ด้วยตนเองมาถวายหวังว่าท่านอ๋องจะ

ัวเองกำลังฟังผลสอบการเลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการใน

หยางจื่อเหยียนเองก็อยู่เป็นนอกจากอาหารของอ๋อง

ระชายา

หยียนยอบกายคารวะพระสวามีในนามอย่างแช่มช้อย นางยอบกายอยู่เช่นนั้นไ

ดเขาไม่กล่าวคำว่าลุกขึ้นสักท

านี้ เสียงทุ้มต่ำก็เอ่ยข

ากพิธี ลุ

ยกาจเช่นเดิม เอาเถิดวันนี้เพราะต้องการสงบศึกน

่อเหลาเย็นชา ทว่าในยามที่ต้องแสงสลัวเช่นนี้กลับดูงดงามราวประติมากรรมชั้นยอด ประดุจใบหน้าขอ

ดิมที่เห็นครั้

เข้าไปใกล้ใจเต้นระรัว นั่นเอกสารอะไรกัน พอที่นา

นบเนียน ดวงตามองกร

เป็นอาหารจากเจียงหนานบ้านเดิมของท่านแม่ไม่พบในแคว

รูปนี่มาจากที่ใด ทว่าดวงตาสีนิลนั้นยังคงจับจ้องที่งานในมือ หยางจื่อเหยี

่เขากลับลุกขึ้นแล

ะเห็นความลับของคุณอยู่แล้ว

้นก็รีบ

ให้นางมองกระดาษแผ่นนั้น หยางจื่อเหยียนจึงไม่เห็นอะไร เมื่อเขาขย

ี่โต๊ะอาหา

รอช้า

่งลงกินด้วย นางจึงยอบกายก่อนจะหย่

่งแล้วไยไม่

กายแข็งค้างใบหน้าเปลี่ยนสี ทั้ง ๆ ที่ตนเองกำลังจะนั่งแท้ ๆ

วเองแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อคิดว่าเ

มากขนาดนี้กินกันสี่ห้าคนยังไม่หม

กะทันหันครานี้เหมือน

ก้สถานการณ์ ปา

ะโพกเพราะคำของท่านเชียว ใ

งนาง แล้วเอ

ไม่รีบให้คนลากพ

เปล่า เขาใช้คำว่าล

ันคิดอะไรต่อ นางก็ถูก

อง ท่าน

ีหน้าของเขาด้วยซ้ำว่าพอใจหรือไม่ กระทั่งทหารตัวโตสองคนลากหยางจื่อเหยียนเทนางทิ้งเหมือนข

หยียนบ่นแ

ป็นเมียคุณนะให้เกียรติกันบ้าง เป็

ับเรือนเถ

ระจายกันไปทั่วจวน กระทั่งออกนอกวังสร้างความอับอายให้นางเป็นอย่

ังคิดเป็นเมนูอาหาร ด้านไทเฮาก็เร่งเร้านางมาทุกวันให้สืบ

ก็ใจดำกับน

ไม่ว่าจะเป็นพ่อบ้าน องครักษ์ บ่าวรับใช้ และทุกคนในจวนว่าท่านอ๋องชอบกินอะไร ชอบส

ด เราต้องใ