ได้ก็ต้องใช้ความพยายามจนเกือบจะรุ่งสาง ในขณะที่จินเจาตื่นมาตั้งแต่เช้าด้วยความ

งหลินจื่อเว่ยแล้ว จินเจาเปิดกล่องอาหารเช้าสำรวจดั่งเช่นทุกวัน เดิมทีคิดว่าวันนี้คงไม

ีเพียงน้ำข้าว กระทั่งซุปบำรุงร

งวัยกลางคนผู้นี้อยู่ที่จวนอ๋องมาได้มากกว่าอายุของท่านหญิงเส

งอีก สตรีนางนั้นเป็นลูกชู้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย ในฐานะที่ข้าเห็นเจ้ามาตั้งแต่เด็กจะสั่งสอนเจ้าสักประโยค

ใบหน้าแดงก่ำ ตะโกน

อดีตพระชายาเป็นคนเช่นใด ท่านหญิงเป็นคนเช่นใดทุก

งบ่าวไพร่ในโรงครัวกลับด

นใดได้อีก นางเองก็อยู่สู้หน้าไม่ได้ไม่ใช

ูกคนทำร้ายจนสิ้นชีวิต ไม่ใช่ตายเพราะ

กล้ร่างเล็ก ยกมือ

้อน ข้าวกินซี้ซั้วได้แต่วาจาไม่อา

วังดีกับจินเจาทั้งนั้น เพียงแต่เด็กคนนี้ดื้อดึงหากยังทำตัวเช่น

ดสู แล้วยกน้ำข้าวไปให้คุณหนูกินปะทังหิว สองขาตรงไปที่เรือนยาประจำจวน เพื่อรับยาของท่านหญิง

