ียนน้อยต้องร้องห่มร้องไห้ตามหานางทุกครั้งไป เซียนน้อย

นิ่มเหมือนก้อนเมฆเจ้าจึงเ

้นี้จะทำสิ่งใดล้วนดึงดูดให้จิ้งจอกน้อยวนเวียนอยู

นในฤดูหนาวที่หนาวเหน็บอาจ้านชอบที่จะซุ

ขจิ้งจอกน้อยมีความสุขจนลืมความตั้งใจที่จะบำเพ็ญเพียรเพื่

พานางไปยังสถานที่แห่งหนึ่งวันนั้นอาจ้

งสัยแต่ไม่อาจเอ่ยถามได้ว่าเขาร้องไห้ด้

ม่อยากจากก้อนเมฆน้อยไป" เขาเอ่ย

อยให้นางบำเพ็ญเพียรเมื่อนางกลายร่างเป็นเซียนแม่สัญญ

กัน ได้แต่ส่ายหางทั้งเก้าไปมา มองดูน่ารักน

ตา น้ำทะเลไร้เกลียวคลื่น เป็นครั้งแรกที่จิ้งจอกน้อยเห็นทะเลจึงอดตื่นเต

แต่น้อย จวบจนกระทั่งมาถึงสถานที่งดงามแห่งหนึ่งที่จิ้งจอกน้อ

้าไปในตำหนักชั่วครู่ปล่อยนางกับ

ะกระโจนลงไปวิ่งเล่นแต่ก็แปลกใจที่อาจ้านยังคงน้ำตาคลอร้องไห้พ

ทีนางคงไม่เข้าใจทั้งหมดที่อาจ้านคิดนางจึงเศร้า

างน่าสงสาร ไม่นานนักมารดาของอาจ้านออกมาจากตำหนัก ด้านหลังของ

าจ้านทำความเคารพแล้วปาดน้ำตาทิ้งไปหลาย

เช่นนี้ ใจของนางรู้สึกแปลกประหลาดคล้ายจะรับ

จ้านลูบร่างนางตลอดไปจนถึงหางทั้งก้าวอย่างอ่อนโ

้ดีแล้วข้าจ

น้าปลอบโยนอาจ้านแล้วดึงเขาไปกอดเบาๆ ก่อนท

าติดตามไปเจ้าคงไม่อาจมีชีวิตรอดดังนั้นตั้งใจบำเพ็ญเพียรให้ตบะแก่กล้าพอจะรับมือไอมา

้วลูบหลังสุนัขจิ้ง

แต่นิ่งอึ้งไร้เสียงเห่าหอนอันใด กำลังจะเกิดเรื่องอันใดขึ้นกัน

น้ำตาโอบก

บมารับเจ้

กมือให้นางก่อนจะค่อยๆ ลอยขึ้นไปเบื้องบนช้าๆ กับท่า

เรื่องล้อเล่นใช่หรือไ

นางกระโดดออกจากอ้อมกอดของสตรีผู้นั้นวิ่งตามอาจ้านราว

งทะเลออกจากกัน จิ้งจอกน้อ