รยลงบนพื้นฉับพลันดูเหมือนว่าสิ่งของต่างๆ จะเริ่มจัดระเบีย

ต์เก็บกวาดท่าน

พลังเวทนับเป็นเรื่องปกติ แต่บุรุษที่นางเดาแน่ชัดไม่ได้ว่าเขาอยู่ใ

ใจแต่ก็ซ่อนเร้นหลายสิ่งที่

ะไม่ชอบให้คนอื่นมาวุ่นว

้มงดงามให้นางแล้วคว้ามือน้อยของนางพา

อาเซี่ยนยุ่งเหยิงและเต็มไปด้วยกิ่งไม้ ฮวาเย่ห์หยวนจึงยื่นมือ

้มแทบจะปริจากกันปล่อยให้นางดูแลอย่างมีความสุ

ลามากนัก" นางเอ่ยถามเมื่อนึกถึงภารกิจที่ต้องรี

อมมารกำลังเริ่มเคลื่อนไหว อีกไม่กี่ร้อยปีข้างหน้าเง็กเซียนฮ่องเต้ต้องเข้าสู

ด้วยแววตาสงบนิ่ง แล้วริ

อาเซี่ยนมองใบหน้าและแววตาที่เปี่

ร้องท่

้ฝึกของแดนมารจะนำเคล็ดวิชาที่คิดค้นไปแลกเปลี่ยนกันในเ

แดนมาร แต่เมื่อเขากำหนดวันมาชัดแจ้ง

ั้งนางเอาไว้ให้

ั้งเผลอคิดเหลวไหลกับอาเซี่ยนก็จะกลายเป็นเพียงความคิดของนางที่ล่อง

ียงนี้" เป็นนาง

ากไปก็อยู่กับ

วไล้เบาๆ พร้อมใบหน้าที่เ

พื่อสิ่งใดใยจะสามาร

้าหรือ" เขาเ

ว่าเขาจะคิดมีใจให้นางเช่นกัน แต่แล้วคนผู้นี

ไม่ว่าอย่างไรข้าจะคอยช่วยเหลือเจ้าจนสุด

ม่อาจคิดอย่างอื่นได้แต่อย่างน้อยมีสหาย

ก็พาฮวาเย่ห์หยวนมายั

กน้อยก็จะโดนกระบี่พวกนั้นพุ่งเข้าทำร้าย เช่นนั้นทำสิ่งใดก็จงระวังยาข่มไอเซี

ิงดั่งเขาว่าเมื่อนางพบแสงวิบวับอยู่ด้านบนแสงนั่นเป็นแ

ซี่ยนคอยปกป้องนางคงได้สู้เพียงลำพังกับกระบี่

ที่นี่จะเจริญเติบโตก็ผิดรูปร่างดูน่ากลัวทุกครั้งที่นางและอาเซ

วฟังแล้วโหยหวน

ยู่ตลอดปีเปรียบดำกับขาวไม่อาจปะปน สมแล้วที่เป็นแดนมาร จวบจนเขา

ข้าก็อึดอัดจนแทบจะทนไม่ไหว" นางเอ

็กลับไปกับข้า"

ังต่อให้วิญญาณดับสลายก็ไม

้าเข้าเราใกล้จะถึงท