างหนึ่งดีหรือไม่ เช่นนี้

ล้ว แล้วท่านลุงที่ต้องแบกตะกร้าที่มีต้นหญ้าหวานอยู่เต็ม

” ชายที่ชื่ออาห้าวถามอย่างสงสัย เ

วตั้งแต่ล่างไปถึงบนสุดก็จะได้ราวบันไดอย่างง่ายขอรับ มีประโยชน์ใช้วางมือพักเหนื่อยระวังทางที่เดินขึ้นมา” จางอี้หมิ

มไปหาเครือเถาวัลย์มาทำเป็นเชือก เพียงไม่นานบันไดดินที่มีราวข้าง

เพราะพวกเราทุกคนทำงานร่วมกันด้วยความสามัคคี เมื่อเกิดปัญหาเราหาหนทางช่วยเหลือกันและกัน ความใจดีมีน้ำใจแบบนี

านก็มีกันเพียงเท่านี้ พวกเราต้องขอบคุณสกุลจางต่างหากที่คิดถึงบุตรหลาน คิดถึงพวกเราชาวบ้าน พวกเจ้ามีอันใดก

ิ่งมาอาศัยอยู่ใหม่ เช่นนั้นพวกเราก็ไปดูต้นหญ้าหวานกันเถอะขอรับ” จา

งอี้เทาบอกแก่ชาวบ้านทั้งหลายพลางผายมือให้เห็นต้นหญ้าที่เป็นพุ่มสูงต่ำไปไกลสุดลูกหูลูกตา ชายหน

บแบบกระจัดกระจายเพราะว่าเราจะควบคุมการงอกขึ้นมาใหม่ไม่ได้ เมื่อเราเก็บไปจนสุดทางแล้ว ต้องวนกลับมาจุดที่เราเก็บไปครั้งแรก ซึ่งจ

็บเกี่ยวในครั้งต่อไปนั้นยากขึ้น จึงวางแผนให้ชาวบ้านเก็บอย่างมีแบบ

็นคนที่มีแบบแผน

ห้ชาวบ้านนำต้นหญ้าหวานมาส่งให้ ภายหลังอีกสองวันจากนั้นจึงค่อยมารับหัวเชื้อน้ำตาลผัก เมื่อได้รับแล้ว ให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อเรียนรู้วิธ

านของตนเอง จางอี้เทาจูงมือน้อย ๆ ของอี้หมิงไปตลอดทาง พวกเขาพ

บจมูก วันนี้หลี่อ้ายทำอาหารจานเนื้อ อี้หมิงที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินขึ้นภูเขาถึง

แบบนี้แหละ ต้องกินใ

ังวลถึงความเจ็บป่วย ทำให้ตอนนี้ร่างกายของเด็กน้อยเริ่มมีเนื้อหนังเ

ยง่ายหรือไม่” นางหูเอ่ยถามบุตรชายห

ข้าก็อยากรู้เช่นกัน”

น้องหญิงจำทางลาดชันที่พวกเราต้องพยายามทรงตัวให้ดีในตอนที่ต้องลงไปเก็บต้นหญ้าหวานได้หรือไม่ ต่อไปพวกเราไ

อีกหกวันข้างหน้านี้ เพราะในวันแรกพวกเราควรได้อยู่ดูแลการสร้างบ้านก่อน อีกอย่างหมิงเอ๋อร์ยังต้องไปหาซื

านที่แข็งแรงเสียที เงินเรามีพอจ่ายค่าสร้างบ้านหรือ

ม่พอ แต่รายได้จากการขายน้ำตาลผักให้กับหนิงอ๋องคงพอ น้องหญิงไม่ต้องเป็นห่วง หากมีส

จ้าต้องเคารพและกตัญญูต่อท่านให้มาก รู้หร

ส่งต่อมันให้จางอี้หมิง สำหรับนางที่เป็นย่าแล้วนั้น ก

ครอบครัวจางไม่มีอันใดทำเป็นพิเศษ เช่นนั้นท่านแม่กับน้องหญิงอยากเข้าไปในเมืองเดินดูตลาดและซื้อของบ้างหรือไม่ น้องหญิงจะได

ดินเที่ยวตลาดในเมืองบ้าง ตั้งแต่ย้ายมาที่หลัวถง ครอบครัวจางยังไม่เคยได้ไปเที่ยวเดินตล

พลิกกลับต้นหญ้าสายรุ้งอีก อีกอย่างข้าแก่แล้ว

คว้าเอวภรรยามาโอบกอดไว้หลวม ๆ จ้องมองใ

นงานที่ข้ารักและถนัดเจ้าค่ะ ข้าตื่นเต้นยิ่งนัก” หลี่อ้ายเอ่ยตอบแล้วได้แต่เขินอ

ให้ต้องลำบากมากกว่านี้ หากสามียังเอ็นดูและรักใคร

ไม่อยู่ขัดขวางความสุขของพวกท่านแล

ออกไปนอกบ้าน หญิงชราได้ยินดังนั้นจึงลุกขึ้

๊า

สียงใครสักคนสั่งให้รถม้าหยุดก็ส่งผลให้ส

่หวังหรือไม่” นางหูใช้มือบังแสงแดดอ

มาเวลานี้อีกแล้ว เถ้าแก่หวังมาหาเวลานี้เมื่อไหร่ มีแต่เร

ป็นคนขับรถม้าของเถ้าแก่หวังกระโดดลงมาจากรถม้

่าไปพลิกกลับหญ้าสายรุ้งก่อนน

ันไปกล่าวกับอาคุน “ข้าสบายดีขอรับ เห

ข้าจะมารับพวกเจ้าเอง หนิงอ๋องต้องการพบคนที่คิดค้นน้ำตา

งการพบพวกข้า

มทำอาหารหนึ่งรายการเพื่อมอบให้กับหนิงอ๋องด้วย” อาค

าพอจับใจความได้อยู่หรอกแต่พี่

าคุน” เด็กน้

หรือหมิง

อาคุนจะมารับพว

(09.00 – 10.59)

ื้อวัตถุดิบบางอย่างที่ร้านเถ้าแก่หวัง รวมถึงจะได้มีเวลาเตรียมวัตถุดิบในการทำอาหารสำหรับ

าขอตัวก่อน” อาคุนเมื่อได้แจ้งข่าวสารเรียบร้อยแล้วจึ

ไวยิ่งกว่าประกันภั

น เมื่อเสร็จแล้วสองย่าหลานก็ชวนกันไปริมลำธารเพื่อเก็บผักบุ้งสำหรับมาทำ

ข้ากับท่านย่าจะ

้ารีบเดินไปสมทบกับท่านย่าของตนเอง

ข้ากับท่านย่าเปิ

ห้เสียเปล่าก