ทั่งยาก็ยังไม่ต้มให้ พระชายาหว

อมล่าถอยและเดินกลับเรือนเล็กท้ายจวนด้วยน้ำต

นนางเองก็ไม่ได้ปลุกจึงได้นั่งรออยู่เงียบเชียบด

ตรีนางหนึ่งในชุดคลุมสีแดงขนสัตว์ใบหน้าถูกแต

นใดนางยอบกายแล้

นูหลิ

ยมเกรียมมองจินเจา ส่

าว่าคุณหนูอีก คงเพราะมีนายเช่นนั้นจึงไม่ได

ว้างขึ้นเมื่อถูกบ่าวของ

จะทำอ

าดสายตาเ

หรือ สั่งสอนเจ

อขึ้นมาแล้วตบลงบนใบหน้าของจินเจา

้ใด

ร่างจินเจาเอาไว้แล้วดึงออกจากการเกาะกุมของบ่าวนางนั้น จินเจาไม่ได้

ญิงของนางได้ใช้แรงทั้

กล้ตายเช่นหลินจื่อเว่ย วันนี้นางแค่อยากมาดูว่าหลินจื่อเว่ยมีสภาพเช

่รู้ด้วยเหตุใดหลินจื่อเว่ยจึงยังเป็นเสี้ยนหนามตำใจของนางเช่นนี้

หลงใฝ่ฝันถึงมาตั้งแต่เยาว์วัย ตั้งแต่วันนั้น

ก้าอี้ตัวหนึ่ง หญิงสาวยืดอกขึ้นมา สายตากวาดสำรวจไปทั่วร่า

าเหตุเพราะเมื่อคืนก่อนรุ่งสางหลินจื่อเว่ยได้ฝ

ม่อาจยื่นมือช่วยเหลือได้ เคราะห์กรรม

ห้บัดนี้อาการไอของนางทุเลาลงไปมาก เพียงแต่ช่วยยับยั้งไ

ี้ก่อนหน้านี้ที่ได้พบเจอ ล้วนรู้จักหวาดกลัวยังทำตัวประดุจเต่า

งในใจของหลินหลงพลันรู้สึกอึดอัดคล

้ายกับไม่ใช่หลิ

ุกข์ร้อนของหลินจื่อเว่ยแล้วในใจพลันร้อนรุ่ม กระทั่

มาที่นี่มีธุ

ึ้นมา ในใจคิดหาทาง

อาจจะเรียกพี่สาวไม่สะดวกปากแล้ว ด้วยไม่แน่ใจว่าท่านกับข้ายังเป็นพี่น้อง

เสียดนี้ไม่มีผลกระทบกับนางเท่าใด บัดนี้หลินจื่อเว่ยมิใช่คนเดิม แต่เป็นวิญญาณท

ื่นมือเข้ามาสอดจะดีกว่า ห่วงตัวเองเถิดว่าจะจัดการเช่น

จในคำพูดหลินจื่อเว่ย

จ้าหมายควา

ิงข้าก็ไม่อยากยุ่งเพีย

สงสัย

นจื่อเว่ยจึงเอ่ยต่อด้ว

่าที่ควรอยากให้ข้าชี้แนะหรือไม่ เรื่องกลอนโต้ตอบข้ามีฝีมือเหนือกว่าเจ้านัก ดูเหมือนว่ากระดาษสองแผ่นนั้นเขียนกลอนตอ

สองที่เอ่ยขึ้นมานั้นนางย่อมรู้จักดี แต่ว่าเหตุใด

อย่างไร เจ้ารู้ส

้นดูจะมีเลือดฝาดขึ้นมาเล็กน้อย ส่งผลให้ยิ่งดูงดงามเจิดจ้าจนคนมองต้องหรี่ดวงตามอง หลินจื่อเว่

ื่อเว่ยกลับถ่วงเวลาเอาไว้ เติมเชื้อไฟแห่งความอยากรู้ให้ยิ่งลุกโพลงจนไม่อาจหนีไปที่ใ

์พลันดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด จู่ ๆ ก็มีคนมาส่งของกำนัลให้ถ

้างหน้า เช่นนั้นข้าก็ยังไม่มี

ะ คอยดูเถิดว่าข้าจ

กัน ว่าแต่เจ้าเถิดอยากดูหรือไม่ ไม่รู้ว่าเ

งเรื่องหนึ่งขึ้นมา ของสำคัญที่หายไปจากโต๊ะลับของนางอย่างไร้ร่องรอย และ

ัง หลินจื่อเว่ยจึงสั่งให้จินเจาเช็ดหน้าเช็ดตาให้

าข้าหิ

จื่อเว่ยได้กินสิ่งใด และตกต่ำแค่ไหน ทว่าหลินจื่อเว่ยกลับมีท่าทางสงบ แม้จะเห็นน้ำข้าวในชามอั

้าวปลาอาหารนั้นนางไม่สนใจมานานแล้ว มีใครเคยเห็นแมวกินมังสวิรัติบ้าง หลินจื่อเว่ยคิด

ำข้าวนี้จ

นจื่อเว่ยไม่สะทกสะท้านอันใดเลยสักอย่าง แล้วนา

ถามหายา จินเจาส่ายหน้าด้วยความรู้สึกผิด เพียงเท่านี้หลินจื่อเว่ยก็รู้แล

แอเช่นนี้หากขาดยาอย่างไรคงได้ตายในไม่

ี่เจ้าจะพูดคงไม่ใช่เรื่องที่แต่

ดนิ้วดูสูงส่งน่าเกรงขาม สตรีทั้งสองสบตากันไ

าไม่เชื่อว่าเจ้าไม่เข้าใจคำของข้า เราพี่น้องมีสิ่งใดค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ จากันได้มิใช่ห

ั้งใจมาหาเรื่องคนขี้โรคนี้แท้ ๆ ทว่ายามนี้กลับดู

กิดขึ้นภายในเรือนโดยไม่กระดิกแม้แต่น้อย สตรีที่อยู่ด้านในเรือนหลังเล็กพูดคุยกันมิได้เบาเสียง และผนั

นั้นเสียงพลันเบาลง คุณหนูหลินหลงกระทืบเท้าออกมาจากเรือนเล็ก ที่น่าสงส

ิดเรื่อง

ขององครักษ์ผู้นั้นโดยไม่มีตกหล่น คนผู้หนึ่งนั่งฟังด้วยใบ

ญจริง ๆ ค่อยนำมารายงานต่อไปเรื่องเพี

ะย่

้ว บุรุษผู้หนึ่งในชุด

ือ ท่านหญิงหลินจื่อเว่ยอ่อน

ที่ถ้วยน้ำชาของตนเอง

ีนางนั้นหาได้อ่อนแออย่างที่เ

เช่นนั้น จะเอาแรงที่ใดไปสู้คน

ององครักษ์คู่ใจ ใบหน้าหล

คือคนไร้ประโยชน์ หากนางเอาต

ิง

งหมู คื