แววว่าใครจะโผล่หัวออกมาอีกแล้ว หยางจื่อเ

ถึงฉันจะไม่อยากแต่งพวกคุณก็ไม่

าวออฟฟิศเดนตายแบบเ

่องเงินทอง เธอจึงเข้าเรียนมหาวิทยาลัยชั้นรองที

ถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ทเต็มที่จากตำแหน่งเล็ก ๆ ทำทุกวิถีทางทั้งเลียหัวหน้า ตั้งใจทำงาน

คับบัญชาได้ในที่สุด แต่ใครจะรู้ชีวิตการงานกำลังรุ่งโรจน์กลับเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ และเธอถูกต

ายแล้วยังต้องมาติ

ืดคลึ้มเหมือนฝนจะตก คนที่มามุงดูนั้นแต่เดิมนินท

่งก็ล้วนเป็นบิดามารดาที่กำหนด และนี่เป็นสมรสพร

เขาแล้วจะมีผู้ใ

นชุดสีแดงสวมมงกุฎหงส์เต็มยศ กระโดดลงมาจากรถม้าโดย

ลงมาทำไ

มมาจากจวนกั๋วกงเอ่ยด้วยความตกใ

หาญไม่สนใจว่าตนเองเป็นเจ้าสาวกลับกระโดดลงมาท

ิทันได้เตะประตูเกี้ยวท่านมิอาจลง

้สนใจแล้ว นางหันไปพ

่าชาตินี้เจ้าบ่าวจะขัดราชโองการไม่ยอมเตะประตูเกี้ยวแล้วโ

มารยาทดั่งเช่นคุณหนูในห้องหอแม้แต่น้อย ทั้งยังปากร้ายจนนางตกใจ แต

ามาดึงนางไว้ แต่หยางจื่อเหยียนคิดว่าไหน ๆ ก็เส

ยข้าอ

ยางจื่อเหยียนกล่าวจบนางพลันถกกระโปรงเดินอย่างองอาจไปหยุดอยู่ห

ั๋วกงถึงจะเป็นเพียงลูกอนุแต่ศักดิ์และศรีมีค้ำคอ วันนี้หากท่านไม่เปิดประตูข้าจะไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท กล่าวโทษท่านและหลังจากนั้นเราสองคนมาคอยดูว่าฝ่าบาทจะลงโทษผู้ที่ขัดพระราชโองการเช่นไร ข้าเองประกาศไว้ตรงนี้เลยว่าไม่ได้อยากแต่งให้ท่านแม้แต่น้อย แต่ข้ามี

ความเข้าใจของชาวบ้านนั้นกลายเป็นว่านางด่าเขาเรียบร้อยแล้ว

ว่าเขาจะเปิดหรือไม่ หากไม่ช่วยถ

ีโทษจริงหรือไม่ แต่คำขู่ของหยางจื่อเหยียนกลับได้ผล พวกเขาหวาดกลัวว่าจะขัดราชโองการจริ

หรือจะสู้แรงคนจำนวนมากได้ ในที่สุดคนด้า

นั้นว่องไวยิ่งนัก พวกเขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ รีบวิ่งเข้าไปประจำตำแหน่งตนเอง ผู้คนที่เคยหา

งจะดุดันถึงขนาดกล้าด่าอ๋องแปดเพียงนี้ เกิดมาไม่เคยพบผู้ใดใจกล้าหน้าด้านเช่นน

เคย มีเพียงบุรุษสูงวัยคนหนึ่งท่าทางจะเป็นพ่อ

ระชายา

เดิมของข้ามีมากหีบใหญ่

ยนางจะได้ไม่ต้องโดนคนรังแกในจวนนี้ ถึงนางจะเป็นลูกอนุ แต่คำสั่งของค

อร

นเอ่ยเ

ิดประตูต้อ

้ฉันเลียนแบบในละครโทรทัศน์มาไม่คิดว่าจะได้ผลแฮะ องค์หญิงแสนซนกับคนของใจ ฮ่า ฮ่

านางเข้าไปในจวนพร้อมบ่าวรับใช้และคนแบกหามหีบสินเดิมของ

ห็นได้ชัดแล้วว่าเขาไม่มีใจจะจัดงานแต่งกับงานกับนาง หย

เป็นผัวเมียกัน แค่มีสิ่งนี้ก็เพียงพอ

สารเอ๊ย เตรียมทะเบียนสมร

คนนั้นจะเข้าใจ ไม่มีพิธีแล้วอย่า

คร พ่อบ้าน

ันไปถามบุร

ป็นพ่อบ้าน นามพ

นนี้ทั้

อร

หยียนยิ้ม

นหนังสือสมรส แล้วท่านอ๋องเล่ารีบไปทูลเชิญท่านอ๋องมานี่เร็

างไรก็ไม่ยอมขยับเท้า หยาง

กเขาว่ารีบลงนามแล้วจะไปที่ใดก็ไปข้าไม่สนใ

้พ่อบ้านหาวลนลานแล้ว เข

อร

ไม่มีคนเห็นหน้าดียิ่งจะแสดงสีหน้ายังไงก็ได

้านสิ่งนี้แหล

่างดีลงนามโดยผู้ว่าการแคว้นเป็นสักขีพยานและค

ลิ้ว จึงได้บอกนางว่าอย่างไรก็ให้เข้าจวนให้ได้อ

ราะขี้เกียจคัดลายมือมาตั้งแต่เด็กพ่อบ้านมองนางแล้วหลบตาคงคิด

นแม้จะรู้สึกอ

ายมือจะสวยไม่สวยกัน ย

อบ ๆ ถามย้ำพ

ามเร็วท่านผู้ว่าการยังมีงานต้อง

สาน กำลังจะอ้าปากพูดเสียงท

ะโวยวายที่จวนข้า คิดว