นดังเต็มสองหูบัดนี้ใบหน้าของ

วกเราปะไปกัน

อนที่จะหันใบหน้าหนีและ

ับเถาวัลย์เล็ก ๆ ที่เลื้อยอยู่บนพื้นหญ้าทำให้

“อุ้ย!”