นก็ไม่ได้คาดคั้นอันใดเขารู้ดีว่
กมา ฉางหมิงฟู่ขมวดคิ้วงามกวาดสายตาไปมองพื้นที่เกลือนกระจายไปด้วยข้าวข
นซื่อจื่
ผู้น